Autorka jest absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej i studium socjoterapii. Od lat pracuje jako pedagog w jednej z podwarszawskich szkół. Publikowała opowiadania i powieści dla dzieci i młodzieży, oraz teksty dramaturgiczne wydane w dwóch zbiorach scenariuszy przedstawień dla teatrów szkolnych. Kilka z nich otrzymało wyróżnienia lub nagrody w ogólnopolskich konkursach. Jedna z nagrodzonych sztuk pt. "Perły szczęścia nie dają" została adaptowana i zaprezentowana widzom teatru telewizji. Sztuka "Zapis" została zrealizowana przez Teatr Animacji w Poznaniu. W 2014 r. ukazała się powieść dla dorosłych zatytułowana "Zdrady i powroty".https://jodko-kula.pl/
Jurek od najwcześniejszych lat miewał szalone pomysły i nieustannie dostarczal trosk swoim rodzicom. Ciekawski dzieciak pilnie obserwował otaczający go świat i chciał naginać go do własnych zasad. Niespożytą energię Jurka tonuje rozsądny i zrównoważony Zbyszek. Jego spokojne usposobienie wpływa łagodząco na jego temperament i powstrzymuje od realizacji najdzikszych pomysłów. Do dwuosobowej kompanii dołączył rok starszy Stefan, któremu bardziej podobają się pomysły Jerzego niż rozsądek Zbyszka. W życiu chłopców wiele się zmieniło a ich przyjaźń z biegiem czasu coraz bardziej się zacieśniła. Beztroskie lata mijają nieubłaganie i nadchodzi czas na nieodwracalne zmiany w życiu całej trójki.
Książka "Rozstajne drogi. Nie ma powrotu do domu" nie jest jedynie historią życia czy przygód trójki przyjaciół. Poznajemy historię rodzin, codzienność, życie przed okupacją, rozpoczęcie wojny, okupację - i to nie jedną, nie dwie ale aż pięć, działania konspiracyjne i wiele trudnych sytuacji w jakich znaleźli się bohaterowie. To historia losów trzech bohaterów i ich rodzin. Historia bolesna, wzruszająca i przerażająca okrucieństwem okupanta. Biorąc do ręki książki z tego gatunku, z góry wiadomo, że można spodziewać się szokujących i trudnych treści. Pomimo tego, za każdym razem przychodzi to samo niedowierzanie, uczucie niesprawiedliwości i smutek. Czytając tego typu powieści zawsze boję się o to czy nie zostanę przytłoczona historycznymi niuansami. Autorka pisze fenomenalnie i nie ma tu powodów do obaw.
Elżbieta Jodko - Kula ukazuje świat międzywojennej Wileńszczyzny i skomplikowane losy zamieszkujących ją Polaków. Bohaterowie przeżywają udrękę obawiając się o swój los, są ofiarami polityki i stale zmieniających się okupantów na tych ziemiach. Ostatecznie, tracą bezpowrotnie swoje miejsce na ziemi, uciekają pozostawiając domy, majątki i stają się zesłańcami lub przesiedleńcami bez możliwości powrotu. Jestem pełna podziwu tego jak umiejętnie przeplotła wątek obyczajowy z historycznymi wydarzeniami. Niezmiennie zachwyca pięknym językiem i wspaniałym kunsztem pisarskim. Autorka obrazowo odmalowuje realia i tło historyczne. Plejada postaci zdumiewa swoją wielowymiarowością.
Powieść nacechowana jest lękiem, niepokojem i ogromnym ładunkiem emocjonalnym naszych bohaterów, które udzielają się czytelnikom. Świetne pióro autorki, wartka akcja, zręcznie przemycona wiedza historyczna to ewidentne walory tej powieści. Autorka funduje swoim czytelnikom obezwładniającą, naszpikowaną bolesnymi i wstrząsającymi wojennymi wspomnieniami, tajemniczą historię, która porusza najczulszą strunę i skłania do głębokiej zadumy.
„Rozstajne drogi” to opowieść, która przesycona jest historią i prawdziwymi postaciami żyjącymi w okresie wojennym.
Głównym miejscem akcji są Paukszteliszki, a głównymi bohaterami członkowie rodziny, którzy ją zamieszkiwali.
Poznajemy losy Jurka, Stefana, Zbyszka, Marysi i Julii, którzy zamieszkując północno-wschodnie tereny dawnej Polski, po wybuchu wojny byli zmuszeni do ich opuszczenia.
To opowieść o okrucieństwie wojny na terenach, które przez swe strategiczne usytuowanie od lat były narażone na ataki wrogów. II Wojna Światowa zgromadziła na tym terenie ludność polską, białoruską, litewską, niemiecką i rosyjską. Mieszkająca tam ludność polska przesiedlana była w różne części świata. Cześć z nich została zesłana na Syberię, część trafiła do obozów, inni zginęli na wojnie. Ogromnej ich części, której udało się przetrwać, nie dane już było wrócić do domu. Miejsce, które było ich domem, okupowane pięciokrotnie, wygoniło ludzi z ich miejsca na Ziemi.
Smutna, treściwa, skrupulatnie opisująca losy ludności z dawnych Kresów. Pełna żywej historii, przepełniona emocjami i niezwykle ważną pozycja.