Paweł Majewski

Odnośnie do tej monografii P. Majewskiego mam niemalże identyczne odczucia, jak w przypadku jego wcześniejszej pracy "Pismo, tekst, literatura". Temat jest niezwykle interesujący, do tego rzadko podejmowany w literaturze polskiej, dobra realizacja niełatwych choćby przez wzgląd na aparat pojęciowy zagadnień. I te same zastrzeżenia. Autor sięgnął do dzieł tych prozaicznych pisarzy greckich, którzy jako pierwsi "myśleli tekstem", dla których to tekst, a nie żywa mowa była podstawowym medium wyrażania własnych opinii oraz prezentowania doświadczenia. Po raz pierwszy spotkałem się przy tej okazji w zestawieniu Ksenofonta i Arystotelesa, jak widać można na tych autorów spojrzeć z takiej perspektywy, by stanęli oni po tej samej stronie barykady, że się tak wyrażę. Bardzo ciekawy był rozdział o "Piaskarzu" Archimedesa i o tym, w jaki sposób Grecy byli w stanie zapisywać naprawdę ogromne liczby nie dysponując wcale tak przydatnym narzędziem jakim są cyfry arabskie i notacja wykładnicza. Autor zachęcił mnie do zapoznania się z innymi publikacjami na temat kultury ustnej i piśmiennej i te książkowe plany postaram się zrealizować latem. Tomasz Babnis