Jeśli komuś przypadł do gustu film „Lincoln”, z genialnym aktorem Danielem Day-Lewisem w roli głównej, to powinien koniecznie sięgnąć również po rewelacyjną biografię tegoż prezydenta pióra S.B. Oatesa. Chociaż warto najpierw przeczytać książkę (ja tak zrobiłem i dało mi to sporo satysfakcji) a później obejrzeć film. Podczas seansu miałem nieodparte wrażenie, iż scenariusz został w bardzo dużym stopniu oparty na tymże dziele. Doskonały dramat polityczny jednak tylko w małym ułamku oddaje treść książki, co zresztą jest zazwyczaj normą w takiej sytuacji. Abraham Lincoln, jeden z najwybitniejszych przywódców USA, piekielnie inteligentny człowiek, wytrawny polityk, zahartowany w trudach życia samouk, doszedł na szczyty władzy drogą wyboistą, w czasach wymuszających wiele trudnych decyzji i niejednokrotnie usłanych zgniłymi kompromisami. Lincoln potrafił dopasowywać się do okoliczności, aczkolwiek nie był, jak wielu mu współczesnych i potomnych, prostackim koniunkturalistą. Jako prawnik z wykształcenia znał wartość sofistyki, lecz używał jej najczęściej w słusznych sprawach. Przypisuje mu się niesłusznie chęć zniesienia niewolnictwa. Nic bardziej mylnego. Jego wielkim celem, można rzec leitmotivem politycznej działalności, było ocalenie Unii. W tych płodnych w paradoksy czasach (Antietam umożliwiło ogłoszenie deklaracji emancypacji - wbrew sobie demokraci pomogli Lincolnowi; gdyby Konfederaci nie ogłosili secesji, nie doszłoby do zniesienia niewolnictwa - prawdopodobnie długo by jeszcze istniało) to, co nie było jego zamiarem, stało się jego wielką zasługą.
Oates w doskonały sposób ukazał kształtowanie się i rozwój Lincolna na tle jego czasów. Zagmatwana historia polityczna ówczesnych Stanów jawi się w jego ujęciu bardzo przejrzyście. Aktorzy dramatu są wyraziści, wiadomo kto czego chce, i do czego dąży. Główny bohater nie jest pomnikiem ze spiżu. Ma swoje zalety, ale i wady. Autor niczego nie tuszuje. Wszystko zdaje się wyglądać w naturalnych barwach.
Kapitalna pozycja z serii BSL. Każdy kto pragnie zrozumieć historię Stanów Zjednoczonych powinien się za nią zabrać.

Jeśli komuś przypadł do gustu film „Lincoln”, z genialnym aktorem Danielem Day-Lewisem w roli głównej, to powinien koniecznie sięgnąć również po rewelacyjną biografię tegoż prezydenta pióra S.B. Oatesa. Chociaż warto najpierw przeczytać książkę (ja tak zrobiłem i dało mi to sporo satysfakcji) a później obejrzeć film. Podczas seansu miałem nieodparte wrażenie, iż scenariusz...

Całkiem ciekawa biografia słynnego amerykańskiego prezydenta. Dość przychylna w tonie, z szeroko zarysowanym tle polityczno-społecznym epoki (zwłaszcza odnośnie problematyki niewolnictwa i sporów o jego zniesienie) i wyraźnym balansem pomiędzy życiem politycznym i prywatnym bohatera książki. W kwestii języka i narracji moim zdaniem nierówna - chwilami czytało mi się ciężko (zwłaszcza we wstępnych partiach książki),aby później przez kolejne części książki przebrnąć jednym tchem.

Całkiem ciekawa biografia słynnego amerykańskiego prezydenta. Dość przychylna w tonie, z szeroko zarysowanym tle polityczno-społecznym epoki (zwłaszcza odnośnie problematyki niewolnictwa i sporów o jego zniesienie) i wyraźnym balansem pomiędzy życiem politycznym i prywatnym bohatera książki. W kwestii języka i narracji moim zdaniem nierówna - chwilami czytało mi się ciężko...

Trochę wstyd mi, że książka historyczna, wywołała u mnie wzruszenie:). Ale na końcu - poczułam prawdziwy smutek. Poznałam niezwykłego człowieka, towarzyszyłam mu przez wszystkie trudy życia, obserwowałam jego upór, jego inteligencję, jego łagodność, jego poczucie godności i poczucie humoru, ale i żelazne, i konsekwentne (czasami autorytarne) trwanie przy własnych decyzjach i nagle, to wszystko, kim był Lincoln - zniknęło. Po prostu zniknęło.

Zatem, kiedy autor wskazał w jednym z początkowych cytatów, że: "Ludzie są istotami zbyt ważnymi, by widzieć w nich jedynie symbole przeszłości. (Lytton Strachey)", pomyślałam, że mu się udało, bo niesamowicie przybliżył cechy charakteru samego Lincolna, jako człowieka.

Zanim zaczęłam czytać tę powieść, miałam całkiem dużą wiedzę o historii wojny secesyjnej w USA, która przypadała na czasy prezydentury Lincolna. Jako prezydent USA i jako osoba, która pierwsza wezwała do jedności Unii - Lincoln był mi znany z historii. I pewnie nie przeczytałabym jego biografii, gdyby nie "Adres Gettysburski".

Uznałam, że muszę poznać losy człowieka, który potrafił napisać takie cudo - przemowę tak piękną, tak krótką, a zawierającą tyle treści, że aż dławi w gardle. Zatem poświęciłam kilka dni na poznanie legendy:).

Chociaż obserwowałam zachowania Lincolna i jego wszystkie decyzje od tych pierwszych, dotyczących podjęcia nauki, kariery prawnika, potem polityka, aż do tych najważniejszych, czyli dotyczących ochrony jedności Unii, wojny i niewolnictwa - mam wrażenie, że Lincoln pozostał dużą tajemnicą. Niewątpliwie był wielkim politykiem i mężem stanu, ale te określenia są dużym uproszczeniem. Może po prostu był dobrym człowiekiem? Ale i to jest zbyt ogólne. Czasami bowiem w jego zachowaniu błyskał model typowego władcy autorytarnego - ale znowu były to tylko błyski. Lincoln łączył w sobie wiele sprzeczności. I czasami żałowałam, że autor nie pokusił się o własne interpretacje konkretnych decyzji Lincolna.

Powieść ta ma swoje wady, bo nie odpowiada na wiele pytań, które cisnęły mi się na myśl. Chciałabym wiedzieć:

1. Na podstawie jakiego prawa (czy była to Konstytucja USA??) działał Lincoln, kiedy uznał Stany Konfederacji za buntowników?

2. Czy stany Konfederacji mogły wystąpić z Unii i założyć własne, niepodległe państwo? Jeśli nie, to czym różnił się ich bunt, od buntu 13 kolonii przeciwko Anglii, ponad pół wieku wcześniej?

3. Jakie były prawdziwe sojusze polityczne, zależności, umowy, że nikomu nieznany polityk z Illinois, najpierw uzyskał nominację swojej partii, a później został prezydentem? (Ogólne tłumaczenia, że Lincoln nie był radykałem, jak np. Steward, nie tłumaczy dlaczego właśnie on wygrał),

4. Niech mi ktoś wyjaśni, dlaczego Lincoln trzymał na stanowisku głównodowodzących, tak długo!, same miernoty??

5. Dlaczego, tak późno, zaczął Lincoln mobilizację wojsk Unii, skoro Konfederatów uznał za buntowników??

6. Dlaczego, przy takiej przewadze liczebnej i zaopatrzeniu Unii - wojna trwała 4 lata???!!!

O generale Grancie nie będę pisała - jedno spojrzenie na straty, jakie poniósł na Wschodzie, walcząc przeciwko resztkom armii generała Lee, nakazuje mi go uznać za MORDERCĘ. Unia poniosła wiele klęsk, ale Grant i jego straty nie dają się z niczym porównać. Gettysburg to przy nim fraszka! I on jest uważany przez autora za wielkiego generała?? I Lincoln cenił Granta! Pytam: ZA CO??

Fakt, że autor nie pokusił się o własne interpretacje, powoduje, że biografia jest niekompletna, chociaż dość obiektywna. Oczywiście na tyle na ile przemilczenia, mogą być obiektywne. Mimo dużej sympatii do Lincolna jako pisarza, prawnika, a także polityka, dostrzegam pewne rysy i nieścisłości w jego decyzjach, o których chętnie bym podyskutowała:).

Trochę wstyd mi, że książka historyczna, wywołała u mnie wzruszenie:). Ale na końcu - poczułam prawdziwy smutek. Poznałam niezwykłego człowieka, towarzyszyłam mu przez wszystkie trudy życia, obserwowałam jego upór, jego inteligencję, jego łagodność, jego poczucie godności i poczucie humoru, ale i żelazne, i konsekwentne (czasami autorytarne) trwanie przy własnych decyzjach...

Dobrze napisana biografia najsłynniejszego z amerykańskich prezydentów. Autor snuje opowieść o życiu Lincolna na szerokim tle historii USA w XIX stuleciu. Niewątpliwą zaletą tej książki jest brak hagiograficznego niemal sposobu narracji: postać głównego bohatera jest przedstawiona ze wszystkimi bardziej i mniej korzystnymi cechami. Książka dobrze przedstawia narastanie konfliktu między Północą a Południem, który do wybuchu doprowadziła elekcja Lincolna w 1860 roku. Co prawda po przeczytaniu tej książki można się zastanawiać, dlaczego właściwie został on prezydentem USA, skoro pod żadnym względem nie był osobą wybitną ani nadzwyczajną. Z całą jednak pewnością jest dla czytelnika tej książki osobą sympatyczną, a Autor ją naprawdę przybliżył.

Tomasz Babnis

Dobrze napisana biografia najsłynniejszego z amerykańskich prezydentów. Autor snuje opowieść o życiu Lincolna na szerokim tle historii USA w XIX stuleciu. Niewątpliwą zaletą tej książki jest brak hagiograficznego niemal sposobu narracji: postać głównego bohatera jest przedstawiona ze wszystkimi bardziej i mniej korzystnymi cechami. Książka dobrze przedstawia narastanie...

Książka napisana bardzo fajnym i klarownym językiem, który definitywnie zachęca do pochłaniania kolejnych stron. Niestety, ale w moim odczuciu - Lincoln w tej książce jawi się jako człowiek nie wystarczająco silny i zdeterminowany... co dla mnie było o tyle znaczące, że czytałem jego biografię z punktu widzenia samorozwoju.

Niestety, ale nadal pozostaję "nienakarmiony" i będę szukał jego autobiografii z jeszcze większą zapalczywością :).

Książka napisana bardzo fajnym i klarownym językiem, który definitywnie zachęca do pochłaniania kolejnych stron. Niestety, ale w moim odczuciu - Lincoln w tej książce jawi się jako człowiek nie wystarczająco silny i zdeterminowany... co dla mnie było o tyle znaczące, że czytałem jego biografię z punktu widzenia samorozwoju.

Niestety, ale nadal pozostaję "nienakarmiony" i...

Trochę sucha ta biografia, ale mimo wszystko dość dobra książka. Wchłania się biografię Lincolna razem z historią USA.

Trochę sucha ta biografia, ale mimo wszystko dość dobra książka. Wchłania się biografię Lincolna razem z historią USA.

Dobry prezydent na trudne czasy. Czy Amerykanom udało się wybrać właściwego polityka? Odpowiedź znajdziemy w tej biografii. Mnie najbardziej zaintrygowała okoliczność zamachu na jego życie. Dla zainteresowanych.

Dobry prezydent na trudne czasy. Czy Amerykanom udało się wybrać właściwego polityka? Odpowiedź znajdziemy w tej biografii. Mnie najbardziej zaintrygowała okoliczność zamachu na jego życie. Dla zainteresowanych.