Niezbyt mi się podobała ta biografia Franciszka Józefa. Autor zbytnio zboczył w kierunku wiadomości o charakterze plotkarskim, co dla mnie jest główną wadą tej książki. W ten sposób stara się dokonać modnego dzisiaj zabiegu "odbrązowienia" postaci cesarza, w czym jednak przekracza dopuszczalne granice i stara się - w moim przynajmniej odczuciu - przedstawić go jako władcę zacofanego i niezbyt inteligentnego w sposób nazbyt nachalny. Nie dostrzega jednak wielu niekwestionowanych jego zalet i zasług. Pewne zastrzeżenia można mieć także do tłumacza (np. cesarz Mateusz zamiast cesarza Macieja),który nie ustrzegł się kilku błędów. Książka Dickingera w zestawieniu z biografią Grodziskiego wypada blado i to nie tylko przez brak takiej liczby anegdot, ale raczej przez pewną tendencyjność. Na plus trzeba zapisać bardziej szczegółowe podjęcie tematu polityki zagranicznej wielkiego Habsburga, która w pracy Grodziskiego zeszła na plan drugi zsunięta nań przez sprawy galicyjskie. W moim osobistym rankingu polskie opracowanie zdecydowanie przewyższa książkę austriackiego autora.

Tomasz Babnis

Niezbyt mi się podobała ta biografia Franciszka Józefa. Autor zbytnio zboczył w kierunku wiadomości o charakterze plotkarskim, co dla mnie jest główną wadą tej książki. W ten sposób stara się dokonać modnego dzisiaj zabiegu "odbrązowienia" postaci cesarza, w czym jednak przekracza dopuszczalne granice i stara się - w moim przynajmniej odczuciu - przedstawić go jako władcę...

Taka jakaś... matematyczna ta biografia, a ja lubię opowieści o fascynujących życiach, snute lekkim językiem i ubrane w niebanalność. Nikt przecież nie wątpi, że życie cesarza potrafi dostarczyć ciekawych chwil. I tak oto matematyczna wyliczanka faktów zabiła fascynację.

Taka jakaś... matematyczna ta biografia, a ja lubię opowieści o fascynujących życiach, snute lekkim językiem i ubrane w niebanalność. Nikt przecież nie wątpi, że życie cesarza potrafi dostarczyć ciekawych chwil. I tak oto matematyczna wyliczanka faktów zabiła fascynację.