Zainspirowany lekturą rewelacyjnej książki Elżbiety Cherezińskiej "Turniej ceni" znalazłem tę książkę, opisującą fascynujące "przygody" chyba najsłynniejszego diamentu na świecie Koh -i-noor czyli Góry światła.
Imponujące jak wiele można się dowiedzieć o historii świata "śledząc" losy jednego kamienia.
Polecam zdecydowanie ale raczej dla osób które chcą zgłębić wiedzę na temat diamentów, historii Indii, Afganistanu, generalnie tamtych rejonów a także Zjednoczonego Królestwa. Mnie ta opowieść wciągnęła :)

Zainspirowany lekturą rewelacyjnej książki Elżbiety Cherezińskiej "Turniej ceni" znalazłem tę książkę, opisującą fascynujące "przygody" chyba najsłynniejszego diamentu na świecie Koh -i-noor czyli Góry światła.
Imponujące jak wiele można się dowiedzieć o historii świata "śledząc" losy jednego kamienia.
Polecam zdecydowanie ale raczej dla osób które chcą zgłębić wiedzę na...

Ciekawa, ale niefascynująca opowieść. Jest głównie o Kooh-i-Noor(ze),ale też trochę historii Afganistanu, Indii, Persji, Korony Brytyjskiej i kolejnych właścicieli diamentu, aż do czasów współczesnych. Najciekawsze są chyba fragmenty o jakże różnym postrzeganiu tych kamieni przez Europejczyków i Hindusów, którzy aż do XVIII wieku byli światowym monopolistą wydobycia diamentów. W sumie można - w jakimś stopniu poszerza horyzonty.

Ciekawa, ale niefascynująca opowieść. Jest głównie o Kooh-i-Noor(ze),ale też trochę historii Afganistanu, Indii, Persji, Korony Brytyjskiej i kolejnych właścicieli diamentu, aż do czasów współczesnych. Najciekawsze są chyba fragmenty o jakże różnym postrzeganiu tych kamieni przez Europejczyków i Hindusów, którzy aż do XVIII wieku byli światowym monopolistą wydobycia...

Wyraźnie widać różnicę między dwoma częściami książki. Dalrymple jest historykiem - i pierwsza część to wyważony, choć zdecydowanie pasjonujący podręcznik historii. Tekst Anand charakteryzuje reporterskie zacięcie i większą emocjonalność. Ktoś mógłby się przyczepić, że publikacji przez to brak spójności. Nie uważam tego za wadę, wszak każdy z autorów odcisnął swój własny styl na tekście. Jednocześnie oboje są dobrymi rzemieślnikami tekstu.

Pozycja popularnonaukowa, osadzona w egzotycznych realiach Azji Środkowej i półwyspu Indyjskiego oraz równie dla Polaka egzotycznych czasach kolonializm. To taka historia, jakiej nie uczyliśmy się w szkole.

Olbrzymi plus dla Noir Sur Blanc i Witolda Siemaszkiewicza za intrygującą, niestandardową okladkę nadającą publikacji prawdziwie królewskiego charakteru. Gdyby nie ona, wystarczyłby mi e-book ;-)

Wyraźnie widać różnicę między dwoma częściami książki. Dalrymple jest historykiem - i pierwsza część to wyważony, choć zdecydowanie pasjonujący podręcznik historii. Tekst Anand charakteryzuje reporterskie zacięcie i większą emocjonalność. Ktoś mógłby się przyczepić, że publikacji przez to brak spójności. Nie uważam tego za wadę, wszak każdy z autorów odcisnął swój własny...

Rozumiem, dlaczego diamenty jako takie nie robią na kimś wrażenia. Ale ich kulturowej otoczce z władcami, klątwami, nieprzyzwoicie drogimi sukniami, krwawymi zamachami i starymi kryminałami o złodziejach drogich kamieni to chyba trudno się oprzeć. Może Koh-i-noor nie imponuje wyglądem czy wielkością, ale na pewno nadrabia dobrym PRem.

Lubię, gdy autorzy książek historycznych chwytają się prowadzącego w nietypowe miejsca wątku niż gdy wyznaczają sobie sztywne, ogólne ramy. I tym sposobem opowieść o diamencie staje się pretekstem do podróży po wiekach i krajach, opisów makabrycznych konfliktów, prezentowania władców wyrywających sobie kolejne bogactwa, wspominków o obyczajach, dziełach sztuki i lokalnej polityce. Bywa, że Dalrymple z Anand porzucają Koh-i-Noor na wiele stron, bo wątek poboczny będący zaledwie epizodem w długiej egzystencji diamentu jest wyjątkowo ciekawy. Książka składa się z dwóch części: "Klejnot w tronie" (historia Koh-i-noora badającego łupem tego czy innego władcy) i "Klejnot w koronie" (gdy ostatecznie położyła na nim łapy Wielka Brytania). Autorzy mają imponującą wiedzę i zręcznie selekcjonują materiał, nie pozwalając sobie na zbytnie oddalenie się od głównego tematu, dzięki czemu książka sprawia wrażenie przemyślanej całości, a nie zbioru niepowiązanych ciekawostek. A przecież różnorodność jest spora: są i hinduskie poematy, i mechaniczny tygrys, i oszałamiający pawi tron, i stary wiarus u holenderskiego jubilera, i brutalna walka o pendżabski tron, i katalog kolorów rubinów, i opis sejfu na wystawie światowej, i smutna historia wykorzenionego maharadży...

No i o tym właśnie mówię: książka historyczna z konkretną narracją, ciekawym pomysłem, co trzyma się faktów, ale pamięta, że historia to przede wszystkim opowieść o ludziach, a nie zbiór suchych statystyk. Może takie książki nie są wieczne jak diamenty, ale mają na pewno dużą szansę na dobre zestarzenie się.

Rozumiem, dlaczego diamenty jako takie nie robią na kimś wrażenia. Ale ich kulturowej otoczce z władcami, klątwami, nieprzyzwoicie drogimi sukniami, krwawymi zamachami i starymi kryminałami o złodziejach drogich kamieni to chyba trudno się oprzeć. Może Koh-i-noor nie imponuje wyglądem czy wielkością, ale na pewno nadrabia dobrym PRem.

Lubię, gdy autorzy książek...

Biografia diamentu...
Tak naprawdę jest to bardzo udany podręcznik historii, bez przymusu wkuwania nudnych faktów. Poprzysięgłam sobie spojrzeć na zdjęcie głównego bohatera dopiero po skończeniu książki, i całe szczęście, bo nie zrobił na mnie tak oszałamiającego wrażenia, jak miejsca i czasy przez które przewędrował i ręce przez które się przewinął.

Biografia diamentu...
Tak naprawdę jest to bardzo udany podręcznik historii, bez przymusu wkuwania nudnych faktów. Poprzysięgłam sobie spojrzeć na zdjęcie głównego bohatera dopiero po skończeniu książki, i całe szczęście, bo nie zrobił na mnie tak oszałamiającego wrażenia, jak miejsca i czasy przez które przewędrował i ręce przez które się przewinął.

Wydaje się, że kamienie to nudny temat. Bo co można o nich powiedzieć? Podać kształt, rozmiar, skład chemiczny? Nuda! Istnieje jednak taki rodzaj kamieni, który rozpala wyobraźnię, burzy krew w żyłach oraz wyzwala w ludziach najbardziej pierwotne instynkty. To kamienie szlachetne, a szczególnie diamenty. A gdy dodatkowo łączy się z nimi pasjonująca historia oraz owiane są tajemnicą oraz klątwą wtedy jak nic, mamy gotowy materiał na pasjonującą opowieść.

Taka właśnie jest książka autorstwa duetu W.Dalrymple i A. Anand o najsłynniejszym diamencie świata Koh-I-Noor. Śledzą oni historię kamienia od najdawniejszych, wręcz legendarnych czasów do współczesności. Ich książka staje się relacją z podbojów, grabieży, zwycięstw i porażek jakich świadkiem był ten właśnie kamień. Od czasów Mogołów po Elżbietę II, dla każdego Koh-I-Noor był ważnym symbolem, symbolem władzy, panowania, uosobieniem pewnego nietypowego piękna. Wielki ponad stukaratowy kamień to odwieczne pragnienie wielu, przechodzące z rąk do rąk w wyniku spisków, knowań, zdrad czy wyłudzeń. Finalnie trafiło w ręce królów angielskich, ale do dziś sposób przejęcia kamienia budzi wątpliwości. Czy rzeczywiście był bezinteresownym prezentem a nie bezczelną kradzieżą, dokonaną pod przykrywką kolonializmu?

Na pewno historia tego właśnie kamienia wyróżnia go na tle wielu innych, większych i o lepszym szlifie. Bo jego historia idealnie wpisuje się w historię Indii, kolonializmu brytyjskiego. To opowieść o najbardziej pierwotnych ludzkich instynktach, którymi kieruje zawiść, pragnienie władzy i bogactwa, brutalność. Dodatkowo wyjątkowość Koh-I-Noor podsyca plotka o związanej z nim klątwie, sprowadzającej nieszczęście na tych co go noszą.

Warto sięgnąć po tę powieść i zapoznać się z nietypową ale wciągającą opowieścią, gdzie chociaż diament zajmuje najważniejsze miejsce miejsce to tak naprawdę prym wiodą ludzie. Polecam!

Wydaje się, że kamienie to nudny temat. Bo co można o nich powiedzieć? Podać kształt, rozmiar, skład chemiczny? Nuda! Istnieje jednak taki rodzaj kamieni, który rozpala wyobraźnię, burzy krew w żyłach oraz wyzwala w ludziach najbardziej pierwotne instynkty. To kamienie szlachetne, a szczególnie diamenty. A gdy dodatkowo łączy się z nimi pasjonująca historia oraz owiane są...

Koh-i-Noor najpopularniejszy brylant świata. Indyjska oznaka potęgi i bajecznie bogatych władców, rozpalająca zmysły ówczesnych rządzących. Przedmiot pożądania, ale i ciążąca klątwa drogocennego kamienia. Pozostawiony na wolności błyszczy. Zamknięty w gablocie na Wielkiej Wystawie wydaje się brzydszy niż w legendach i płowieje w oczach Europejczyków, nie pomagają nowe materiały ani sztuczne światło. W zamknięciu stracił blask. Jedna z ostatnich scen, gdzie młody jeszcze Dilip Singh bierze go do ręki, by obejrzeć utracony klejnot, jest bardzo wymowna. Książka rewelacyjna. Czyta się niezwykle przyjemnie. Nie tylko dla wielbicieli błyskotek.

Koh-i-Noor najpopularniejszy brylant świata. Indyjska oznaka potęgi i bajecznie bogatych władców, rozpalająca zmysły ówczesnych rządzących. Przedmiot pożądania, ale i ciążąca klątwa drogocennego kamienia. Pozostawiony na wolności błyszczy. Zamknięty w gablocie na Wielkiej Wystawie wydaje się brzydszy niż w legendach i płowieje w oczach Europejczyków, nie pomagają nowe...

Koh-i-Noor, czyli Góra Światła to kamień, który obecnie znajduje się w Londynie w muzeum Tower, nie powala swoją obecna wielkością, zajmuje dziewięćdziesiąte miejsce w rankingu największych brylantów na świecie. Jego historia jest bardzo ciekawa, stał się cennym i wymarzonym trofeum. Mimo, że brylant pochodzi z Indii, po jego długiej drodze trafił w ręce Angielskiej królowej Wiktorii, obecnie zdobi brytyjską koronę.
Opowiada historie wielu osób, które miały związek ze słynnym diamentem. Obejmuje nie tylko fabułę i ostateczne przeznaczenie władców, którzy ją posiadali, ale także historie takie, w których diament był używany jako przycisk do papieru.
Pogoń za bogactwem od zawsze zaślepiała ludzi, czyniąc bestie z nawet najlepszych z nich. Dodaj do tego tajemnicę i aurę otaczającą Koh-i-Noor, i masz wszystkie składniki katastrofalnej opowieści w twoich rękach. Katastrofa, którą Koh-i-Noor udokumentował, chciwość i okrucieństwo tkwiące w każdym człowieku, zwłaszcza u ludzi będących u właszy. Brylat Koh-i-Noor rzucił jedynie światło na tak rażące zachowania i krwawe rezultaty. Niestety ta "Góra Światła" zdołała jedynie pozostawić po sobie ślad ciemności i tragedii.
„Koh-i-Noor. Historia najsłynniejszego diamentu świata” jest to mieszanka mitów, historii, religii i kultury. Ta książka dostarcza wielu informacji, nie tylko samego kamienia, ale także ludzi, miejsc i wydarzeń splecionych z jego istnieniem. Niedobór źródeł i potencjalne krzyżowanie opowieści odnoszących się do innych dużych i cennych klejnotów oznacza, że niektóre z jego wczesnej historii są nadal niepewne.
Książka jest dobrze napisana i skrupulatnie zbadana. Autorzy opowiadają skomplikowaną historię, czerpiąc z szerokiej gamy literatury i wspomnień.

Koh-i-Noor, czyli Góra Światła to kamień, który obecnie znajduje się w Londynie w muzeum Tower, nie powala swoją obecna wielkością, zajmuje dziewięćdziesiąte miejsce w rankingu największych brylantów na świecie. Jego historia jest bardzo ciekawa, stał się cennym i wymarzonym trofeum. Mimo, że brylant pochodzi z Indii, po jego długiej drodze trafił w ręce Angielskiej...

Świetna pozycja z której możemy się dowiedzieć o historii najsłynniejszego diamentu świata KOH - I - NOOR.

Jego droga z Indii aż do Wielkiej Brytanii pochłonęła wiele niewinnych ofiar, a to dzieki sporom o niego i walk.

Przyjęło się takie stwierdzenie, że jest on przeklęty i każdy mężczyzna, który będzie w jego posiadaniu nie zazna szczęścia, ani spokoju. Czy tak było naprawdę ?

Drogą diamentu była bardzo długa i krwawa. Spory o niego trwają, aż do dzisiaj. Czy rzeczywiście jest wart takiej ofiary ?
Zachecam do lektury bo jest bardzo ciekawa i interesująca.

https://czytaanna.blogspot.com/2019/02/koh-i-noor-historia-najsynniejszego.html?m=1

Świetna pozycja z której możemy się dowiedzieć o historii najsłynniejszego diamentu świata KOH - I - NOOR.

Jego droga z Indii aż do Wielkiej Brytanii pochłonęła wiele niewinnych ofiar, a to dzieki sporom o niego i walk.

Przyjęło się takie stwierdzenie, że jest on przeklęty i każdy mężczyzna, który będzie w jego posiadaniu nie zazna szczęścia, ani spokoju. Czy tak było...

Ciekawa jest zwłaszcza pierwsza część książki, trochę taka biografia

Ciekawa jest zwłaszcza pierwsza część książki, trochę taka biografia