Opracowanie pióra Anny Wierzbickiej jest obowiązkową lekturą dla każdego zainteresowanego tematem artystów (w dużej mierze polskich) działających w Paryżu w I połowie XX wieku. Autorka przeprowadziła rzetelne badania, zakrojone na szeroką skalę, także jeśli chodzi o kwerendy biblioteczne. To widać, gdyż książkę, choć napisana jet naukowym językiem, czyta się bardzo dobrze, a liczne cytaty z prasy z epoki pomagają zagłębić się w temat i odczuć go jakoś prawdziwiej. Niektórzy bohaterowie tej publikacji, niekoniecznie artyści, stają się dzięki niej realnymi postaciami, ze swoimi marzeniami, pomysłami, przyjaźniami i klęskami.
Wartościowe było także omówienie twórczości artystów Ecole de Paris w relacji z rozmaitymi nurtami w sztuce, które w tamtym czasie pojawiały się w Europie. Autorka skupiła także część swojej uwagi na przedstawienie grup narodowych, które - co naturalne - tworzyły się wśród cudzoziemców przybywających do Paryża.
Temat oczywiście nie został wyczerpany, niemniej Ecole de Paris stanowi podstawę do dalszych badań i za to należy się jej uznanie.

Opracowanie pióra Anny Wierzbickiej jest obowiązkową lekturą dla każdego zainteresowanego tematem artystów (w dużej mierze polskich) działających w Paryżu w I połowie XX wieku. Autorka przeprowadziła rzetelne badania, zakrojone na szeroką skalę, także jeśli chodzi o kwerendy biblioteczne. To widać, gdyż książkę, choć napisana jet naukowym językiem, czyta się bardzo dobrze,...