„Oszustwo” to nietypowa książka, ponieważ składa się z samych dialogów pozbawionych jakiejkolwiek narracji. Te rozmowy nie są ze sobą powiązane – łączy je tylko jeden z rozmówców, który jest pisarzem i nazywa się Philip Roth. Czytelnik może więc mylnie utożsamiać go z samym autorem książki. Nie jest to jednak powieść autobiograficzna, chociaż autor zaciera granice między prawdą i fikcją zwodząc czytelnika. Z resztą nie tylko w kontekście tej postaci…

Tak więc tytułowe oszustwo nie odnosi się tylko do zdrady małżeńskiej, której dopuścił się główny bohater i która jest tematem przewodnim tej książki, ale i np. do literatury. (Swoją drogą mamy tu do czynienia z bardzo kreatywnym tłumaczeniem męża, że jednak nie posiada kochanki – panowie jak się „uczyć” to tylko od mistrza Rotha ;) ). Roth uważa, że literatura wykorzystuje realne życie, przetwarza je w powieściach i zamienia na fikcję. Skutkiem tego rzeczywistość przenika zmyślenie, granice stają się płynne.

Partnerami do rozmów głównego bohatera – pisarza – są jego żona, kochanka oraz przyjaciel. Ponieważ, jak już wspomniałam w tej książce nie występuje narrator, czytelnik nie jest do końca pewny, kto wypowiada daną kwestię. Roth nie uważa, że to jest problem, ponieważ wg niego pisarz wciela się w inne postacie i mówi cudzymi głosami – to on je stworzył i zapisał wszystkie wypowiedzi.

Rozmowy te maja bardzo różny charakter – czasem bywają bardzo dowcipne, innym razem są przepełnione erotyzmem i zmysłowością, albo stają się wyjątkowo liryczne. Zawsze jednak powodowały uśmiech podziwu dla bardzo celnych obserwacji psychologicznych autora i często budziły różne moje wspomnienia, co było wyjątkowo przyjemne podczas czytania tej książki.

Philip Roth ujął mnie po raz kolejny swoim „Philipem Rothem”, uwiódł i rozbudził ochotę na więcej. Z pewnością jeszcze kiedyś wrócę do tej książki i przeczytam ją ponownie. Z wielką chęcią sięgnę też po inne utwory tego pisarza. Polecam.

„Oszustwo” to nietypowa książka, ponieważ składa się z samych dialogów pozbawionych jakiejkolwiek narracji. Te rozmowy nie są ze sobą powiązane – łączy je tylko jeden z rozmówców, który jest pisarzem i nazywa się Philip Roth. Czytelnik może więc mylnie utożsamiać go z samym autorem książki. Nie jest to jednak powieść autobiograficzna, chociaż autor zaciera granice między...

To moje drugie spotkanie z Rothem. Najpierw było "Konające zwierzę", które zrobiło na mnie spore wrażenie. W przypadku "Oszustwa" było bardziej neutralnie, ale też ciekawie.

Książka składa się praktycznie z samych dialogów damsko-męskich. Kochanka, żona- to z nimi konwersuje główny bohater (przez wielu utożsamiany z autorem). Tematyka jest różna- dotyczy intymności, problemów w związkach, Żydów. Rozmowy te odbywają się najczęściej w łóżku i co istotne, są one dla bohatera ważniejsze niż sam seks. Mają się bowiem stać kanwą jego powieści, gdyż jest on pisarzem.
Więcej:
https://www.facebook.com/395988087237812/photos/pb.395988087237812.-2207520000.1436473861./458956154274338/?type=3&theater

To moje drugie spotkanie z Rothem. Najpierw było "Konające zwierzę", które zrobiło na mnie spore wrażenie. W przypadku "Oszustwa" było bardziej neutralnie, ale też ciekawie.

Książka składa się praktycznie z samych dialogów damsko-męskich. Kochanka, żona- to z nimi konwersuje główny bohater (przez wielu utożsamiany z autorem). Tematyka jest różna- dotyczy intymności,...

Nie jest to prosta książka do czytanie. Składa się głównie z urywanych rozmów. Rozmów kochanków, rozmów małżonków, rozmów mężczyzny i kobiety, rozmów Angielki i Żyda amerykańskiego, rozmów Żyda i Czeszki, Żyda i Polki, pisarza i przyszłych postaci jego książek. Ukazuje stereotypy dotyczące tych ludzi i ich relacji. Zaciekawił mnie jeden. Idąc ulicą Londynu z dwoma innymi Żydami zostaje wyśmiany. Nie odbiera jednak jako tego jako wyśmiewanie się z niego jako osoby, ale jako przejaw antysemityzmu. Zatrzymuje się nad zdradą, przyczynami i różnicami między mężczyzną i kobietą. Zagłębia się w oszustwa małe i duże, oszustwa dokonywane w codziennym życiu i oszustwa pisarza wykorzystującego wszystkich spotkanych ludzi, jako materiał do swej twórczości.Tak naprawdę do końca nie wiemy, co jest prawdą, a co oszustwem. Jest to gra, którą autor podejmuje z czytelnikiem. Gra jest interesująca i warto ją podjąć.

Nie jest to prosta książka do czytanie. Składa się głównie z urywanych rozmów. Rozmów kochanków, rozmów małżonków, rozmów mężczyzny i kobiety, rozmów Angielki i Żyda amerykańskiego, rozmów Żyda i Czeszki, Żyda i Polki, pisarza i przyszłych postaci jego książek. Ukazuje stereotypy dotyczące tych ludzi i ich relacji. Zaciekawił mnie jeden. Idąc ulicą Londynu z dwoma innymi...

Książka dla fanów Rotha - autor porusza smaczki zaczerpnięte z wielu swoich powieści. W interesujący, bo nieoczywisty sposób, oddając głos wyłącznie bohaterom, pisarz porusza najrozmaitsze problemy etyczno-moralne, artystyczne, a także kwestię tworzenia fikcji w literaturze i w życiu. Bardzo dobra książka, polecam, choć nie dla każdego.

Książka dla fanów Rotha - autor porusza smaczki zaczerpnięte z wielu swoich powieści. W interesujący, bo nieoczywisty sposób, oddając głos wyłącznie bohaterom, pisarz porusza najrozmaitsze problemy etyczno-moralne, artystyczne, a także kwestię tworzenia fikcji w literaturze i w życiu. Bardzo dobra książka, polecam, choć nie dla każdego.

Książka trudna w odbiorze ze względu na jej formę narracji- rwaną, chaotyczną, niespójną. "Oszustwo" jest grą prowadzoną przez pisarza z czytelnikiem. Pierwotny temat- zdrada małżeńska, a właściwie intymny dialog pary kochanków- jest tylko przyczynkiem do snucia przez Rotha rozmyślań nad rolą pisarza, jego autokracją, samooceną oraz materiałem z którego "lepi" swe opowieści.

Książka trudna w odbiorze ze względu na jej formę narracji- rwaną, chaotyczną, niespójną. "Oszustwo" jest grą prowadzoną przez pisarza z czytelnikiem. Pierwotny temat- zdrada małżeńska, a właściwie intymny dialog pary kochanków- jest tylko przyczynkiem do snucia przez Rotha rozmyślań nad rolą pisarza, jego autokracją, samooceną oraz materiałem z którego "lepi" swe opowieści.

nietrafiona forma choć tematyka mocna - zdrada małżeńska. Jednak mimo tak obiecującego wątku forma urywanego dialogu między bohaterami tylko pozornie jest intymna i atrakcyjna. Rozmowa kochanków jest hermetyczna, chaotyczna, to świat widziany przez mocna zamazaną szybę, do mnie ie dotarł.

nietrafiona forma choć tematyka mocna - zdrada małżeńska. Jednak mimo tak obiecującego wątku forma urywanego dialogu między bohaterami tylko pozornie jest intymna i atrakcyjna. Rozmowa kochanków jest hermetyczna, chaotyczna, to świat widziany przez mocna zamazaną szybę, do mnie ie dotarł.

Mizoginizm Rotha w pełnej krasie. Nawet w swojej książce przedstawia mini sąd nad jego twórczością. Mizoginizm ścigany na równie z antysemityzmem? Modne są teraz idee feministyczne i może dlatego literacko ściga się pisarzy pokroju Rotha. Ja będę go czytał od czasu do czasu. Bo czy taki jest rzeczywiście Roth? Pisarzom nie należy wierzyć, może trochę autobiografii przeplatanej z odwołaniem się do własnej twórczości. Jednak każda stworzona strona staje się w pewnym stopniu rzeczywistością z życia pisarza. Warto przeczytać.

Mizoginizm Rotha w pełnej krasie. Nawet w swojej książce przedstawia mini sąd nad jego twórczością. Mizoginizm ścigany na równie z antysemityzmem? Modne są teraz idee feministyczne i może dlatego literacko ściga się pisarzy pokroju Rotha. Ja będę go czytał od czasu do czasu. Bo czy taki jest rzeczywiście Roth? Pisarzom nie należy wierzyć, może trochę autobiografii...

http://czytankianki.blogspot.com/2011/09/prawda-czy-fasz.html

http://czytankianki.blogspot.com/2011/09/prawda-czy-fasz.html