Szczerze? Strasznie denerwowała mnie ta książka, zachowanie rodziców głównej bohaterki jest niedopuszczalne, sami wpędzali dziewczynę w poczucie, że jest beznadzieja, że do niczego się nie nadaje. Większość może uznać to za głupią opinie, ale widzę gdzieś to wśród nastolatków, którzy coraz częściej popełniają samobójstwa bo ich rodzice chcą aby dzieci spełniały fanaberie i niespełnione aspiracje ich samych. Nie podobała mi się również postawa samej bohaterki, osobiście postawiłabym się tak apotyktycznej i nierozsądnej matce jak mama naszej bohaterki. Skończyłam tę książkę z ogromną męką, mój perfekcjonizm nie pozwoliłby zostawić książki w połowie, albo już na początku, jednak przez każdą stronę, okropnie się męczyłam a czytanie było raczej z obowiązku niż z przyjemności. Chociaż dostrzegam również gdzieś morał tego wszystkiego. Dziewczyny w powieści były przygniecione ambicjami ich rodziców, przez co nie zostały wysłuchane i po prostu zapytane czego tak naprawdę chcą. Może to jest przekaz aby po prostu przestać mówić i zacząć słuchać siebie nawzajem.

Szczerze? Strasznie denerwowała mnie ta książka, zachowanie rodziców głównej bohaterki jest niedopuszczalne, sami wpędzali dziewczynę w poczucie, że jest beznadzieja, że do niczego się nie nadaje. Większość może uznać to za głupią opinie, ale widzę gdzieś to wśród nastolatków, którzy coraz częściej popełniają samobójstwa bo ich rodzice chcą aby dzieci spełniały fanaberie i...

Dziennik Ani o życiu swoim oraz koleżanek: Niki, Blondi i Pauli w krakowskiej Nowej Hucie. W książce można spotkać wiele problemów nastolatków i ich rodzin, wiele fantazji o przyszłości, gimnazjum, zawodzie... Znajdzie się tu również pewna tajemnica o dziewczynie "Z Parteru"...

Szybka i lekka książka w formie dziennika. Dla niektórych może się wydawać cegłą, która zajmie co najmniej tydzień, lecz jak już się człowiek wciągnie, to pójdzie z górki. ;)

Dziennik Ani o życiu swoim oraz koleżanek: Niki, Blondi i Pauli w krakowskiej Nowej Hucie. W książce można spotkać wiele problemów nastolatków i ich rodzin, wiele fantazji o przyszłości, gimnazjum, zawodzie... Znajdzie się tu również pewna tajemnica o dziewczynie "Z Parteru"...

Szybka i lekka książka w formie dziennika. Dla niektórych może się wydawać cegłą, która zajmie...

Jest to lektura, która już zawsze będzie mi się kojarzyła z wakacjami gdy czytałam ją leżąc na piasku, kompletnie pochłonięta jej treścią. BARDZO przyjemna książka, idealna do czytania właśnie w np. wakacje. Niby jest gruba, ale bardzo wciąga i pochłania. Luźny styl pisania i zabawne przygody tym bardziej sprawiły, że daje aż 9 gwiazdek. jest to książka, przy której się odpoczywa i rozbawia, a akcje w niej potrafią bardzo poprawić humor. Gorąco polecam każdej trzynasto, czternasto a nawet piętnastolatce!

Jest to lektura, która już zawsze będzie mi się kojarzyła z wakacjami gdy czytałam ją leżąc na piasku, kompletnie pochłonięta jej treścią. BARDZO przyjemna książka, idealna do czytania właśnie w np. wakacje. Niby jest gruba, ale bardzo wciąga i pochłania. Luźny styl pisania i zabawne przygody tym bardziej sprawiły, że daje aż 9 gwiazdek. jest to książka, przy której się...

Jest to książka, która ma trochę lat, ja czytałam ją ok. 2 lata temu i wtedy książka mi się całkiem podobała, jednak gdy patrzę na nią z perspektywy czasu, niestety mi się nie podoba. Bardzo stronię od młodzieżówek polskich autorów, ale przyznaję, że nie zaznajomiłam się z resztą książek tej autorki, więc nie mogę oceniać całokształtu.

Jest to książka, która ma trochę lat, ja czytałam ją ok. 2 lata temu i wtedy książka mi się całkiem podobała, jednak gdy patrzę na nią z perspektywy czasu, niestety mi się nie podoba. Bardzo stronię od młodzieżówek polskich autorów, ale przyznaję, że nie zaznajomiłam się z resztą książek tej autorki, więc nie mogę oceniać całokształtu.

Książka cudo!
Jedna z moich pierwszych dłuższych książek to jest właśnie ,,Trzynastka na karku'' ojejku dawno ją czytałam ale pamiętam że w każdej wolnej chwili do niej zaglądałam. Napisana jest wspaniale, fakt że od pisarki Katarzyny Majgier nie czytałam reszty książek (niestety nie przypadły mi do gustu) ta pozycja na długo zapadnie mi w pamięć

Książka cudo!
Jedna z moich pierwszych dłuższych książek to jest właśnie ,,Trzynastka na karku'' ojejku dawno ją czytałam ale pamiętam że w każdej wolnej chwili do niej zaglądałam. Napisana jest wspaniale, fakt że od pisarki Katarzyny Majgier nie czytałam reszty książek (niestety nie przypadły mi do gustu) ta pozycja na długo zapadnie mi w pamięć

[Recenzja trzech części: Trzynastka na karku, Marzycielki, Po co mi chłopak?]

Śmieję się czasem, że jestem takim Piotrusiem Panem. Nie chcę dorastać, wolałabym zaszyć się w Nibylandii i pozostać w cudownej krainie dzieciństwa. Czasami zatem lubię czytać książki, które mi przypominają, że w środku zawsze będę trochę dzieckiem. Przeczytałam więc “Trzynastkę na karku” mając na swoim własnym karku już prawie osiemnaście lat. Autorkę “Trzynastki…”, Katarzynę Majgier, znałam już wcześniej dzięki “Duchowi z Niewiadomic”, którego uwielbiam! Podeszłam do lektury z pewnym zaufaniem, którym darzę autorów lubianych przeze mnie książek, ale też z odrobiną niepewności, bo dawno nie czytałam książek skierowanych do młodszego czytelnika.

“Trzynastka na karku” jest napisana w formie pamiętnika, który prowadzi Ania, pełna życia i energii trzynastolatka. Kiedyś bardzo chciałam prowadzić pamiętnik, ale każda próba kończyła się porażką. Zazwyczaj byłam w stanie pisać coś regularnie przez kilka dni, później zapominałam o tym. Ania jednak pisze (a raczej autorka w jej imieniu) bardzo często. Można się nawet dziwić, że znajduje na to czas, między szkołą, ciągłym spędzaniem czasu z przyjaciółkami i udzielaniu się na forum internetowym.

Na początku dość długo nie mogłam się wciągnąć w opisywaną historię. Chociaż “dość długo” to może nie jest dobre określenie, biorąc pod uwagę fakt, że przeczytałam tę książkę w trzy dni. Jednak w pewnym momencie ta, w gruncie rzeczy bardzo zwyczajna opowieść, porwała mnie.

Od razu zabrałam się za “Marzycielki”, czyli kolejną część. Spodziewałam się dalszych losów Ani, ale okazał się, że autorka miała do opowiedzenia inną historię. Akcja tej powieści dzieje się mniej więcej w tym samym czasie, co końcówka “Trzynastki…”. Tutaj jednak poznajemy zupełnie nową opowieść z zupełnie innej strony. Autorka użyła w “Marzycielkach” ciekawego zabiegu. Historia, którą poznajemy z perspektywy Moniki (pod koniec poprzedniej części wprowadza się ona do bloku Ani),prowadzona jest na dwóch płaszczyznach. Każdy rozdział zaczyna się “teraz”, czyli w czasie szukania mieszkania i przeprowadzki, ale w pewnym momencie każdego epizodu następuje przeskok do przeszłości. Dzięki temu akcja idzie do przodu, ale my w tym samym czasie czytamy o sytuacjach, które przybliżają nam główną bohaterkę i jej rodzinę.

Podczas czytania tych dwóch książek zwróciłam jednak uwagę na pewne schematy. Przedstawiani bohaterowie mogą być porządni, rozsądni i poukładani i w pewnym sensie przyziemni albo roztrzepani, energiczni i marzycielscy. Rodzina Ani jest stereotypowo beznadziejna, nie interesuje się nią i nie cieszy się z odnoszonych przez nią sukcesów. Na pewno tacy ludzie, rodzice i krewni istnieją, ale w tym przypadku wydało mi się to aż nazbyt przejaskrawione.

Nie licząc tej szablonowości “Trzynastka na karku”, “Marzycielki” i “Po co mi chłopak?”, czyli następna część, którą właśnie czytam, to książki bardzo fajne i wartościowe. Na pewno dużo lepiej odebrałabym je będąc w wieku głównych bohaterów. Jednak czytając je znalazłam w nich też coś dla siebie. Oprócz bardzo przyjemnej historii o przyjaźni i dorastaniu, która dała mi trochę wytchnienia po “Zbrodni i karze”, zauważyłam parę “nauk” dotyczących przyjaźni i traktowania młodszych ode mnie nastolatków.

Dla mnie to są książki 5.5/10, ale jakbym była trochę młodsza to niewątpliwie oceniłabym je zdecydowanie lepiej. Wtedy na pewno bardziej utożsamiałabym się z bohaterami i przeżywała ich losy. W związku z tym polecam tę serię nastolatkom, głównie w wieku 11-14 lat, ale myślę, że niektórzy starsi czytelnicy też mogą znaleźć tu coś dla siebie.

[Recenzja trzech części: Trzynastka na karku, Marzycielki, Po co mi chłopak?]

Śmieję się czasem, że jestem takim Piotrusiem Panem. Nie chcę dorastać, wolałabym zaszyć się w Nibylandii i pozostać w cudownej krainie dzieciństwa. Czasami zatem lubię czytać książki, które mi przypominają, że w środku zawsze będę trochę dzieckiem. Przeczytałam więc “Trzynastkę na karku” mając...

Witam wszystkich bardzo serdecznie!
Jestem zachwycona, że po raz kolejny mogę dodać coś od siebie na bloga prowadzonego przez moją mamę. Zrecenzuję dziś książkę pani Katarzyny Majger pt. ,,Trzynastka na karku", więc zaczynajmy!

Opowieść nastoletniej Ani to pełna zabawnych anegdotek, niezwykle przyjemna w odbiorze lektura, przy której rozrywkę znajdzie wiele dorastających dziewczyn. Książka opowiada o zwykłym, codziennym życiu nastolatek. Problemy z jakimi wiąże się okres dojrzewania zostały tu przedstawione z przymrużeniem oka, ale tak, aby każda dziewczynka w tym wieku mogła się z nimi identyfikować. Perspektywa trzynastolatki pokazuje jej krytyczne spojrzenie nie tylko na świat jej szkolnych kolegów, ale również na rzeczywistość otaczających ją dorosłych. Paula, Nika , Blondi, Maria z parteru oraz wszystkie pozostałe niesamowicie barwne bohaterki sprawiają, że opowieść jest naprawdę zabawna. Czytając ją miałam wrażenie, że rozmawiam z dawno niewidzianą, ale bardzo lubianą koleżanką.
Podsumowując, chciałabym szczerze zachęcić wszystkie nastoletnie dziewczyny do lektury „Trzynastki na karku” chociażby dlatego, że wspólnie łatwiej jest rozwiązywać pojawiające się problemy!
Książka jest napisana ciepłym, pogodnym językiem, nie zawiera długich i nudnych opisów, dzięki czemu można się przy niej przyjemnie zrelaksować. Wciąga czytelnika, zachęca do poznania dalszych losów postaci, które z każdą kolejną kartką stają się nam coraz bliższe. Gorąco polecam, książka godna przeczytania!

Witam wszystkich bardzo serdecznie!
Jestem zachwycona, że po raz kolejny mogę dodać coś od siebie na bloga prowadzonego przez moją mamę. Zrecenzuję dziś książkę pani Katarzyny Majger pt. ,,Trzynastka na karku", więc zaczynajmy!

Opowieść nastoletniej Ani to pełna zabawnych anegdotek, niezwykle przyjemna w odbiorze lektura, przy której rozrywkę znajdzie wiele dorastających...

Uwielbiam powracać do tej książki, mimo że jestem już pełnoletnia. Opowieści Ani w dalszym ciągu niezmiernie mnie bawią. Mimo iż książka ma 360 stron, czyta się ją szybko, o ile perypetie Ani i jej przyjaciółek przypadną czytelnikowi do gustu.
Po przeczytaniu było mi żal, że książka już się skończyła, toteż ucieszyłam się bardzo, gdy odkryłam, że powieść składa się z kilku tomów.

Uwielbiam powracać do tej książki, mimo że jestem już pełnoletnia. Opowieści Ani w dalszym ciągu niezmiernie mnie bawią. Mimo iż książka ma 360 stron, czyta się ją szybko, o ile perypetie Ani i jej przyjaciółek przypadną czytelnikowi do gustu.
Po przeczytaniu było mi żal, że książka już się skończyła, toteż ucieszyłam się bardzo, gdy odkryłam, że powieść składa się z kilku...

Byłam bardzo dobrze nastawiona do przeczytania tej książki jednak się zawiodłam. Niektóre sytuacje były takie, że zastanawiałam co się stanie dalej, jednak nie było ich dużo. Jeżeli chodzi o moje zdanie to ta książka jest taka typowa dla osób, które będą mieć albo mają 13 lat.

Byłam bardzo dobrze nastawiona do przeczytania tej książki jednak się zawiodłam. Niektóre sytuacje były takie, że zastanawiałam co się stanie dalej, jednak nie było ich dużo. Jeżeli chodzi o moje zdanie to ta książka jest taka typowa dla osób, które będą mieć albo mają 13 lat.

Rewelacyjna. :))

Rewelacyjna. :))