Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mądrość nie jest mądrością, gdy staje się zbyt dumna by płakać, zbyt poważna, by się śmiać i zbyt pewna siebie, by prosić o pomoc".

Żyje dwoje obcych ludzi. Osobno. Gdzieś daleko od siebie, w różnych światach. Każdego dnia oglądają to samo słońce, czasami wzdychają do tych samych gwiazd. Każde z nich ma swoich ulubionych poetów, filozofów i muzykę, swój ulubiony fotel lub drzewo, pod którym siada. Każde ma swoje wspomnienia z dzieciństwa i odrębne życiowe doświadczenia. I pewnego dnia spotykają się. Spojrzeniami. Jest taki moment, nieuchwytna chwila, błysk, po którym wszystko już wiadomo. Wyłaniają się dla siebie z tych swoich odrębnych światów. I stają się jednością.

Dbajmy o ciało i duszę,bo są jednością,powinny być karmione i pielęgnowane z taką samą troską. (Str.96).

Na odnalezienie siebie potrzebny jest przede wszystkim czas. Trzeba pozwolić posklejać się popękanemu sercu. Niczego nie należy przyspieszać.

Całe moje życie było tylko przygotowaniem do spotkania Ciebie.

wobec Boga wszyscy jesteśmy równi. On nie zna płci,rasy ani pochodzenia,nie liczy się stan posiadania-przecież naprawdę bogaty jestjest ten,kto potrafi płakać z płaczącymi i śmiać się ze śmiejącymi. Najważniejsze jest to, co mamy w sercach(...) (str.425).

Historia to najcenniejszy skarb każdego narodu. Należy strzec jej z mądrą troską.

Wolałabym żyć długo w chwale, a potem lśnić przez wieki historii.

Nigdy nie przepraszaj za łzy(...) Czasami myślimy, że są oznaką słabości. To nieprawda. Świadczą o sile kobiecych uczuć. Bądź z nich dumna.

[...]
Wybaczajmy naszym wrogom, ale nie zapominajmy ich imion.

[...]
– Kobieta jest istotą doskonałą. Potrafi się zregenerować nawet po najtrudniejszych doświadczeniach. Przetrwa wszystko. Po największej stracie, upadku i dramacie nałoży znów koronę i ruszy do codziennej pracy.

Można próbować przebłagać najwyższych, prosić ich o odroczenie wyroku... Możemy o to zabiegać, ale musimy pamiętać, że jeśli pozwolili nam zaistnieć na tym tak pięknym świecie, możemy mieć pewność, że przyjdzie dzień, w którym zdecydują, że czas nam ten świat opuścić. Dotyczy to każdego z nas. Bez wyjątku. I żebraka, i kapłanki, i króla. Przychodzimy tu tylko na chwilę".

Wiara w konkretnego boga jest jedynie interpretacją odwiecznej prawdy.

Może każdy z nas ma swojego smoka? Jest gdzieś ukryty, wiemy, że istnieje, ale wolimy się do niego nie przyznawać. Najczęściej w ogóle nie wierzymy w jego istnienie, bo przez całe życie nie pokazuje się nam na oczy. A jeśli już ujrzy światło dnia, to okazuje się maleńką jaszczurką, która ucieka, gdy mocniej tupniemy. Bywa jednak, że staje przed nami, potężny i silny. Kurczymy się ze strachu. Jeśli jesteśmy prawdziwie silne, możemy, ale- pamiętaj - wcale nie musimy, zmierzyć się z nim. Przecież wiemy o tym, że jeśli mądrze go ominiemy, nic nam nie zrobi. Nawet nas nie zauważy.

Pewna mądra kobieta(...) powiedziała mi wtedy, że najlepszym lekarzem dla każdego człowieka jest miłość. Zapytałem ją, pamiętam to dobrze: A jeśli nie podziała, to co? To znaczy, że potrzeba więcej miłości.

Każdy ma słabe i mocne strony. Popełniamy błędy, by móc więcej zrozumieć. By poznać innych,ale przede wszystkim siebie. Nasza dusza, w dążeniu do doskonałości.potrzebuje trudnych przeżyć. Każdy z nasnas upada.To ludzkie. Sztuką jest się podnieść,przyznać do błędów,wybaczyć sobie i innym.(str.401).

(...) w związku kobiety i mężczyzny nie musi być szalonych porywów serca, by odczuwać w nim pełnię. Mogą wspólnie podążać ścieżką życia, wspierać się wzajemnie, rozumieć potrzeby drugiej osoby...

- Najlepszym lekarstwem dla każdego człowieka jest miłość.
- A jeśli nie podziała, to co?
- To znaczy że potrzeba więcej miłości".

(...) posłuszne kobiety nie tworzą historii.

Nasze życie należy do nas i zależy od nas. Dostajemy je jako wspaniały dar i wykorzystujemy tak, jak potrafimy. Bogowie dają nam różne możliwości. Sami wybieramy drogę, którą idziemy, i sami nadajemy znaczenie naszym dniom.

Podołasz wszystkiemu, jesteś przecież kobietą!

Nadzieja powinna towarzyszyć człowiekowi zawsze, do końca jego dni.

Kobiety, tak jak bogini Izyda, czasami płaczą ze szczęścia, a czasami ze smutku. Bez względu na powód ich łzy są życiodajne.

(...) miłości są różne: jest taka, która ma unosić ku gwiazdom, dawać rozkosz i przyjemność, taka, która koi, uspokaja, jest szacunkiem i przywiązaniem, taka, która chce jak najwięcej dawać i w tym znajduje sens, taka, która uczy cierpliwości i poświęcenia, i taka, która tylko wzdycha i marzy.(...) Miłości są różne, tak jak różna jest barwa i siła wód Nilu. Miłość jest wszędzie, w każdym z nas, w każdym ziarenku boskiego pyłu, z którego jesteśmy zbudowani. Jest wszędzie tam, gdzie jest człowiek. I zawsze będzie.

[...]
– Jesteśmy tu tylko przez chwilę. – Hatszepsut wyprostowała się na krześle. Odchyliła głowę, jakby chciała spojrzeć w niebo, lecz widać było, że patrzy gdzieś dalej, poza ziemski świat. Zamknęła oczy. – Materializujemy się jako manifestacja boskiej siły – recytowała jedną ze swoich ulubionych starych myśli wyrytych na kamieniach w Heliopolis. – Jesteśmy jej elementem i wyrazem. Emanacją wiecznej kosmicznej energii. Iskrą świecącą przez mgnienie. Światło jest dane wszystkim w momencie, kiedy tu przychodzimy, ale jego intensywność i kolor zależą niemal wyłącznie od nas samych.

[...]
Oto Bóg stał się człowiekiem, żeby człowiek stał się Bogiem.

[...]
Wejdę w jutro wzmocniona moimi wczorajszymi słabościami.

[...]
Tylko słabi nie potrafią przebaczać. Przebaczanie jest cnotą silnych. Przebaczaj. Z tym że wojna to nie kwestia wybaczania win, lecz sprawa siły imperium! Wojna nie ma wiele wspólnego z wybaczaniem. To polityka.

[...]
Kiedyś, rozmawiając z Lucjuszem, powiedziała, że najprawdopodobniej wcale nie kochała Marka tak mocno, jak sobie wyobrażała Ale to nie była prawda. Chciała tylko w ten sposób pocieszyć siebie. Kochała go jak nikogo na świecie Oddała mu się ciałem i duszą. Wierzyła, że są dla siebie stworzeni, a kiedy dowiedziała się że jest z inną, jej serce pękło na drobne kawałeczki Kłamała wtedy, mówiąc sobie, że to była tylko przygoda Oszukiwała samą siebie, bo chciała się ratować Założyć na twarz maskę obojętności a serce uzbroić w nieczułość żeby nie umrzeć z bólu i rozpaczy.

[...]
Często ludzie nie doceniają, jakim szczęściem i zaszczytem jest dla nich, że mogą spotkać w życiu kogoś, kto gdy kroczy po ziemi, tworzy znaczące karty historii.