Recenzja

Książkę czyta się szybko, ale ja nie wciągnęłam się w fabułę. Może dlatego, że wykorzystane w niej motywy były użyte przez autora już wielokrotnie. Koncept, bohaterowie i zakończenie mocno wtórne. Jednak jeśli ktoś nie ma za sobą wielu książek Koontza to lektura może okazać się nawet ciekawa.

Książkę czyta się szybko, ale ja nie wciągnęłam się w fabułę. Może dlatego, że wykorzystane w niej motywy były użyte przez autora już wielokrotnie. Koncept, bohaterowie i zakończenie mocno wtórne. Jednak jeśli ktoś nie ma za sobą wielu książek Koontza to lektura może okazać się nawet ciekawa.

Jest to moja pierwsza styczność z twórczością Koontz'a. Wypożyczyłem tę książkę zaintrygowany jej opisem. Niestety, mimo dość interesującego opisu (w moim mniemaniu) książka jest dosyć nierówna, końcówka jest przewidywalna oraz, tak jak inni czytelnicy zauważyli, dialogi głównego bohatera z jego synem potrafią być denerwujące. Średni dreszczowiec.

Jest to moja pierwsza styczność z twórczością Koontz'a. Wypożyczyłem tę książkę zaintrygowany jej opisem. Niestety, mimo dość interesującego opisu (w moim mniemaniu) książka jest dosyć nierówna, końcówka jest przewidywalna oraz, tak jak inni czytelnicy zauważyli, dialogi głównego bohatera z jego synem potrafią być denerwujące. Średni dreszczowiec.

Taka sobie. Można przeczytać.

Taka sobie. Można przeczytać.

lekkie, szybko się czyta. Takie na "odmóżdżenie", dobre czytadełko do pociągu, ale żadnych większych emocji i przemyśleń raczej w nas nie wzbudzi...a za kilka tygodni ulotni się z naszej pamięci.

lekkie, szybko się czyta. Takie na "odmóżdżenie", dobre czytadełko do pociągu, ale żadnych większych emocji i przemyśleń raczej w nas nie wzbudzi...a za kilka tygodni ulotni się z naszej pamięci.

Czytając miałam wrażenie że czytam czyjś sen. Treść wydaje się taka... nieistotna

Czytając miałam wrażenie że czytam czyjś sen. Treść wydaje się taka... nieistotna

Do szału doprowadzały mnie dialogi na cztery nogi ojca z genialnym synem. Najpierw mnie bawiły, ale z czasem, gdy za plecami płonęły domy, wybuchały samochody i umierali ludzie, te rozmowy denerwowały mnie. Żadnego szoku, innej traumy czy niemocy. Nic. Robimy swoje. I kpinki sobie robimy i głupoty pleciemy. Taka rodzina. Twarda i nieprzemakalna. Artystyczna. Przyczyną nieszczęść wszystkich był ekscentryczny krytyk literacki Shearman Wax. Człowiek z mamusią i misją. Jednakże pisarz poczytny Cubby Greenwich, ojciec wspomnianego genialnego sześciolatka Mila, swą wyobraźnią, pomocą syna swego jedynego i psa będzie się starał wyjść z opresji cało. Żona też się przysłuży choć to kobieta. Penny. Też pisarka i ilustratorka. Jak to u Koontza jest również element nienaturalny oraz ważny dla rodziny i fabuły - pies. Całe szczęście chociaż on nie plecie głupot tzn. nie dowcipkuje na tle zgliszcz ani nad zwłokami. Chociaż tyle.

Do szału doprowadzały mnie dialogi na cztery nogi ojca z genialnym synem. Najpierw mnie bawiły, ale z czasem, gdy za plecami płonęły domy, wybuchały samochody i umierali ludzie, te rozmowy denerwowały mnie. Żadnego szoku, innej traumy czy niemocy. Nic. Robimy swoje. I kpinki sobie robimy i głupoty pleciemy. Taka rodzina. Twarda i nieprzemakalna. Artystyczna. Przyczyną...

Nie wiadomo za którym to już razem za wszystkim u Koontza za wszystkim stoi jakaś organizacja. Mnóstwo akcji, mało wrażeń. Nie polecam.

Nie wiadomo za którym to już razem za wszystkim u Koontza za wszystkim stoi jakaś organizacja. Mnóstwo akcji, mało wrażeń. Nie polecam.

Niestety- słaba książka. Absurdalne zachowanie głównych bohaterów, tak mnie irytowało, że ledwo dotrwałam do końca- równie absurdalnego. Nie polecam.

Niestety- słaba książka. Absurdalne zachowanie głównych bohaterów, tak mnie irytowało, że ledwo dotrwałam do końca- równie absurdalnego. Nie polecam.

Książka warta przeczytania.Od pierwszej strony wciąga i nie pozwala odłożyć się na "potem". Thriller,horror i s.f w jednym czyli to co lubię u Koontza najbardziej.

Książka warta przeczytania.Od pierwszej strony wciąga i nie pozwala odłożyć się na "potem". Thriller,horror i s.f w jednym czyli to co lubię u Koontza najbardziej.

Pan Koontz nie przemówił do mnie.
Zbyt dużo tu zaskakujących i absurdalnych połączeń. Lekki, swobodny język, pełen humoru, połączony z makabrycznymi morderstwami nie jest dobrym rozwiązaniem. Tam, gdzie napięcie i śmierć dostajemy płytkie, śmiesznawe sceny, a ja oczekiwałabym powagi. Poza tym kryminał i thriller, w którym morderców unieszkodliwia teleportowany przez 6-letniego geniusza pies pokojowy to doprawdy za wiele.

I może jest tu stopniowanie makabry, jest nawarstwienie nienawiści prowadzące do odwetu, ale finisz tego wszystkiego z rozwiązaniem przyczyn zabójstw to całkowity absurd.

Niestety, autor ma mnóstwo książek w dorobku, ale zniechęciłam się.
Polecam tym, którzy są w stanie przetrawić niezły dowcip zabarwiony litrami krwi.

Pan Koontz nie przemówił do mnie.
Zbyt dużo tu zaskakujących i absurdalnych połączeń. Lekki, swobodny język, pełen humoru, połączony z makabrycznymi morderstwami nie jest dobrym rozwiązaniem. Tam, gdzie napięcie i śmierć dostajemy płytkie, śmiesznawe sceny, a ja oczekiwałabym powagi. Poza tym kryminał i thriller, w którym morderców unieszkodliwia teleportowany przez...