Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rafał T. Czachorowski jest poetą, prozaikiem i propagatorem kultury, a przede wszystkim słowa pisanego. Jak już wspominałam, razem z Darią K. Komf, realizuje projekt „Poezja Ożywiona”, a także założył serwis poeci polscy.pl. Ponadto ma własną audycję w radiu Wnet, organizuje warsztaty poetyckie dla dorosłych i młodzieży oraz spotkania literackie. Prezesuje Fundacji Duży Format. A przy tym wszystkim jest skromnym i sympatycznym facetem. W tomiku „Powidoki” znajdują się wiersze poety z ostatnich dwudziestu lat. Pod każdym utworem znajduje się data powstania, w większości przypadków sprecyzowana nawet do godziny, czasem uzupełnione o miejsce. Bo czas i miejsce mają znaczenie. Wpływają na kształt tekstu, zatrzymują rzeczywistość, zapamiętują coś, co w danym momencie było dla poety najważniejsze. Przy okazji znając datę urodzenia autora (1969 r.) za pomocą prostych obliczeń można dowiedzieć się co zaprzątało myśli dwudziestopięcioletniego Rafała. Wiersze Czachorowskiego są dokładnie takie jak lubię – proste, oszczędne w słowach, naładowane emocjami. Czasami pojedyncze wersy wystarczą, żeby świat zamarł na kilka chwil. Jego poezja przepełniona jest uczuciami, ale także cielesnością. Dotykiem, gestem, spojrzeniem. Coś pięknego! Cały tomik przeczytałam już kilkakrotnie (żal mi bardzo, że jest taki krótki) i nadal mam ciarki przy niektórych utworach. Ale przekonajcie się sami…