Najbliższy weekend zamierzam spędzić na lekturze „Ostatniego Czarnego Jednorożca” Tiffany Haddish. Szczerze mówiąc (a raczej: pisząc), rzadko oglądam występy stand-uperów i Haddish nie była tu wyjątkiem – najpierw usłyszałam o napisanej przez nią książce, a dopiero potem włączyłam sobie jej programy na Netflixie. I choć za dużo w nich, moim zdaniem, takich dodatków jak elementy „taneczne” czy ciągła zmiana tonu głosu, to niewątpliwie zobaczyłam na scenie kobietę inteligentną, życzliwą światu, z poczuciem humoru, nierzadko pełnym bolesnej autoironii. Przykład? W „She Ready! From the Hood to Hollywood” Haddish pyta publiczność, czy któraś z osób na niej obecnych dorastała w rodzinie zastępczej. Gdy nikt się nie zgłasza, stand-uperka zwraca uwagę na to, że tak naprawdę to ona jest cenna dla społeczeństwa, ponieważ każda rodzina, do której trafiała, dostawała za to pieniądze od państwa, a innych mama i tata kochali „za darmo”, z miłości.

O „Ostatnim Czarnym Jednorożcu” na jego okładce Michał Sufin z Klubu Komediowego pisze tak: „To najśmieszniej dziwna i najbardziej pokręcona – choć niełatwa – historia życia, jaką przeczytacie”. Na podobne opinie natrafiałam podczas researchu na temat tej książki – podobno Tiffany Haddish doświadczyła już tyle (a jest dopiero po czterdziestce), że aż trudno uwierzyć, iż to wszystko przydarzyło się jednej osobie. Jak natomiast zauważa sama Haddish, „z każdego przypału stara się wyciągnąć naukę”, co doprowadziło do tego, że po latach funkcjonowania w systemie, w którym ciągle czegoś od niej oczekiwano, po tym, jak cały czas musiała walczyć o siebie, w końcu to ona stawia warunki.

Wraz z przystąpieniem do lektury „Ostatniego Czarnego Jednorożca” liczę więc na solidną dawkę humoru, motywacji do działania, na opowieść o inspirującej kobiecie, a także na… wyjaśnienie tytułu książki.

Zawsze starałam się zostawiać sobie na grudzień zdecydowanie lżejsze lektury. To taki okres, kiedy jestem naprawdę zabiegana, a w tym roku to już kompletnie straciłam poczucie czasu. Prezenty niezamówione, pomysłu na nie kompletnie brak, a na domiar złego moim nieodłącznym towarzyszem jest wracające co kilka dni przeziębienie, którego usilnie próbuje się pozbyć, a ono najwyraźniej zaplanowało, że spędzi ze mną cały miesiąc. Dlatego porzuciłam wszystkie ambitniejsze lektury na rzecz czegoś lżejszego.

Gdy pierwszy raz usłyszałam temat grudniowego wyzwania lubimyczytac.pl, miałam prawdziwą zagwozdkę. Pierwszą myślą było: „kurde, nic takiego nie mam, żadnej książki o śniegu”. Przekopałam się przez swoje stosy i już miałam złożyć kapitulację, gdy mój wzrok przykuła nowa książka w mojej biblioteczce. Ola przyniosła mi „Alaskę. Przystanek na krańcu świata”, a jak wiadomo, na Alasce śnieg jest. Myślałam, żeby dać ją mojemu partnerowi, który nie raz wspominał, że bardzo chciałby tam pojechać. Ja – zwierzę wyjątkowo ciepłolubne – zawsze reagowałam na te słowa krótkim „brrr” i „nie ma takiej opcji”. Ale może publikacja Damiana Hadasia trochę mnie do tego przekona. Przejrzałam już tę książkę i przepiękne fotografie obudziły we mnie trochę małego podróżnika z czasów dzieciństwa, gdy wszystko chciałam zobaczyć i zwiedzić. Dlatego w ten weekend wybieram się w podróż – na razie bez plecaka i grubych skarpet – ale coś czuje, że to dopiero początek.

W weekend zabiorę się za lekturę „Zwycięskiej rodziny” R. Williamsa i B. Davisa. Na podstawie tej niesamowitej historii życia Richarda Williamsa nakręcono kinowy film King Richard z Willem Smithem w tytułowej roli!

Williams, ojciec wybitnych tenisistek Venus i Sereny, wspomina w książce drogę do sukcesu, swoją oraz swoich córek. Tryumf sportowy i biznesowy nie byłby możliwy, gdyby nie walka, determinacja, ciężka praca i więzy rodzinne. Williams w ujmujący sposób opisuje życie oparte na najważniejszych dla niego zasadach: odwadze, pewności siebie, poświęceniu, wierze, a przede wszystkim – miłości.

Jestem fanem książek sportowych i na taką lekturę się nastawiam, ale w internetowych komentarzach czytałem, że „Zwycięska rodzina” nie jest takową w stu procentach. Otóż niezwykle ciekawym wątkiem jest - bardzo często zresztą poruszany - problem rasizmu Ameryki lat 50. Richard padł jego ofiarą i po czasie szczegółowo rozlicza się ze swoimi oprawcami.

Lektura zapowiada się frapująco. Może być formą poradnika dla rodzica, którego dziecko podąża ścieżką sportową. Odpowie na pytania, jak nie zniszczyć pasji własnymi ambicjami i jak godzić rolę ojca i trenera.

A jak narodziły się najpopularniejsze sporty zespołowe? Tego dowiecie się na stronie Ciekawostki Historyczne.

[kk]