Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia przedziwna. Powieść w powieści. Język, którym posługuje się autor jakby wyjęty z tomiszczy "słownika wyrazów obcych i skomplikowanych". Kant i Bóg na jednej stronie. Niektóre zdania tak zawiłe, że trzeba zawrócić by załapać sens. A jednak kiedy przebrnie się przez 2-3 pierwsze rozdziały, wszystko to co wydawało się skomplikowane nabiera swojego tempa, a i język wydaje się mniej skomplikowany. Kolejne strony czytają się już same. Historia Huberta pisarza, zakochanego (jak twierdzi) w Sykstynie przeplata się z historią więźnia Gwido(bohatera powieści autorstwa Huberta, którą tworzy równolegle do przebiegu jego własnej, zawiłej historii miłosnej). Na swoje miłosne życie Hubert nie ma żadnego wpływu, Sysktyna bowiem upodobała sobie dręczenie go i wysyłanie mu sprzecznych sygnałów, tłumacząc się przy tym niezdecydowaniem (wynikającym z kobiecości samej w sobie),to znów zarzucając mu pewne braki. Jedynym pocieszeniem jest historia Gwido,w której to autor decyduje o losie swojego bohatera. Do tego dochodzą inne wątki poboczne. Książka jest totalnie zakręcona, ale spójna. Momentami zabawna, momentami poważna zmuszająca do myślenia i wyciągania wniosków na temat otaczającego świata oraz tego co "autor" miał na myśli...