Mój kolega czarownik

Zbiór relacji polskich lekarzy w Kongo początku lat 60-tych. Relacje te są tak różne jak różne są poszczególne regiony tego dużego obszarowo kraju. Ciekawy zapis działalności polskich medyków w jakże ciekawym kraju, w jakże ciekawym (lub może raczej nieciekawym), postkolonialnym czasie.

Zbiór relacji polskich lekarzy w Kongo początku lat 60-tych. Relacje te są tak różne jak różne są poszczególne regiony tego dużego obszarowo kraju. Ciekawy zapis działalności polskich medyków w jakże ciekawym kraju, w jakże ciekawym (lub może raczej nieciekawym), postkolonialnym czasie.

Mimo, że pół wieku upłynęło i jeszcze trochę od tamtych wydarzeń, to niektóre wiadomości są wciąż aktualne. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak niegościnna jest Afryka. Niby słoneczko świeci i miłe ciepełko, a to złuda. I te pioruny nie wiadomo skąd. Na dodatek robale i choroby. A lekarz to prawie Bóg ciągle tam na wagę złota.

Mimo, że pół wieku upłynęło i jeszcze trochę od tamtych wydarzeń, to niektóre wiadomości są wciąż aktualne. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak niegościnna jest Afryka. Niby słoneczko świeci i miłe ciepełko, a to złuda. I te pioruny nie wiadomo skąd. Na dodatek robale i choroby. A lekarz to prawie Bóg ciągle tam na wagę złota.

Liczyłam chyba na trochę więcej ciekawostek medycznych i tych wynikających z rozmów z tubylcami o innej kulturze, jak i zarówno relacji w grupie lekarzy, ale jak na książkę o stosunkowo niewielkim formacie - w porządku.

Liczyłam chyba na trochę więcej ciekawostek medycznych i tych wynikających z rozmów z tubylcami o innej kulturze, jak i zarówno relacji w grupie lekarzy, ale jak na książkę o stosunkowo niewielkim formacie - w porządku.

Mój kolega czarownik to książka opisująca relacje grupy lekarzy polskich przebywających w Kongo w latach reform, destabilizacji i przewrotów jakie wtedy tam następowały. Polscy lekarze pomimo zagrożeń i podejrzeń mieszkańców starali się pomóc ze wszystkich sił nie zważając nieraz na niebezpieczeństwa. Szpitale dobrze początkowo zaopatrzone w sprzęt lub w leki cierpiały później na braki, zepsuty sprzęt i barierę administracyjną, która nie pozwalała w pełni wykorzystać umiejętności lekarzy. Jednak oprócz takiego stanu rzeczy rysuje się nam początkowa niechęć do białych ludzi spowodowane wszystko przeszłością i obraz poszczególnych plemion walczących ze sobą, dla których zawsze otwarty był szpital i gotowi do pomocy lekarze wraz ze swoimi asystentami. Nieraz narażający własne życie niosąc pomoc poszkodowanym. Dostajemy relacje kilku z nich powołanych i wysłanych do Afryki w celu pomocy tamtejszym mieszkańcom. Opowiadają o zabawnych momentach jakie przytrafiły im się, ale również pełnych zagrożenia ze strony wojska i mieszkańców. Ciekawie wypadają próby ukazanie z różnych perspektyw konkretnych wydarzeń i zmieniającej się sytuacji politycznej danych regionów Konga. Toczonych walk, niebezpiecznych starć pomiędzy plemionami, różnych obyczajów, innej mentalności mieszkających tam ludzi i praw jakimi się posługują. Opowieści dzieją na przestrzeni tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym roku i trochę późniejszych, gdzie relacje dotyczą pracy lekarza i jego walki z codzienną rzeczywistością były usiane zagrożeniami.
Kazimierz Dziewanowski zebrał opowieści polskich lekarzy, którzy w trudnych warunkach musieli operować wykorzystując to co mieli w szpitalach, zmagać się z tropikalnymi chorobami i wywoływanymi przez insekty oraz głód. Pomagając ludziom jak tylko mogli narażając się na zagrożenie życia, nieraz zemstę i wdzięczność pomaganym ludziom. W początkowym rozdziale poznajemy ich podróż do Konga w Afryce i przygody w jakich brali udział. Później oddając głos poszczególnym lekarzom autor ukazuje Afrykę jako zróżnicowany kraj pod każdym względem, w którym cywilizacja miesza się z odwiecznymi zwyczajami mieszkających tam plemion. Ciekawie wypada również opowieść żony jednego z lekarzy przedstawiając zabawne momenty pomieszane z tymi bardziej strasznymi. Tym sposobem dostajemy historie pełne przygód, zaskakujące i niezwykłe. Początek jest dobry, ale najlepsze dopiero przed nami znacznie później. Relacje nie pozbawione dramatycznych momentów, niebezpiecznych przygód bohaterów i szacunku jaki zdobywali ciężką pracą. Książkę z każdym kolejnym rozdziałem czyta się świetnie i szybko. Wciągające opisy działalności polskich lekarzy wraz z postępującą akcją nie pozwalały oderwać się od czytania. Pod sam koniec żałowałem, że tak szybko zleciała mi lektura i wszystko skończyło się tak szybko. Chciałem jeszcze poczytać o przygodach lekarzy w Afryce, sytuacji tam panującej i sytuacji w poszczególnych regionach Konga.
Mimo tytułu nie będziemy mieli do czynienia z czarownikami z plemion, ale właśnie z naszymi polskimi lekarzami, którzy walczyli każdego dnia i zdobywali zaufanie mieszkających tam ludzi, aby przyszli i poddali się leczeniu w szpitalach. Nie ma za dużo opisów przyrody i w czasie podroży przez dżunglę pojawiają się oszczędne opisy pokonywanych tras przez bohaterów. Wszystko skupia się na lekarzach poświęcających swój czas mieszkańcom Konga i ich problemom. Nie odmawiając nikomu pomocy i walczący każdego dnia z przeciwnościami na swej drodze. Bardzo dobra, poruszająca, nieraz zabawna, pełna przygód, niebezpieczeństw i niezwykle ciekawa. Książka Mój kolega czarownik to interesująca propozycja dla miłośników książek podróżniczych i przygodowych.

Mój kolega czarownik to książka opisująca relacje grupy lekarzy polskich przebywających w Kongo w latach reform, destabilizacji i przewrotów jakie wtedy tam następowały. Polscy lekarze pomimo zagrożeń i podejrzeń mieszkańców starali się pomóc ze wszystkich sił nie zważając nieraz na niebezpieczeństwa. Szpitale dobrze początkowo zaopatrzone w sprzęt lub w leki cierpiały...

Po lekturze “Jądra Ciemności” Josepha Condrada i “Wytępić całe to bydło” Svena Lindqvista wracam na te skrwawione ziemie w momencie kluczowym, przełomowym.
Książka jest bardzo ciekawą relacją z pobytu polskich lekarzy w Kongo (obecnie Demokratyczna Republika Konga). Jest to świeże spojrzenie na kraj w okresie transformacji i dekolonizacji, tuż po odzyskaniu niepodległości. W 1960 roku, po ponad 80 latach okrutnych i krwawych rządów Belgowie ustąpili. W okresie kolonialnym był to kraj zamknięty, nawet przyjazdy Belgów były całkowicie kontrolowane. Stąd też relacja lekarzy jest tak wartościowa.
Wspomnienia lekarzy malują obraz kraju, który po latach masakr i eksploatacji próbuje stanąć na własnych nogach. Polecam wszystkim zainteresowanym Afryką.

Po lekturze “Jądra Ciemności” Josepha Condrada i “Wytępić całe to bydło” Svena Lindqvista wracam na te skrwawione ziemie w momencie kluczowym, przełomowym.
Książka jest bardzo ciekawą relacją z pobytu polskich lekarzy w Kongo (obecnie Demokratyczna Republika Konga). Jest to świeże spojrzenie na kraj w okresie transformacji i dekolonizacji, tuż po odzyskaniu niepodległości....