Dziewięć żywotów. Na tropie świętości we współczesnych Indiach

7,5/10

7,5/10

Pokaż mimo to

Zaskakująco ciekawa wyprawa do Indii: literacko wyśmienita i wnikliwa kulturowo!
Poznawanie dalekiego świata mając za przewodnika człowieka pokroju Williama Dalrymple to przywilej, więc grzech nie skorzystać. Czytajcie na zdrowie!

Zaskakująco ciekawa wyprawa do Indii: literacko wyśmienita i wnikliwa kulturowo!
Poznawanie dalekiego świata mając za przewodnika człowieka pokroju Williama Dalrymple to przywilej, więc grzech nie skorzystać. Czytajcie na zdrowie!

Pokaż mimo to

Bardzo dobry reportaż o religiach w Indiach. Autor opisuje kilku przedstawicieli różnych kultów, bardzo często dając głos im samym. Bohaterowie mówią o swoim życiu, o tym czym jest dla nich religia, którą wyznają i obrzędy, które odprawiają. Nie są to przypadkowi ludzie, tylko swoiste "gwiazdy" w swojej dziedzinie.
Całość pozwala nam ludziom z Europy ujrzeć różnorodność Indii. A przecież wiemy, że to tylko kropla w morzu.

Bardzo dobry reportaż o religiach w Indiach. Autor opisuje kilku przedstawicieli różnych kultów, bardzo często dając głos im samym. Bohaterowie mówią o swoim życiu, o tym czym jest dla nich religia, którą wyznają i obrzędy, które odprawiają. Nie są to przypadkowi ludzie, tylko swoiste "gwiazdy" w swojej dziedzinie.
Całość pozwala nam ludziom z Europy ujrzeć różnorodność...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgnąłem po ten tytuł, gdyż za tydzień wyruszamy na urlop do Indii, i chciałem lepiej poznać tamtejszą kulturę i wierzenia. I to był strzał w dziesiątkę. Nie ukrywam, że po tej lekturze mam jeszcze większy apetyt na nadchodzącą przygodę. Różnorodność kulturowa tak jak kulinarna może zawrócić w głowie człowiekowi ze starego kontynentu.

Sięgnąłem po ten tytuł, gdyż za tydzień wyruszamy na urlop do Indii, i chciałem lepiej poznać tamtejszą kulturę i wierzenia. I to był strzał w dziesiątkę. Nie ukrywam, że po tej lekturze mam jeszcze większy apetyt na nadchodzącą przygodę. Różnorodność kulturowa tak jak kulinarna może zawrócić w głowie człowiekowi ze starego kontynentu.

Pokaż mimo to

"Uznałem to za piękną myśl: Skoro istnieją święte obrazy i święte miejsca, to są też zbiorniki świętego czasu. "

Fascynująca podróż.

"Uznałem to za piękną myśl: Skoro istnieją święte obrazy i święte miejsca, to są też zbiorniki świętego czasu. "

Fascynująca podróż.

Pokaż mimo to

z książką w jednej ręce, z jutubem w drugiej.

mój ulubieniec to taniec teyyam. nic nie rozumiem; pełen zachwyt

najłatwiej o śpiew baulów. filmiki z koncertów części oficjalnej fesiwalu ze sceny i spod drzewa gdzie gra śpiewa i popala kilku znajomych. to część niematerialnego dziedzictwa U.

dhammal sufi bębnią i tańczą na dziedzińcu meczetu. ale cierpnie mi skóra na myśl o ich inności.

jest historia o ludziach którzy mieszkają przy stosach pogrzebowych. jedna z zabawniejszych rzeczy- można zbierać odpowiednie czaszki (dziewice i samobójcy są szczególnie energetyczni), karmić je, cokolwiek to znaczy (tak, są grymaśne czaszki niejadki), generalnie medytować o życiu na cmentarzu żeby się wyzwolić i jednocześnie plotkować kto z kim śpi.

reportaże z małą zawartością reportera, historia życia plus mały risercz, bibliografia. napisane tak zrozumiale że w połowie książki zorientowałam się że na końcu jest słowniczek. wyjaśnienia nie w przypisach ale w treści.

z książką w jednej ręce, z jutubem w drugiej.

mój ulubieniec to taniec teyyam. nic nie rozumiem; pełen zachwyt

najłatwiej o śpiew baulów. filmiki z koncertów części oficjalnej fesiwalu ze sceny i spod drzewa gdzie gra śpiewa i popala kilku znajomych. to część niematerialnego dziedzictwa U.

dhammal sufi bębnią i tańczą na dziedzińcu meczetu. ale cierpnie mi skóra na myśl...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna książka jednego z moich ulubionych autorów, tym razem dotyczy zmian zachodzących na subkontynencie indyjskim.
W swoich podróżach William Dalrymple przybliża nam różne, często bardzo egzotyczne z naszego punktu widzenia, wyznania religijne panujące w jednym z najdynamiczniej rozwijających się krajów. W ocenach analityków wywiadu amerykańskiego Indie gospodarczo wyprzedzą Stany Zjednoczone do roku 2050. To wbrew pozorom wcale nie jest odległa perspektywa, także zmiany zachodzące w społeczeństwie są bardzo gwałtowne.
Dzięki swojej podróżniczej pasji, ciekawości innych kultur oraz otwartości William Dalrymple jest znakomitym przewodnikiem po tym szalenie intrygującym i niesamowicie interesującym kraju.
Wraz z nim dotrzemy do wyznawców najprzeróżniejszych religii, poznamy ich system wartości oraz sposób docierania do ich wersji Absolutu.
Dźinijska wędrowna mniszka, tancerze, w których wcielają się hinduscy bogowie, wyznawczyni Jellammy zobowiązana do świadczenia usług seksualnych, czy mnich buddyjski, który w obronie swojego kraju i wiary złamał śluby i został partyzantem walczącym z chińskimi żołnierzami podczas aneksji Tybetu bądź suficcy mędrcy, których sposób wyznawania Allacha budzi wrogość i nienawiść wahhabickich współwyznawców -to tylko niektórzy z dziewięciu bohaterów tej opowieści.
Ogromna różnorodność tradycji, wyznań czasami łączy się i przenika w przedziwny sposób.
Warto przeczytać te historie, poznać odchodzący świat tradycji oralnych, których największym wrogiem jest.... edukacja i scholaryzacja. Okazuje się bowiem, że umiejętność czytania do tego stopnia upośledza zdolność zapamiętywania długich tekstów, że zanika grupa osób, która jest w stanie zapamiętać całe monumentalne święte opowieści.
Zrozumienie tego, czym jest duchowość Indii tylko poprzez słuchanie osób opowiadających historie swojego życia, jest w moim pojęciu zdecydowanie lepszą drogą niż czytanie bardzo mądrych naukowych publikacji na ten temat, pisanych najczęściej przez ludzi, którzy rzadko mają kontakt z kimś spoza swojego miłego akademickiego środowiska.

Kolejna książka jednego z moich ulubionych autorów, tym razem dotyczy zmian zachodzących na subkontynencie indyjskim.
W swoich podróżach William Dalrymple przybliża nam różne, często bardzo egzotyczne z naszego punktu widzenia, wyznania religijne panujące w jednym z najdynamiczniej rozwijających się krajów. W ocenach analityków wywiadu amerykańskiego Indie gospodarczo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dalrymple spotyka na swojej drodze w różnych stanach Indii, kolejno 9 osób, które opowiadają mu swoje historię, a są to mniszkę dżinijską, tancerza-medium, biorącego udział w widowiskach "tejjam", Dewadasi- Rani kobietę poświęconą w dzieciństwie bogini Jellammie, śpiewaka eposów -bhopę, Lal Peri pochodząca z Biharu opętaną suficka mistyczkę, wyznawczynię Lal Sahbaz Kalandar, mnicha buddyjskiego po przejściach, jego udział w wojnie, rzeźbiarza bóstw, pielęgnującego wielopokoleniową tradycję rodzinną rzemiosła. 2 ostatnie rozdziały są dość mroczne i kontrowersyjne, traktują bowiem o tantryzmie; Manishę, mieszkającą na ghtach- polach kremacyjnych w Tarapith. Wyznaje ona kult bogini Tary. Dowiadujemy się, że zachodnie wyobrażenie o tantrze jest zgoła inne, niż pierwotne założenia tego kierunku, niewidomego minstrela- wędrownego śpiewaka, uznawany za wywrotowca, z uwagi na swoje wyznanie, aczkolwiek tacy jak on, cieszyli się sympatią ludzi.

W każdym z rozdziałów, William pozwala mówić swoim bohaterom wypowiadającym się szczerze i w prostych słowach, pokazuje jak przemawia przez nich miłość do wyznawanego boga, jak silnie są uduchowieni. Cieszą się tym wszystkim, nie bacząc na trudy. Autor opisuje motywy wstąpienia na daną ścieżkę swoich rozmówców. Sam jednak nie ocenia nikogo, po prostu słucha uważnie, zadaje pytania i spisuje to w swojej książce. Jest ona napisana w bardzo przemyślany sposób, schludnie, bez żadnego bałaganu, piękne opisy przyrody, które są przyjemnym urozmaiceniem, przerywnikiem, a nie nużącymi opisami, które generują zbędną objętość. Nic z tych rzeczy :) Autor skupia się na konkretach, zadaje istotne pytania, które go nurtują, zagłębia się w historie swoich bohaterów, chce dobrze zrozumieć ich samych jak i to, czym jest dla nich religia.

Na końcu umieszczono solidny słowniczek z wyjaśnieniem licznych słówek, których używa. Widać, że spędził dużo czasu w Indiach, oddał to na kartkach swojego reportażu. Czymś co dodaje smaczku, jest dla mnie charakterystyka opisanych religii, muszę powiedzieć, że dużo się dowiedziałam, a także sporo mitów, i ciekawostek, którymi wzbogaca opowiadania, a które mają bezpośredni związek z bohaterami.

Polecam zwłaszcza osobom, którym bliska jest tematyka duchowości i jej istota, jak i generalnie zainteresowanym egzotycznymi wyznaniami. Gwarantuję Wam, ze dowiecie się bardzo dużo.

Pełna recenzja pod adresem:
http://sapno-main-india-hai.blogspot.com/2017/03/dziewiec-zywotow-na-tropie-swietosci-w.html

Dalrymple spotyka na swojej drodze w różnych stanach Indii, kolejno 9 osób, które opowiadają mu swoje historię, a są to mniszkę dżinijską, tancerza-medium, biorącego udział w widowiskach "tejjam", Dewadasi- Rani kobietę poświęconą w dzieciństwie bogini Jellammie, śpiewaka eposów -bhopę, Lal Peri pochodząca z Biharu opętaną suficka mistyczkę, wyznawczynię Lal Sahbaz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dalrymple tworząc publikację bazującą na wyznawanych dziś religiach w Indiach buduje przy okazji treść obfitą w relacje między kastową, wciąż utrzymujące się reguły wyznaczające granice nie do przełamania. I choć dziś wielokulturowość Indii, jak i ingerencje rodem z Europy zmieniają nieco oblicze religii, to nadal poszczególne ich filary sięgają do prahistorii tego narodu. Mimo wszystko oddaje się cześć bóstwom, których przedstawiciele ziemscy odgrywają spektakle przez kilka tygodni w roku dla oddania czci i zapewnienia ludziom tego co dobre. Wiele kwestii można by nazwać umownymi, jak w przypadku naszego wróżbiarstwa, gdzie za odpowiednią opłatą jest nam przedstawiona przyszłość, a co zdolniejsi potrafią oczarować niejednego do tego stopnia, iż latami będąc pod ich "urokiem" wróżą sobie przyszłe zdarzenia. Choć w naszej kulturze nie oddaje się pokłonów, ani nie ofiarowuje się nic ponad określona z góry zapłatę. Tym właśnie rożni się Zachód od Wschodu. Na Zachodzie mamy do czynienia głownie z wiarą w rzeczy materialne, a na Wschodzie nadal pielęgnuje się wartości duchowe, jakkolwiek byłby dla nas egzotyczne czy niedorzeczne, a nawet sprzeczne moralnie.
Religia to odprawianie rytuałów, skupienie i zagłębianie się w medytacji (modlitwie), w dużej mierze postrzeganie pozazmysłowe. I tak jak w Europie istnieją różne odmiany religijne obok siebie, tak samo jest na tak dużym oraz różnorodnym etnicznie i kastowo terenie. Pozornie dla nas będzie egzotyką mnich totalnie wyzbywający się rzeczy i dążący za życia do śmierci wedle reguły pozbywania się wszelkich przyzwyczajeń do rzeczy, ludzi, świata. Wszystko by być wolnym, móc oddawać się kontemplacjom, osiągnąć najwyższy poziom, przy czym nikogo nie krzywdzić, nawet najdrobniejszego robaczka. W europejskiej kulturze będą to różnego typu zgromadzenia zakonne, te bardziej oderwane od społeczeństwa, zamknięte na rozpraszanie ich z zewnątrz sprawami doczesnymi.

"Dziewięć żywotów" to dziewięć historii, stanowiących o odmiennych wyborach, co do drogi religijnej. Każdy z bohaterów opowiada o wyznawanej przez siebie duchowości, ukazując jednocześnie część społecznej hierarchii. Fragmenty łączą się powoli w całość, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć różnobarwne, dumne ze swych korzeni społeczeństwo, stające w sprzeczności na drodze marnego postępu, który jest tylko dla bogatych, sprzedających swoje dusze wzorcom zachodnim.
Autor pokazuje oblicze Indii, jakie często umyka nam podczas czytania wielu dostępnych pozycji na temat tego egzotycznego kraju, bo nie jest tak wyraźnie zaakcentowane bądź gubi się w ferii barw wielu społecznych kontrastów. A do tego zagłębia się w w religię, kulturę i historię nie jako laik, człowiek przyjeżdżający na chwilę z zewnątrz, a mieszkaniec Indii z ponad 20-letnim stażem. Taką osobę trudno onieśmielić nowym, nieznanym światem czy zbyć praktykami czynionymi na rzecz podróżujących. William Dalrymple prowadzi nas znanymi sobie ścieżkami chcąc oddać czytelnikowi ważną - dla zrozumienia Indusów - treść, jakże bogatą w kontrasty. Przy całej swojej wiedzy, stara się być jedynie obserwatorem, tak by nie wpływać na kształt tworzących się, na jego oczach, historii. Zachowuje maksymalną neutralność, bez oceniania i wydawania sądów.
Chcąc lepiej poznać tę część Orientu nie można odpuścić sobie lektury Williama Dalrymple.

Dalrymple tworząc publikację bazującą na wyznawanych dziś religiach w Indiach buduje przy okazji treść obfitą w relacje między kastową, wciąż utrzymujące się reguły wyznaczające granice nie do przełamania. I choć dziś wielokulturowość Indii, jak i ingerencje rodem z Europy zmieniają nieco oblicze religii, to nadal poszczególne ich filary sięgają do prahistorii tego narodu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając o Indiach zaczęłam od książki "Lalki w ogniu", która moim zdaniem postawiła poprzeczkę na tyle wysoko, że czytając "Dziewięć żywotów.." byłam nieco zawiedziona, gdyż moje oczekiwania względem tej pozycji były inne. Czyta się dość wolno. Mimo, że jest pełna ciekawostek, nie porywa.

Czytając o Indiach zaczęłam od książki "Lalki w ogniu", która moim zdaniem postawiła poprzeczkę na tyle wysoko, że czytając "Dziewięć żywotów.." byłam nieco zawiedziona, gdyż moje oczekiwania względem tej pozycji były inne. Czyta się dość wolno. Mimo, że jest pełna ciekawostek, nie porywa.

Pokaż mimo to