Komunikacja z dziećmi to bardzo wyrachowana i niezmiernie trudna sztuka, o czym wie każdy, kto ma dzieci i z nimi pracuje. Wymiana informacji, zapewnienia i wiele innych rozmów mają tu nieco inny wymiar niż rozmowy z dorosłymi. Dziecięce pytania nie są łatwe i nie zawsze są nakierowane na konkretną odpowiedź, jakiej udzielają rodzice. „Między rodzicami a dziećmi” to książka, która pomoże w poprawieniu relacji z naszymi pociechami, nauczy nas odpowiedniego sposobu odczytywania pytań i odpowiadania na nie, a dzięki temu pozwoli nam zaoszczędzić czas i nerwy, a relacje z pociechami zmieni w sielankowe rozmowy, które dowartościują rodziców i dzieci.
„Między rodzicami a dziećmi” to obowiązkowa lektura dla wszystkich, ponieważ te techniki porozumiewania można śmiało rozciągnąć na wszystkich ludzi (w końcu w każdym z nas drzemie dziecko). Uważam, że dzieci w tytule są tylko chwytem mającym wskazać konkretną grupę odbiorców. Autorzy przekonują nas, że wychowanie jest niezwykle trudną sztuką, której nikt nas wcześniej nie nauczył. Od wieków ludzie posługują się wypaczonym sposobem komunikacji opartej na oznajmieniach i żądaniach. Jeszcze nie tak dawno dzieci i kobiety nie miały prawa głosu. W społeczeństwie psychicznego i fizycznego terroru nie można znaleźć miejsca na miłość, szacunek i zrozumienie. Przemiany społeczne niewiele zmieniły w życiu prywatnym ludzi wychowanych wśród dorosłych żądających.
Książka pozwoli wielu ludziom z innej perspektywy popatrzeć na małych ludzi chcących zrozumieć skomplikowany świat i potrzebujących miłości oraz zrozumienia. Autorzy w bardzo przystępny sposób pokazują, w jaki sposób budować świat dziecięcych wartości, by wyrośli oni na wierzących w swoje możliwości dorosłych szanujących innych ludzi. Liczne przykłady z życia pozwolą nam zrozumieć skomplikowany świat emocji i dziecięcego postrzegania otoczenia.
„Między rodzicami a dziećmi. Przyjazne kontakty z pociechami” polecam wszystkim mającym jakikolwiek kontakt z dziećmi.

Komunikacja z dziećmi to bardzo wyrachowana i niezmiernie trudna sztuka, o czym wie każdy, kto ma dzieci i z nimi pracuje. Wymiana informacji, zapewnienia i wiele innych rozmów mają tu nieco inny wymiar niż rozmowy z dorosłymi. Dziecięce pytania nie są łatwe i nie zawsze są nakierowane na konkretną odpowiedź, jakiej udzielają rodzice. „Między rodzicami a dziećmi” to...

Kilka osób pytało mnie o takie książki, czy czytałam coś tego typu, czy mogę coś takiego polecić? Coś tam kiedyś miałam z biblioteki, ale było to dawno i niewiele pamiętałam... Pomyślałam, że skoro mam w domu trzy brzdące to warto zapoznać się z taką tematyką i po przeczytaniu owej pozycji nie żałuję, ponieważ pomogła mi ona wiele zrozumieć, zachowanie moich dzieci, relacje panujące między rodzeństwem i mnóstwo innych przydatnych wskazówek tutaj znalazłam. Niestety po jednorazowym przeczytaniu tej książki nie mogę stać się rodzicem idealnym, warto wracać do niej i szukać wskazówek na bieżąco, wtedy, gdy pojawiają się problemy, konflikty.
Jest to poradnik dla rodziców, ale nie tylko dla nich, mogą z niego korzystać i pedagodzy, i psycholodzy zajmujący się dziećmi, jak również każdy, kto chce zrozumieć świat dziecka, jego osobowość, charakter. Może to być ciocia, babcia, każdy, ponieważ ta lektura napisana jest językiem przystępnym, nieskomplikowanym, a wszystko poparte jest przykładami z życia dziecka, mamy jasno napisane, dlaczego nasza pociecha staje się niegrzeczna, gdy ją pochwalimy, ja nigdy nie mogłam tego pojąć, a teraz już wiem, rozumiem. Nawet rodzice, którzy uważają się za doskonałych powinni sięgnąć po tę książkę, tacy, którzy myślą, że ich nie dotyczą problemy opisane w tej pozycji, że oni nie mają żadnych powodów do przeczytania tego tytułu. Macie powody, bo nikt nie jest idealny, nikt, ani Wy, ani Wasze dziecko.
Przede wszystkim zaś każdy z nas ma prawo do emocji, nie tylko tych dobrych, ale także do smutku, do żalu, do gniewu, musimy sobie to jasno powiedzieć...
"Skąd mamy wiedzieć, co czują nasze dzieci? Musimy je obserwować i słuchać, co mówią."
To taka pierwsza wskazówka, oczywiście cytat pochodzi z książki.
"Kiedy dzieci są targane silnymi emocjami, nie potrafią słuchać.
Nie potrafią wysłuchać rady ani pocieszania czy konstruktywnej krytyki. Chcą, żebyśmy zrozumieli, co się z nimi dzieje i co w danej chwili czują."
Właśnie! Ile razy, kiedy dziecko płacze i nie ma humoru rodzice krzyczą na nie, tłumaczą, bądź dają klapsa, denerwują się, zamiast postawić się w sytuacji swojego potomka?
Najgorsze jest to, że "ani my, ani nasze dzieci nie zostaliśmy przygotowani do mówienia o naszych uczuciach. Często nawet sami nie zdajemy sobie sprawy, co w danej chwili czujemy." I chyba w tym tkwi sedno, zaraz mówimy 'Nie rycz! Zachowuj się, uspokój się! ' Sami również nie pozwalamy sobie na łzy, na okazanie emocji, uczuć, które nami targają!
Mogłabym jeszcze bardzo długo pisać na temat tej książki, naprawdę, zaciekawiła mnie, zaintrygowała, mnóstwa rzeczy się z niej nauczyłam, dowiedziałam, o wielu nie miałam pojęcia, ale teraz bardzo się cieszę, bo jeżeli choć raz uda mi się postąpić lepiej, właściwie, dzięki tej lekturze, to już coś, zbliżę się do swojego dziecka. Tak naprawdę nie mam większych problemów w kontaktach z moimi pociechami, mimo wszystko wskazówki i rady, ale takie dobre, prawdziwie konstruktywne, jakie tutaj znalazłam, mogą mi pomóc stać się jeszcze lepszą mamą. Czego sobie i innym rodzicom także życzę.

Kilka osób pytało mnie o takie książki, czy czytałam coś tego typu, czy mogę coś takiego polecić? Coś tam kiedyś miałam z biblioteki, ale było to dawno i niewiele pamiętałam... Pomyślałam, że skoro mam w domu trzy brzdące to warto zapoznać się z taką tematyką i po przeczytaniu owej pozycji nie żałuję, ponieważ pomogła mi ona wiele zrozumieć, zachowanie moich dzieci, relacje...

Książka, która uczy jak traktować własne dzieci z szacunkiem, nie ranić słowami i nie uderzać w godność dziecka, a dać mu skrzydła.

Książka, która uczy jak traktować własne dzieci z szacunkiem, nie ranić słowami i nie uderzać w godność dziecka, a dać mu skrzydła.