Helen Schucman

Na początku zaznaczę, że nie jestem wyznawcą „Kursu Cudów” i że nie mam nic wspólnego z taką czy inną organizacją, która funkcjonuje wokół niego. Posiadam jednak i „Kurs Cudów”, i kilka książek, które zostały napisane na jego temat. To ciekawe lektury, reorganizujące myślenie w różnych obszarach. Inspirujące wielotorowo. Jeżeli podchodzisz do nich z otwartym umysłem i z poznawczą ciekawością, możesz tylko skorzystać; nie trzeba przystępować do żadnej organizacji ani promować kogokolwiek czy bezkrytycznie przyjmować wszystkiego (to byłoby niepoważne). Można mieć zdrowy dystans i nie być ideologicznie zaangażowanym. Oczywiście nie są to książki dla każdego. To zrozumiałe, że niektórym mogą nie przypaść one do gustu. Jak wszystko w tym świecie podlegają krytyce. Jeśli jednak ktoś dokonuje na nie bezpardonowego ataku z pozycji paszkwilanta, to sytuacja robi się nieuczciwa. Moim zdaniem z takim właśnie podejściem mamy do czynienia w przypadku osoby, która oceniła „Kurs” jedną gwiazdką (użytkownik konto_usuniete). Jej opinię, szerzej wyrażoną pod innym wydaniem „Kursu” na lubimyczytac.pl (niniejszy mój komentarz został w 99% skopiowany z tamtego miejsca),uważam za skrajnie niesprawiedliwą i wprowadzającą w błąd ewentualnych czytelników. Nie będę podejmował szczegółowej polemiki z wygłoszonymi przez jej autora stwierdzeniami. Przyznam, że nie mam ochoty dyskutować z ludźmi spod znaku „takie info było kiedyś w internecie”. Jeśli kogoś zaciekawi, co się kryje za „Kursem”, znajdzie odpowiednie źródła. Nie tylko bezpośrednio z nim związane. Aby wyrobić sobie rzeczowe zdanie na jego temat, dobrze mieć szeroką perspektywę. Dlatego trzeba „kopać” w różnych miejscach. Długo i głęboko. Ślizganie się po powierzchni jest łatwe i szybkie, ale bezproduktywne.