Jest coś magicznego w tym tytule.
W prostym opowiadaniu w którym wesoła grupa spotyka najpierw łosie a później dziki i wreszcie na końcu piecze ciasto :D jest sporo emocji i prosty tekst który mojej córeczce super przypadł do gustu :)

UWAGA: książeczka będzie codziennie wałkowana minimum
3 razy :)

Jest coś magicznego w tym tytule.
W prostym opowiadaniu w którym wesoła grupa spotyka najpierw łosie a później dziki i wreszcie na końcu piecze ciasto :D jest sporo emocji i prosty tekst który mojej córeczce super przypadł do gustu :)

UWAGA: książeczka będzie codziennie wałkowana minimum
3 razy :)

Ilustracje są bardzo ładne i przyciągają uwagę nawet mojej roczniaczki. Można sobie na nich super pracować, ćwiczyć pokazywanie, opowiadać historyjki. Niestety warstwa tekstowa to dla mnie porażka. Trudno się czyta bez przygotowania, w sensie jak już wiadomo o co chodzi to można wykorzystać ale ciężko się przestawić.

Update - z czasem, czyli po tysięcznym oglądaniu, tekst uważam za dobry, bo trochę inny:)
Update2 - jest to nasza pozycja obowiązkowa przed snem. Córka ma prawie dwa lata i książeczkę kocha. Oczywiście zmieniła tytuł i żadne tam Babo chce tylko po prostu Ajsza Ajsza. Jesteśmy na etapie, na którym dziecko dopowiada samo tekst, co w przypadku tych wszystkich wyrazów dźwiękonaśladowczych jest łatwe, więc zapewne stąd to uwielbienie. Dodałam parę zdań w klimacie książki, coś tam zmieniłam i przyznaję - to rewelacyjna pozycja do rozwijania mowy. Polecam.

Ilustracje są bardzo ładne i przyciągają uwagę nawet mojej roczniaczki. Można sobie na nich super pracować, ćwiczyć pokazywanie, opowiadać historyjki. Niestety warstwa tekstowa to dla mnie porażka. Trudno się czyta bez przygotowania, w sensie jak już wiadomo o co chodzi to można wykorzystać ale ciężko się przestawić.

Update - z czasem, czyli po tysięcznym oglądaniu, tekst...

Jak najbardziej jest to książka dla maluchów, tylko, że na początku do wspólnego oglądania i czytania z rodzicem. Zapewniam, że jeśli sięgniecie po książki z tej serii ("Binta...", "Lalo gra na bębnie" czy lub "Babo chce") to uśmiech pojawi się nie tylko na twarzach Waszych dzieci, bo ta radosna atmosfera, która bije z tych ilustracji i dźwięków udzieli się też Wam. Cała recenzja na blogu https://matkawberku.pl/index.php/2019/02/14/binta-tanczy-czyli-pelen-luz-w-duecie-szwedzkiej-autorki-ksiazek-dla-dzieci-i-dowcipenego-francuskiego-ilustratora/

Jak najbardziej jest to książka dla maluchów, tylko, że na początku do wspólnego oglądania i czytania z rodzicem. Zapewniam, że jeśli sięgniecie po książki z tej serii ("Binta...", "Lalo gra na bębnie" czy lub "Babo chce") to uśmiech pojawi się nie tylko na twarzach Waszych dzieci, bo ta radosna atmosfera, która bije z tych ilustracji i dźwięków udzieli się też Wam. Cała...

“Babo chce” to sympatyczna książeczka dla maluszków. Kolorowe i ciepłe ilustracje francuskiego ilustratora Benjamina Chauda, sprawiają, że z uśmiechem śledzi się przygody małych bohaterów. Całość uzupełnia prosty tekst z króciutkimi zdaniami, w których znajdziemy wyrazy dźwiękonaśladowcze. To właśnie dzięki nim oglądanie książeczki prowadzi do głośnej zabawy. No bo jak tu nie powtarzać “chrum chrum”, nie uśmiechając się przy tym?

więcej: https://sweeciak.pl/ksiazki-dla-dzieci/babo-chce-eva-susso-i-benjamin-chaud-recenzja/

“Babo chce” to sympatyczna książeczka dla maluszków. Kolorowe i ciepłe ilustracje francuskiego ilustratora Benjamina Chauda, sprawiają, że z uśmiechem śledzi się przygody małych bohaterów. Całość uzupełnia prosty tekst z króciutkimi zdaniami, w których znajdziemy wyrazy dźwiękonaśladowcze. To właśnie dzięki nim oglądanie książeczki prowadzi do głośnej zabawy. No bo jak tu...

Nasza pierwsza książka z doskonałej serii o Babo, Bincie, Ajszy i Lalo. Proste historyjki z wyrazami dźwiękonaśladowczymi, które małe dzieci uwielbiają. Proste ilustracje, o których można dodatkowo opowiadać.
Polecam dla maluchów 1,5 roku do 2,5 lat, choć moja prawie 3 letnia Lila nadal chętnie do nich wraca od czasu do czasu.

Nasza pierwsza książka z doskonałej serii o Babo, Bincie, Ajszy i Lalo. Proste historyjki z wyrazami dźwiękonaśladowczymi, które małe dzieci uwielbiają. Proste ilustracje, o których można dodatkowo opowiadać.
Polecam dla maluchów 1,5 roku do 2,5 lat, choć moja prawie 3 letnia Lila nadal chętnie do nich wraca od czasu do czasu.

To zakręcone rodzeństwo towarzyszy nam niemalże od początku książeczkowej przygody. Ajsza, Binta, Lalo i Babo mieszkają w cyklu trzech książek będących wspólnym dziełem szwedzkiej pisarki i francuskiego ilustratora. Ta przesympatyczna wielokulturowa rodzinka bez najmniejszego problemu wkrada się w serca i dużych i małych czytelników.

Są to przede wszystkim książeczki obrazkowe, co za tym idzie są oszczędne w słowa. Te, które się pojawiają występują w roli podpisów, określeń czynności i wyrazów dźwiękonaśladowczych. Dzięki temu książeczki są niesamowicie rytmiczne, wpadają w ucho i jak już się przyczepią, to potrafią zalęgnąć się w umyśle na cały dzień. A może i na całe życie, bo świnki i dziczki już chyba zawsze będą dla nas robić „Chrumsu Chrum! Chrimsu Chram!”.

Każde z dzieci ma swoją pasję – Lalo, naśladując tatę, uwielbia grać na bębnie, Binta z przyjemnością tańczy, a Babo nie przepuści żadnej okazji do poznawania świata. Zastanawialiście się kiedy jaki dźwięk wydaje tańcująca pupa? Bo Eva Susso zna odpowiedź na to pytanie i chętnie się nią podzieli z małymi czytelnikami. Z tą rodzinką nie można się nudzić!

To pełne harmonii i domowego ciepła sielskie opowiastki o rodzinnym spędzaniu czasu. Wspólne śniadanie na łonie natury tuż po hałaśliwej pobudce urządzonej przez małego smyka, rodzinna gra w krykieta, spacer po lesie ze starszą siostrą zakończony zespołowym pieczeniem ciasta z jagodami i babskie wywijanie do skocznych rytmów wybijanych na bębnach przez męską część rodziny. Te idylliczne obrazki mogą mieć lepsze działanie niż program 500+ i Karta Dużej Rodziny w jednym!

Małemu czytelnikowi bardzo łatwo identyfikować się z przedstawionymi postaciami – integrację ułatwia prezentacja całej rodzinki, od której zaczyna się każda z części. A bohaterów po prostu nie sposób nie polubić. To naprawdę magiczne, że nie trzeba praktycznie nic mówić, by być ujmującym.

Radosne, sympatyczne i pięknie ilustrowane zarażają pozytywną energią podczas każdej lektury.

Minusy? Jeśli już muszę jakieś znaleźć, to są nimi ostre rogi okładek i papierowe strony. Choć przyznaję, że jestem w naprawdę ciężkim szoku – książeczka o Lalo pojawiła się w naszym domu kiedy Majka miała mniej więcej pół roku i zaczęła w miarę stabilnie siedzieć i od tego momentu dzielnie opiera się wszystkim zabiegom mojej Małej Destrukcji. Przeżyła ślinienie, gniecenie, deptanie, upuszczenie z wysokości i naukę samodzielnego przewracania stron. I choć widać gdzieniegdzie pajączki zagnieceń, a rogi okładek są nieznacznie poprzecierane, to wszystkie trzy części wciąż prezentują się całkiem reprezentacyjnie.

Całą rodzinką uwielbiamy tą serię i bardzo ją polecamy. Maj równie chętnie przynosi książeczki do czytania, jak i ogląda je sama. Niecierpliwie czekamy na kolejną część i snujemy domysły jaką część swojego świata przedstawi nam Ajsza.

To zakręcone rodzeństwo towarzyszy nam niemalże od początku książeczkowej przygody. Ajsza, Binta, Lalo i Babo mieszkają w cyklu trzech książek będących wspólnym dziełem szwedzkiej pisarki i francuskiego ilustratora. Ta przesympatyczna wielokulturowa rodzinka bez najmniejszego problemu wkrada się w serca i dużych i małych czytelników.

Są to przede wszystkim książeczki...

Krótki i prosty tekst (dla dorosłych aż zbyt prosty)napisany dużą czcionką dla małych czytaczy, a dla maluchów przemycone liczne wyrazy dźwiękonaśladowcze. Można też policzyć małe dziki - do czterech. Duże i kolorowe ilustracje.
Twarda okładka i dobrej jakości papier, więc można i należy próbować także z mniejszymi dziećmi.

Krótki i prosty tekst (dla dorosłych aż zbyt prosty)napisany dużą czcionką dla małych czytaczy, a dla maluchów przemycone liczne wyrazy dźwiękonaśladowcze. Można też policzyć małe dziki - do czterech. Duże i kolorowe ilustracje.
Twarda okładka i dobrej jakości papier, więc można i należy próbować także z mniejszymi dziećmi.

Trzecia z serii rozwijających mowę książeczek dla najmłodszych (Binta była naszą pierwszą - gdy Ewa skończyła 1,5 roku i dorosła do książeczek bez sztywnych kartek). Historia o zabawnej wyprawie do lasu w poszukiwaniu jagód. Kura i króliczek jak zawsze w akcji ;)

Trzecia z serii rozwijających mowę książeczek dla najmłodszych (Binta była naszą pierwszą - gdy Ewa skończyła 1,5 roku i dorosła do książeczek bez sztywnych kartek). Historia o zabawnej wyprawie do lasu w poszukiwaniu jagód. Kura i króliczek jak zawsze w akcji ;)

Pierwsza książka, jaką zainteresował się synek (około 1 r. ż.) mimo tego, że ma miękkie kartki, nawet tak bardzo nie ucierpiała. Do tej pory lubi ją oglądać (ma teraz 2 lata). Najlepiej się sprawdziła z serii :)

Pierwsza książka, jaką zainteresował się synek (około 1 r. ż.) mimo tego, że ma miękkie kartki, nawet tak bardzo nie ucierpiała. Do tej pory lubi ją oglądać (ma teraz 2 lata). Najlepiej się sprawdziła z serii :)

Uwielbiam tą książkę. Łatwa historia, wyrazy do powtarzania, ciekawe obrazki o malutkiej przygodzie dwójki dzieci w lesie. Moja 1,5 letnia Julka jest zainteresowana i czytamy regularnie. Babo chce! Tam ! :)

Uwielbiam tą książkę. Łatwa historia, wyrazy do powtarzania, ciekawe obrazki o malutkiej przygodzie dwójki dzieci w lesie. Moja 1,5 letnia Julka jest zainteresowana i czytamy regularnie. Babo chce! Tam ! :)