To takie moje retro-eskapady, bo książka po części być może już nieaktualna chociaż....akurat taki temat powiedziałabym raczej bezpieczny. No bo kto kradł to kradł tu nic odkrywczo wybielającego się raczej nie powie. Każdy kto chociaż z raz był w którymś z wielkich europejskich muzeów będzie wiedział o co chodzi. NO bo przecież w tych salach w ciula rzeczy które np. Do brytyjskiej historii nie należą. Ale temat jednocześnie trudny i ciekawy no bo z jednej strony nie oszukujmy się Europejczycy kradli na potęgę co się tylko dało od małych skarbów po kilkunastometrowe obeliski, posągi czy marmury często gęsto kupowane na czarnym rynku albo pochodzące z grabieży. A z drugiej strony gdyby nie ta banda światowych złodziei to cześć tych rzeczy mogła zostać po prostu przemielona albo przetopiona bo dopiero w XX w powoli zaczęło docierać do miejscowych że to może być jednak ich dziedzictwo narodowe. A wojny ? Które nie oszczędzały archeologii i zabytków, gdyby nie ci odkrywcy i rabusie to wielu rzeczy nie mielibyśmy okazji oglądać. Niestety taka smutna prawda. A że teraz prawowici właściciele dopominają się o zwrot swoich zabytków no cóż chyba takie ich prawo zwłaszcza jeżeli rzeczywiście zabytek został wywieziony nielegalnie. Ale jak wynika to z tej lektury jest to temat bardzo trudny do udowodnienia. Jak świat światem ludzi kradli, kradną i będą kradli pytanie tylko czy nad takim czarnym rynkiem handlu zabytkami da się jakoś zapanować?

To takie moje retro-eskapady, bo książka po części być może już nieaktualna chociaż....akurat taki temat powiedziałabym raczej bezpieczny. No bo kto kradł to kradł tu nic odkrywczo wybielającego się raczej nie powie. Każdy kto chociaż z raz był w którymś z wielkich europejskich muzeów będzie wiedział o co chodzi. NO bo przecież w tych salach w ciula rzeczy które np. Do...

Książka z zakresu historii archeologii, zainteresuje każdego, kto lubi tę tematykę. Autorka nie aspirowała do całościowego czy systematycznego przedstawienia tematu – i dobrze, bo książka ma dzięki temu charakter popularny – ale, wybrała kilka ciekawych historii i opisała je barwnym, przystępnym językiem, tak że czyta się je niemal jak opowiadania przygodowe. I wszystko byłoby świetnie, gdyby nie dosyć mętne rozważania autorki na temat tego, czy ci, którzy prowadzili dzikie wykopaliska w poszukiwaniu skarbów lub niszczyli zabytki po to, aby je uchronić przed zniszczeniem (klasycznym przykładem jest lord Elgin, który zdewastował Partenon, aby zachować fryz dla potomnych),postępowali moralnie, czy nie i czy można ich usprawiedliwiać. Całe szczęście rozważania te stanowią tylko niewielką część książki i można je zignorować, czerpiąc przyjemność z czytania o tym, co naprawdę interesujące – o historii odkryć.

Książka z zakresu historii archeologii, zainteresuje każdego, kto lubi tę tematykę. Autorka nie aspirowała do całościowego czy systematycznego przedstawienia tematu – i dobrze, bo książka ma dzięki temu charakter popularny – ale, wybrała kilka ciekawych historii i opisała je barwnym, przystępnym językiem, tak że czyta się je niemal jak opowiadania przygodowe. I wszystko...

Jako że tematyka niszczenia i grabieży dzieł sztuki bardzo mnie interesuje, cieszyłam się jak gwizdek, kiedy wreszcie przyszła zasłużona kolej na lekturę tej książki. Tym większe było rozczarowanie z każdymi kolejnymi przeczytanymi stronami :(

Książka jest zwyczajnie nudna. Autorka powtarza się, pisze ogólnikami, rozlegle cytuje wspomnienia archeologów, często odbiegając od tematu w kierunku spraw ogólniejszych. Konkretnych przykładów, jak na dość obszerne w sumie opracowanie, podaje niewiele. Całość psuje dodatkowo chaotyczność, brak doprecyzowania ram czasowych opisywanych wydarzeń i brak obiektywizmu (szczególnie gdy chodzi o opis dokonań "dzielnego narodu radzieckiego" oraz zignorowanie zniszczeń wskutek "rewolucji kulturalnej" w Chinach).

Wynotowałam sobie z tej książki kilka informacji, ale żeby upewnić się co do ich rzetelności, muszę odnieść się do innych źródeł. Jak dla mnie nie jest to więc jakieś miarodajne opracowanie.

Jako że tematyka niszczenia i grabieży dzieł sztuki bardzo mnie interesuje, cieszyłam się jak gwizdek, kiedy wreszcie przyszła zasłużona kolej na lekturę tej książki. Tym większe było rozczarowanie z każdymi kolejnymi przeczytanymi stronami :(

Książka jest zwyczajnie nudna. Autorka powtarza się, pisze ogólnikami, rozlegle cytuje wspomnienia archeologów, często odbiegając...

Ciekawa książka - troszkę nierówno napisana. Pierwsza część - bardzo przyjemna w czytaniu, ale im bliżej końca, tym trudniej mijały strony.

Ciekawa książka - troszkę nierówno napisana. Pierwsza część - bardzo przyjemna w czytaniu, ale im bliżej końca, tym trudniej mijały strony.