-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Cytaty z tagiem "improwizacja" [12]
[ + Dodaj cytat]Wyjaśniłem jej, ze jedyną sztuką, którą tak naprawdę opanowałem, jest sztuka improwizacji.
Werbliści z orkiestry marszowej nie grywają solo, ponieważ nie mają dość wyobraźni muzycznej, żeby improwizować. Tak jak większość muzyków klasycznych grają tylko to, co przed nimi postawić. Taka jest muzyka klasyczna; muzycy grają tylko to, co napisano i nic innego. Mają pamięć i zdolności robotów. W muzyce klasycznej jeśli jakiś muzyk nie jest taki sam jak inni, nie jest kompletnym robotem tak jak cała reszta, wtedy inne roboty nabijają się z niego, lub niej, zwłaszcza jeśli są czarni. I to wszystko, cała ta muzyka klasyczna, jeśli chodzi o muzyków, którzy ją grają — odrabianie pańszczyzny. A ludzie celebrują ich, jakby byli wspaniali. Oczywiście, jest trochę wielkiej muzyki klasycznej napisanej przez wielkich klasycznych kompozytorów — i jest tam trochę wielkich muzyków, ale muszą stać się solistami — a to nadal jest granie robota i większość z nich doskonale o tym wie, choć nigdy publicznie nie przyznaliby się do tego.
Co się dzieje, kiedy wróżka łamie słowo? – Charles zapytał ojca. – Wszystko, co kiedykolwiek
słyszałem to, to, że tego nie robią.
- Nie mam najmniejszego pojęcia-powiedział jego ojciec (...)
Rozłączył się.
- Wiesz – powiedziała w zamyśleniu Anna. – Jestem nieco rozczarowana. Myślałam, że on wie
wszystko.
- Nie wszystko – przyznał Charles. – Jest po prostu bardzo dobry w sprawianiu takiego
wrażenia.
- I improwizowaniu – powiedział Angus. – Chociaż nigdy go tak naprawdę na tym nie
złapałem.
Zapytany, co robię w życiu, chętnie nazywam się fotokompozytorem - bo myślę o sztuce wizualnej, jaką jest fotografia, w kategoriach niematerialnej i niewidzialnej muzyki. Staram się łączyć kolory i światło na kształt improwizowanej melodii. Składam obrazy w pozbawioną szwów kompozycję, tak jak improwizator jazzowy układa dźwięki w harmonię. Dlatego nie potrafię pracować bez jazzu. Nie umiem żyć bez jazzu.
Wszystko w tej wizycie było symboliczne dla tętniącego życiem, posttalibskiego Afganistanu. Hałaśliwe tłumy wypełniały restauracje, obojętne wobec echa zawile synkopowanych rytmów starego muezina z Niebieskiego Meczetu, wzywającego wiernych do modlitwy w kunsztownych improwizacjach, które przywodziły na myśl Johna Coltrane'a upojonego Koranem. s.118.
...uznałem, że najlepiej będzie improwizować. Jeśli nie położę przed sobą torów, po których miałbym jechać, nie da się mnie wykoleić.
Nikt z nas nie żyje na próbę. Jesteśmy aktorami, którzy wychodzą na scenę i improwizują, mając nadzieję, że odegrają swoją rolę najlepiej, jak tylko potrafią.
Tupolewizm to skłonność do robienia rzeczy bez należytego przygotowania i bez odpowiedniego zapasu czasu. [...] jesteśmy przyzwyczajeni do działania nieprzygotowanego, improwizowanego i na ostatnią chwilę.
Bycie bezbłędnym to nie jest norma, w której potknięcia są odchyleniami. To nieustanna improwizacja jest normą.
Od tego czasu pracowałem w wielu różnych miejscach, a moja obecna robota w redakcji - pewnie ostatnia zanim wpadnę w szpony emerytury - jest świetna, ale nigdy nie czułem się tak dziwacznie szczęśliwy, tak pewny tego, że znalazłem swoje miejsce na ziemi, jak wtedy, kiedy miałem dwadzieścia jeden lat, nosiłem futro i tańczyłem Hokey Pokey w upalny czerwcowy dzień.
Improwizacja to jest to.