Nora Roberts była pierwszą autorką, której przeczytałam książki dla dorosłych. Jej styl pisania oraz świetna fabuła, sprawiała, że nie mogłam oderwać się od czytania. Dlatego powróciłam do książek tej autorki.

"Zagrajmy to jeszcze raz"
Brandon, były chłopak Raven, wraca do Stanów. Dziewczyna została przez niego zraniona i skupiła się na karierze muzycznej. Teraz mają razem stworzyć muzykę do musicalu. Jest to szansa, że uczucie może się odrodzić...
PODSUMOWANIE: Czasem warto czekać na miłość. Tylko upływ czasu może pokazać czy uczucie jest długotrwałe . Tak było w przypadku Brandona i Raven. I to mi się podobało w tej historii - Brandon wycofał się przed laty, bo nie był przekonany czy kocha Raven. Ta wówczas była w nim zakochana i nie wiedziała co kieruje jej ukochanym. Jednak czas zadziałał na ich korzyść - starsi i mądrzejsi w doświadczeniach, wiedzieli już czy ich miłość to wspomnienie czy też przyszłość.

"Echa przeszłości"
Vanessa po śmierci ojca wraca do rodzinnego miasteczka. Tam spotyka swojego byłego chłopaka, który porzucił ją w dniu balu maturalnego. Dziewczyna poświęciła się karierze pianistki - spełniała marzenie i pragnienia swojego taty. Z dala od domu ochłodziły się jej relacje z matką do której miała żal, że nie przeszkodziła jej w wyjeździe do Europy. Brady i Vanessa, starsi i doświadczeni, poznają się nawzajem. Jednak Vanessa musi na nowo uporządkować sobie życie i odpowiedzieć na pytanie - czy na pewno chce być pianistką?
PODSUMOWANIE: Rodzice często widzą w dzieciach realizację swoich marzeń. Ojciec Vanessy, pragnął dla niej międzynarodowej kariery a Vanessa miała tremę i bóle brzucha przed występem. Jej zdanie, potrzeby - nie miały znaczenia. Jej ojciec ingerował w związek córki z Brady'm (to wyjaśnia dlaczego Brady nie wziął ją na bal maturalny). To właśnie wyjaśnienie spraw z matką, ponowne spotkanie byłego chłopaka, sprawiło, że Vanessa wreszcie zrozumiała, że sama może ułożyć sobie życie.

Obie historie zawierają w sobie wątek miłosny, muzyczny i relacji z matką. Która mi się bardziej podobała? Zdecydowanie "Echa przeszłości", dlatego, że historia Vanessy była dla mnie bardziej realistyczna - zerwana relacja z matką, porzucenie rodzinnego miasta na rzecz podróży po świecie i zmuszania do grania na pianinie przez jej ojca, którego zachowanie należy potępić, bo za wszelką cenę próbował kontrolować życie córki. Vanessa zdaje sobie sprawę z tego, wybacza matce a nawet ją rozumie. Daje szansę Brady'emu, aby ich relacja się potoczyła się naturalnie.

Sława, pieniądze dla popularnych ludzi nie jest niczym obcym i choć można kupić sobie za to wiele, to jedno jest pewne - nie dadzą Ci one prawdziwego uczucia i przyjaciół.

Nora Roberts była pierwszą autorką, której przeczytałam książki dla dorosłych. Jej styl pisania oraz świetna fabuła, sprawiała, że nie mogłam oderwać się od czytania. Dlatego powróciłam do książek tej autorki.

"Zagrajmy to jeszcze raz"
Brandon, były chłopak Raven, wraca do Stanów. Dziewczyna została przez niego zraniona i skupiła się na karierze muzycznej. Teraz mają...

Obie powieści znajdujące się w tej książce łączy muzyka, którą zawodowo zajmują się bohaterowie. Historie te powstały jednak w sporym odstępie czasu i odniosłam wrażenie, że różnią się pod względem warsztatu.

"Zagrajmy to jeszcze raz" jest historią o gwiazdach muzyki pop z pierwszych stron gazet. Zwyczajnym ludziom zupełnie odległe są sprawy sławnych i bogatych. Pewnie dlatego nie potrafiłam wczuć się w historię Raven i Brandona. Autorka opisała trudne doświadczenia dziewczyny, ale zabrakło mi trochę historii Brandona. Niby coś tam wspominała, ale to za mało. Tło też jest przecież ważne.

"Echo przeszłości" jest zdecydowanie ciekawsza niż pozycje z poprzedniej dekady. Znając późniejsze dokonania autorki, wiem też, że nie jest to jej najlepsza powieść. Najlepsze miała jeszcze przed sobą. Mam nadzieję, że wciąż ma. To, co podobało mi się w tej historii najbardziej to rodzinne tajemnice. Między Vanessą a jej matką jest dużo niewypowiedzienych pretensji, żalu i poczucia winy. Za każdym razem, gdy kobiety mają szczerze porozmawiać i wyjaśnić sobie to i owo z przeszłości, zawsze coś staje im na drodze i odwleka rozwiązanie w czasie. Taki zabieg wzbudza zainteresowanie czytelnika do samego końca.

Obie powieści znajdujące się w tej książce łączy muzyka, którą zawodowo zajmują się bohaterowie. Historie te powstały jednak w sporym odstępie czasu i odniosłam wrażenie, że różnią się pod względem warsztatu.

"Zagrajmy to jeszcze raz" jest historią o gwiazdach muzyki pop z pierwszych stron gazet. Zwyczajnym ludziom zupełnie odległe są sprawy sławnych i bogatych. Pewnie...

Dwie przyjemne lekkie opowieści. Trochę o tym, jak to robimy kariery, jak sobie gramy, komponujemy, o tym jak na scenie itd,; Co gramy i o o tym, że kochamy. Ale kogo lub co kochamy najbardziej? Co było, co nie było, troszkę kłótni i w sumie o niczym ta fabuła, ale przyjemnie spędziłam leniwy czas. Dla rozluźnienia, nawet warto.

Dwie przyjemne lekkie opowieści. Trochę o tym, jak to robimy kariery, jak sobie gramy, komponujemy, o tym jak na scenie itd,; Co gramy i o o tym, że kochamy. Ale kogo lub co kochamy najbardziej? Co było, co nie było, troszkę kłótni i w sumie o niczym ta fabuła, ale przyjemnie spędziłam leniwy czas. Dla rozluźnienia, nawet warto.

Krótki, lekki romans

Krótki, lekki romans

Dwie opowieści, w których ukazana jest miłość do muzyki ;) W pierwszej części denerwowała mnie Raven, niby się zmieniła się przez te lata, a jednak dalej była naiwna. A w drugiej części wkurzyła mnie postać ojca Vanessy, jego zachowanie wobec córki i żony było okropne, no jak tak można... Dobrze, że obydwa opowiadania dobrze się skończyły ;)

Dwie opowieści, w których ukazana jest miłość do muzyki ;) W pierwszej części denerwowała mnie Raven, niby się zmieniła się przez te lata, a jednak dalej była naiwna. A w drugiej części wkurzyła mnie postać ojca Vanessy, jego zachowanie wobec córki i żony było okropne, no jak tak można... Dobrze, że obydwa opowiadania dobrze się skończyły ;)

Pierwsza powieść typowo romantyczna trochę jak dla nastolatki, ale mi się również podobała. Druga natomiast jest jest romantyczna, ale jak dla dorosłej kobiety. Piękne uczucia i rozterki utalentowanej pianistki, która do tego zmaga się z prywatnymi uczuciami miłości.

Pierwsza powieść typowo romantyczna trochę jak dla nastolatki, ale mi się również podobała. Druga natomiast jest jest romantyczna, ale jak dla dorosłej kobiety. Piękne uczucia i rozterki utalentowanej pianistki, która do tego zmaga się z prywatnymi uczuciami miłości.

Zagrajmy to jeszcze raz

Piec lat temu Raven zostala porzucona przez znanego piosenkarza Brandona.
Bylo to dla niej bardzo bolesne lecz zajela sie swoja kariera piosenkarska i jakos z tym uporala. Zdobyla miedzynarodowa slawe. Brandon znow wkroczyl w jej zycie z ciekawa propozycja zawodowa. Wspolna praca i dawne uczucia znow ich polacza.

Echo przeszlosci

Utalentowana pianistka Vanesa zdobyla wielka kariere dzieki uporowi swojego despotycznego ojca. Po jego smierci przyjezdza do rodzinnego miasteczka. Spotka tam swoja pierwsza milosc Bradego ktory kiedys wiele dla niej znaczyl. Dwie urocze opowiesci o milosci ktora jest sensem zycia.

Zagrajmy to jeszcze raz

Piec lat temu Raven zostala porzucona przez znanego piosenkarza Brandona.
Bylo to dla niej bardzo bolesne lecz zajela sie swoja kariera piosenkarska i jakos z tym uporala. Zdobyla miedzynarodowa slawe. Brandon znow wkroczyl w jej zycie z ciekawa propozycja zawodowa. Wspolna praca i dawne uczucia znow ich polacza.

Echo przeszlosci

Utalentowana...

Ciężko ocenić 1 głosem książkę gdy ma dwa tak różne opowiadania.
Wyliczyłam średnią, powinna byc 4,5.

"Zagrajmy to jeszcze raz" tylko 3 gwiazdki. Opowiadanie jest słabiutkie, bohaterka beznadziejna. Szkoda czasu.

"Echo przeszłości" to 6 gwiazdek. Dużo lepszy pomysł na książkę.

Uważam, że pierwsze opowiadanie powinna autorka usunąć a w drugim rozwinąć trochę fabułę zaczynając ją dwanaście lat wcześniej np. prologiem i "pociągnąć" dalej.

Ciężko ocenić 1 głosem książkę gdy ma dwa tak różne opowiadania.
Wyliczyłam średnią, powinna byc 4,5.

"Zagrajmy to jeszcze raz" tylko 3 gwiazdki. Opowiadanie jest słabiutkie, bohaterka beznadziejna. Szkoda czasu.

"Echo przeszłości" to 6 gwiazdek. Dużo lepszy pomysł na książkę.

Uważam, że pierwsze opowiadanie powinna autorka usunąć a w drugim rozwinąć trochę fabułę...

Po przeczytaniu kolejnego Tomu mam mieszane uczucia gdyż mi się podobało jak została ta powieść opisana ale nie do końca to jak oczekiwałam jeśli chodzi o wydarzenia ..Wszystko było super napisane i tak ;-)

Po przeczytaniu kolejnego Tomu mam mieszane uczucia gdyż mi się podobało jak została ta powieść opisana ale nie do końca to jak oczekiwałam jeśli chodzi o wydarzenia ..Wszystko było super napisane i tak ;-)

Pięciolinia Uczuć składa się z dwóch historii.
"Zagrajmy to jeszcze raz" to historia Raven, popularnej piosenkarki pop, która spotyka dawnego chłopaka i miłość ożywa na nowo.
Podobna jest opowieść o Vanessie z "Echa przeszłości", z tą różnicą, że Van jest pianistką.

Obie bohaterki bardzo wiele łączy: są w podobnym wieku, obie są sławne, mają skomplikowane relacje z matkami, obie zakochują się w dawnych sympatiach.

Mimo tych oczywistych podobieństw "Pięciolinię uczuć" bardzo dobrze się czyta. Może nie zapada w pamięć, ale polecam dla relaksu.

Pięciolinia Uczuć składa się z dwóch historii.
"Zagrajmy to jeszcze raz" to historia Raven, popularnej piosenkarki pop, która spotyka dawnego chłopaka i miłość ożywa na nowo.
Podobna jest opowieść o Vanessie z "Echa przeszłości", z tą różnicą, że Van jest pianistką.

Obie bohaterki bardzo wiele łączy: są w podobnym wieku, obie są sławne, mają skomplikowane relacje z...