Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„a jeśli lepiej zrozumiemy te dzieci, być może pewnego dnia, w przyszłości, będziemy w stanie podjąć wyjątkowe wyzwanie: zapobieganie zaburzeniom”. Carl H. Delacato był człowiekiem, którego nie zadowalała odpowiedź „bo tak jest”. A ponieważ teoria o autyźmie wynikającym z „zimnych matek” i ich nieszczęsnych sutków wydawała się już od samego początku zaczerpnięta z niewłaściwego rozumowania, Delacato dążył do zrozumienia czym jest autyzm, a przez to jak pomóc dzieciakom w spektrum. W książce „dziwne, niepojęte” przedstawia swój dorobek badawczy oraz to jak poprzez zauważanie i zwrócenie uwagi na realne przyczyny zachowań podopiecznego można wspomóc jego funkcjonowanie. Na pierwszych już stronach autor zwraca uwagę, że problemowość danego ograniczenia zależy od kontekstu kulturowego tj. zestawiając rodzica amerykańskiego z niemieckim różnią się oni w uznaniu, co jest najważniejszym polem do usprawniania - ci pierwsi uważali, że najpierw należy się skupić na wrażeniach słuchowych natomiast drudzy stawiali na wzrok. W kontekście kulturowo-rodzinnym możemy również zaobserwować jak ważnym jest stworzenie ekomapy. Zbadano, że w rodzinach, gdzie jest instytucja babci czy cioci dziecko robi większe postępy niż przy pomocy płatnych niań, a dodatkowo sami rodzice lepiej radzą sobie psychicznie z wiedzą, że nawet z takimi problemami mają na kogo liczyć. Tytuł „Dziwne, niepojęte” odnosi się do pierwszych spostrzeżeń Delacato na autystów i ich czynności autodestrukcyjnych, które to właśnie z brakim zrozumienia obserwują inni. Jednocześnie podkreśla, że taką strategie przetrwania ma dziecko, póki nie znajdzie „lepszej” łagodzącej jego sensoryzmy. W momencie gdy znajdziemy odpowiednią odpowiedź na dziecka nadwrażliwość, niedowrażliwość lub biały szum będziemy mogli wyjść z „próby przetrwania”. Podoba mi się, że książka została napisana z realnymi przykładami autystów i tym jak przebiegała/ła terapia i zostały przestawione postępy dzieci. Ważne do zapamiętania są słowa, że nie ma czegoś takiego złudna nadzieja, a rolą terapeuty oprócz pracy z dzieckiem jest również wsparcie rodziny. Co wynika z lektury opiekunom o wiele łatwiej jest wspierać dziecko gdy dojdziemy dlaczego dane zachowania trudne występują „to co rozumiemy mniej nam przeszkadza”. „Dziwne, niepojęte” to lektura wartościowa dla każdego, zarówno rodziców jak i specjalistów. Będąca źródłem wiedzy oraz odpowiedzią na wiele pytań z dziedziny zaburzeń autystycznych.