Hugo: Zaklęcie w fasolę

W roku 1981, belgijski rysownik i scenarzysta Bernard Dumont, wydał pierwszy tom komiksu Hugo. Jak się okazało, przygody tytułowego bohatera będącego trubadurem i jego dwóch kompanów – niedźwiedzia Biskoto oraz skrzydlatego stworka Narcyza – podbiły serca tysięcy dzieci oraz dorosłych. Co stało za tym sukcesem? Z pewnością niebagatelny humor, wspaniały świat starych baśni, pełny zarówno pięknych jak i niebezpiecznych stworzeń oraz gadatliwy, upierdliwy, a zarazem wierny i zawsze oddany naszemu trubadurowi Narcyz, który jest jego Przeznaczeniem. Teraz po latach, wydawnictwo Egmont postanowiło na nowo tchnąć życie w dzielną drużynę, wydając w albumie zbiorczym wszystkie pięć przygód. Dziś przybliżę wam tą od której wszystko się zaczęło

W pierwszym tomie, poznajemy Hugo oraz Biskota, gdy przybywają do zamku króla Rigolta. Jak się szybko okazuje, królewski syn ma bardzo irytującą zabawę, a mianowicie strzelaniem z procy ziarnkami fasoli, do każdego kto mu się nawinie pod celownik. Na swoje nieszczęście, królewicz Robert podczas swoich strzeleckich popisów naciska na odcisk pewnej staruszce, która okazuje się być w istocie wiedźmą Kadabrą. Stara jędza nie ma zamiaru puścić paniczowi jego wybryku płazem i za karę zamienia go w ziarnko fasoli. Kiedy król dowiaduje się o tym i znajduje swego pierworodnego, okazuje się, że jedynie czarodziej Orlingo może odczynić czar. Hugo, postanawia pomóc władcy i w ten oto sposób wyrusza do legendarnej krainy Audelagonii, gdzie Orlingo ma swoją siedzibę. Tak oto zaczyna się fantastyczna, pełna niebezpieczeństw a zarazem humoru przygoda naszego dzielnego, rudego trubadura.

Jak już pisałem wcześniej, postacią wnoszącą najwięcej humorystyki w serii jest Narcyz. Ciężko sprecyzować do jakiej rasy przynależy, jednak faktem jest rzecz, że właśnie on stał się Przeznaczeniem naszego głównego bohatera, co wielokrotnie doprowadza do popadnięcia trubadura w niemałe tarapaty. Narcyz ma to do siebie, że bardzo kocha się w wróżce Śliweczce, którą nasi bohaterowie spotykają w pierwszym tomie, a później ów dziewczyna będzie im towarzyszyć w każdej następnej przygodzie. Drugim, stałym komicznym akcentem jest poniekąd Biskoto – wielki, oswojony niedźwiedź, ubrany w zieloną kamizelkę i chodzący jak zwykły człowiek. Jego utarczki z Narcyzem potrafią doprowadzić do łez, tak samo przypadkowe zdarzenia wynikające z danej akcji sytuacyjnej. Innymi słowy duet Przeznaczenia z niedźwiedziem nigdy się nie nudzi.

Zupełnie inaczej przedstawiono postać Hugo. Jest on rozważnym, szlachetnym czynem oraz roztropnie postępującym młodzieńcem. Otwarcie przeciwstawia się niegodziwości i zawsze jest gotów pomóc innym, niezależnie od ich statusu urodzenia. Dzięki temu zyskuje najprzeróżniejszych wrogów oraz przyjaciół, a jego życie trubadura rzuca go od jednej krainy do drugiej. Z wszelkich opresji wychodzi niemal zawsze obronną ręką, jednak nigdy w pojedynkę. Jest to idealny obraz człowieka, który zna i przede wszystkim rozumie znaczenia takich słów jak przyjaźń, oddanie, waleczność oraz honor. Wielokrotnie można by go potraktować jak rycerza z bajki, jednak fakt że mamy do czynienia z trubadurem, czyli wędrownym grajkiem, sprawia że czytelnik czuje do tej postaci o wiele większą sympatię. Poza tym zabieg ten sprawił, że autor odszedł wielokrotnie od sztampowego schematu rycerza w lśniącej zbroi, który walczy w obronie uciśnionych w imię ideałów, nie zaś z poczucia zwykłej moralności.

Zaklęcie w fasolę Jest pierwszym z pięciu zeszytów o Hugo, jakie zostały wydane. Cieszę się, że będąc dzieckiem zebrałem je wszystkie i teraz mogę porównać wydanie Orbity do obecnego wydania Egmontu. Czy coś się zmieniło? W sumie to sporo, od czcionki począwszy po niektóre wyrażenia, które obecnie są mniej dobitne. Czasami nawet zbyt ugrzecznione czy dziecinne. Stare wydanie nie głaskało czytelnika po główce i często używało dosadnych sformułowań, ale sens wypowiedzi pozostał, więc nadal czyta się to rewelacyjnie. Uwielbiam wracać do tego baśniowego świata fantasy i po raz milionowy przeżywać wspaniałe przygody dzielnego trubadura. Serię polecam absolutnie każdemu, a zwłaszcza osobom lubującym się w wszelkiej maści baśniach europejskich. Z pewnością poczują od razu magię przygody, jaka tkwi w każdym z zeszytów. Bo z mądrych bajek nigdy się nie wyrasta.

W roku 1981, belgijski rysownik i scenarzysta Bernard Dumont, wydał pierwszy tom komiksu Hugo. Jak się okazało, przygody tytułowego bohatera będącego trubadurem i jego dwóch kompanów – niedźwiedzia Biskoto oraz skrzydlatego stworka Narcyza – podbiły serca tysięcy dzieci oraz dorosłych. Co stało za tym sukcesem? Z pewnością niebagatelny humor, wspaniały świat starych baśni,...

Zapomniałam już jaką frajdę sprawiał mi kiedyś Hugo. A czytając teraz okazało się, że dokładnie pamiętam niektóre obrazki i kwestie. Komiks ma tak niesamowity bajkowy klimat i takie świetne poczucie humoru, że i teraz, "parę" lat później jest dla mnie wyjątkową przygodą.

Uwaga na nowe wydanie! W sprzedaży jest przepiękne wydanie kolekcjonerskie wszystkich tomów, które jest tragicznie przetłumaczone i psuje cały klimat komiksów. Stare natomiast bardzo polecam.

Zapomniałam już jaką frajdę sprawiał mi kiedyś Hugo. A czytając teraz okazało się, że dokładnie pamiętam niektóre obrazki i kwestie. Komiks ma tak niesamowity bajkowy klimat i takie świetne poczucie humoru, że i teraz, "parę" lat później jest dla mnie wyjątkową przygodą.

Uwaga na nowe wydanie! W sprzedaży jest przepiękne wydanie kolekcjonerskie wszystkich tomów, które jest...

Dobra kreska, wartka akcja, udany humor sytuacyjny, pozytywne zakończenie - jednym słowem Hugo.
Polecam młodemu czytelnikowi piękny świat baśni bez sexu i przemocy gdzie dobro zwycięża.

Dobra kreska, wartka akcja, udany humor sytuacyjny, pozytywne zakończenie - jednym słowem Hugo.
Polecam młodemu czytelnikowi piękny świat baśni bez sexu i przemocy gdzie dobro zwycięża.

Po raz pierwszy czytałam ten komiks chyba w wieku 12 lat. Dopiero niedawno przeczytałam ponownie. Komiksy Hugo lubiłam za trochę mroczny klimat pełen magii.

Po raz pierwszy czytałam ten komiks chyba w wieku 12 lat. Dopiero niedawno przeczytałam ponownie. Komiksy Hugo lubiłam za trochę mroczny klimat pełen magii.

Niesamowita wyobraźnia, wspaniały humor i doskonała kreska. Chapeaux bas.

Niesamowita wyobraźnia, wspaniały humor i doskonała kreska. Chapeaux bas.

sentyment dzieciństwa- uwielbiam!

sentyment dzieciństwa- uwielbiam!

Nie ma nudy, bardzo szybka akcja i pomysł za pomysłem. Podoba mi się kolorystyka.

Nie ma nudy, bardzo szybka akcja i pomysł za pomysłem. Podoba mi się kolorystyka.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3053-hugo-wydanie-zbiorcze

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3053-hugo-wydanie-zbiorcze

Mój ukochany komiks z czasów dzieciństwa. Mam tak pozytywne wspomnienia związane z tą pozycją, że pokusiłam się ostatnio o zakup nowo wydanego przez Egmont zbiorczego wydania w twardej oprawie. Zobaczymy jak przetrwa próbę czasu.

Mój ukochany komiks z czasów dzieciństwa. Mam tak pozytywne wspomnienia związane z tą pozycją, że pokusiłam się ostatnio o zakup nowo wydanego przez Egmont zbiorczego wydania w twardej oprawie. Zobaczymy jak przetrwa próbę czasu.

ORBITO, dziękuję ci za ten wspaniały komiks z kapitalnym liternictwem i brawurowym tłumaczeniem (pan Stanisław Kroszczyński - "Błękitna perła", pozostałe numery - pani IWONA SIENICKA)!

ORBITO, dziękuję ci za ten wspaniały komiks z kapitalnym liternictwem i brawurowym tłumaczeniem (pan Stanisław Kroszczyński - "Błękitna perła", pozostałe numery - pani IWONA SIENICKA)!