„Data ważności” Piotra Jaska – 13 opowiadań, a raczej szkiców, napisanych specyficznym stylem – poszarpanym, pełnym niedomówień, ogólników i strzępów informacji. Tematyka? Bardzo życiowa. O miłości, o samotności, o potrzebie bliskości, o byciu kochanym i niekochanym. O tym, że się czasami kochać nie umie, a czasami kocha się nie tak. O tym, że wszystko ma datę ważności. I niby jest w stylu autora nuta poezji. I są głębokie myśli. I sens ukryty pewnie też jest. No i są takie zdania, które robią duże wrażenie. A jednak nie wierzę autorowi. Czuję się tak, jakbym w rękach miała wydmuszkę, intrygującą, ale niezbyt ładną. Pierwszym mocnym zdaniem pisarz błysnął, całe pierwsze opowiadanie zaintrygowało, ale tak szybko było po wszystkim. Choć mam wrażenie, że Jaska z siebie zadowolony był bardzo. To dobrze. Ale mi się wydaje, że jeśli się widzi do granicy końca własnego penisa, to się zbyt daleko wzrokiem nie sięga. Chociaż może się mylę…

„Data ważności” Piotra Jaska – 13 opowiadań, a raczej szkiców, napisanych specyficznym stylem – poszarpanym, pełnym niedomówień, ogólników i strzępów informacji. Tematyka? Bardzo życiowa. O miłości, o samotności, o potrzebie bliskości, o byciu kochanym i niekochanym. O tym, że się czasami kochać nie umie, a czasami kocha się nie tak. O tym, że wszystko ma datę ważności. I...

Genialna, wymagająca proza

Genialna, wymagająca proza

dziwna ,ale szybko przeczytana

dziwna ,ale szybko przeczytana

Z pozoru zbiór trzynastu opowiadań, opisujących codzienne, szare życie. Jednak przyglądając się im bardziej dogłębnie można odnaleźć w nich ukryty sens, tzw. drugie dno.

Autor w dość osobliwy sposób odkrywa jakby schemat kolejno mijających dni. Czytając można łatwo popaść w refleksje m.in. nad przemijaniem, samotnością, przywiązaniem.

Ze względu na to, że autor pod prostymi historiami zakamuflował to, co chciał przekazać czytelnikom, pozwolił im tym samym na swobodną interpretację swojego dzieła.
Każdy ujrzy w nich to, co zechce oraz na co zechce otworzyć się jego wyobraźnia.

Jednak wśród czytelników na pewno znajdą się i tacy, którzy będą chcieli przeczytać cienką książeczkę dla samego przeczytania.

"-Dlaczego ty znowu podajesz mi budyń? Przecież wiesz, że budyń nie ma swojego smaku. Nie będę jadł takich rzeczy.
-Nie wiedziałam.
-Dlaczego ty nie wiesz takich rzeczy?
-Nie zwróciłam uwagi.
-Dlaczego ty nie zwracasz uwagi?
-Nie zastanawiałam się...
-Dlaczego ty się nie zastanawiasz?
-(...)?"

Myślę, że zagłębiając się w treść tych opowiadań każdy odnajdzie w nich jakąś cząstkę siebie.

Z pozoru zbiór trzynastu opowiadań, opisujących codzienne, szare życie. Jednak przyglądając się im bardziej dogłębnie można odnaleźć w nich ukryty sens, tzw. drugie dno.

Autor w dość osobliwy sposób odkrywa jakby schemat kolejno mijających dni. Czytając można łatwo popaść w refleksje m.in. nad przemijaniem, samotnością, przywiązaniem.

Ze względu na to, że autor pod...

Pierwsze zdanie - wulgarna, w sumie fajnie.
Pierwsza strona - nienormalna, drugie fajnie.
Czwarta strona - nic nie rozumiem, tragedia.
Dziesiąta strona - wow, ale to jest niesamowicie przemyślane, super!
Ostatnia strona - tylko tyle ?!

Pierwsze zdanie - wulgarna, w sumie fajnie.
Pierwsza strona - nienormalna, drugie fajnie.
Czwarta strona - nic nie rozumiem, tragedia.
Dziesiąta strona - wow, ale to jest niesamowicie przemyślane, super!
Ostatnia strona - tylko tyle ?!

Dość oryginalna książka, wymaga zaangażowania umysłu, aby dopasować poszczególne zdania do siebie

Dość oryginalna książka, wymaga zaangażowania umysłu, aby dopasować poszczególne zdania do siebie