-
ArtykułyBieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra FredryRemigiusz Koziński3
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać291
-
ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
-
ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "pył" [11]
[ + Dodaj cytat]Czym jest zło, jeśli nie prawem natury? Ciemność następuje po jasności, chaos po porządku. Prawo entropii jest uniwersalne. Wszystko ulega zniszczeniu. Doskonały kryształ kiedyś zamieni się w cząsteczki pyłu. Są ci, którzy stwarzają, i ci, co niszczą.
Kiedy chcą lokom twym dorównać złotym /
daremnie złoto w słońcu lśni jaskrawo; /
kiedy ze zmarszczką na swym białym czole /
patrzysz surowo na kwiat polnej lilii; //
kiedy twe wargi więcej śledzi oczu /
niżeli goździk wczesny, gdy rozkwita /
i kiedy triumf wzgardliwy odnosi /
wdzięczna twa szyja nad kryształu blaskiem; //
ciesz się urodą szyi, warg i włosów /
póki nie tylko młodość twej dary /
złoto, kryształy, lilie i goździki /
zmienią się w srebro i zeschły kwiat fiołka, /
lecz i ty z nami cała się obrócisz /
w garść ziemi, smugę dymu, pyłek, cień i nicość. Luis de Gongora y Argote (1561 - 1627)
Słowa są tylko pyłem na wietrze, a pył wyklucza kontrast
Co z tego, że będę pyłem, jeśli ten pył to popiół w twoim kominku? Co z tego, że będę pustką, jeśli ta pustka to okno w twoim pokoju? Co z tego, że przemijam, jeżeli przemijam jak czas w twojej klepsydrze i należąc do ciebie trwam; co z tego, że umieram, jeśli należąc do ciebie żyję dalej? Co z tego, że cię tracę, jeśli stracić cię znaczy cię odnaleźć?
Jestem Igor, niczego tak naprawdę nie dokonałem, wszystko jest popiół, popiół jest wszystkim, jest wszędzie, w płucach i na nosie, pod powiekami i w ustach, drapie w gardle jak papierosowy dym, i tak już będzie do końca: starczy dmuchnąć w kupkę i nawet the endu nie będzie.
śmiałem się (...) ze sztywnych woluminów mojej biblioteki, absurdalnie wyrzucając im, że nie zaznały w życiu niczego oprócz schludnej półki, łaskotania miotełki czy odkurzacza zdejmującego z nich pył, śpiąc i od czasu do czasu budząc się do swego zadania, z dumą nigdy nienarażoną na przemoc ani siły natury, o których mówią ich stronice.
Serce, rozbite wiele tygodni temu na kawałki, w tamtej chwili zmieniło się w pył.
Wszechświat jest ogromny i nieskończony. Ja jestem tylko drobinką pyłu. Właściwie niczym... tak mi się zdaje.
Moja wychowawczyni z liceum na zakończenie czwartej klasy powiedziała nam, że najważniejsze w życiu jest kochać i być kochanym. Kiedy będziemy to mieć, będziemy mieć wszystko, a reszta, cytując Gladiatora, to proch i pył. Byliśmy młodzi i o ile powaga słów do nas docierała, to myślę, że większość z nas nie do końca rozumiała, jak ważne jest to, o czym mówiła.