Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma nic dziwnego w tym, że święci, gdy wpatrują się w krwawiącą ranę Jezusa, przywołują język Pieśni nad pieśniami: „Gołąbko ma, (ukryta)...

Nie ma nic dziwnego w tym, że święci, gdy wpatrują się w krwawiącą ranę Jezusa, przywołują język Pieśni nad pieśniami: „Gołąbko ma, (ukryta) w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku” (2, 14). Mistycy odnajdują w tej ranie, w której postrzegają skałę, świadectwo bezwarunkowej miłości Boga.