Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeleciałam tę książkę jak Gabe Mię, czyli kompletnie bez zaangażowania, pomijając sporą część nieistotnych i powielonych scen i od razu przechodząc do rzeczy, czyli zwrotu akcji w Paryżu. I tu moja ocena: No Pani Banks - pojechałaś po bandzie. Facet oddaje swoją kobietę (pomijam fakt, że traktował ją jak zabawkę, tak czy siak była jego) innym facetom i nagle stwierdza, że chyba mu się to nie podoba? I ona po czymś takim chce z nim być? To żart? OK, może po jakimś czasie, gdyby wykazał swoje zaangażowanie i uczucia, to może mogłaby go przyjąć ale tuż po? Nie ma mowy. To nierealne. Powinno dać jej to wszystko do myślenia inaczej okazała się pustą nimfomanką. No i końcówka. To wyglądało jakby Pani Banks zabrakło inwencji na rozdzielenie bohaterów i najpierw wrzuca im do gniazdka szantaż, a potem śmieszną miłość braterską, którą opisałabym jako "przyganiał kocioł garowi". (tu zresztą należałoby wspomnieć, że nagromadzenie bohaterów z dziwnymi upodobaniami na rozdział kwadratowy książki jest przerażająca). Uważam, że już sama próba oddania Mii innym facetom była wystarczającym powodem zadry pomiędzy nimi i należało ją rozwinąć, co z pewnością dodałoby realizmu i podniosło wartość pozycji. A tak wyszedł brutalny erotyk z bdsm w tle niosący tylko negatywne przesłanie. Rozumiem, że książka może, a wręcz powinna być rozrywką, ale przegięcie w drugą stronę może być bardziej męczące od psychologicznego trzęsawca. Na koniec kilka słów o dialogach. Są tak żenujące, sztywne i dziwne, że momentami miałam skojarzenia z maszyną losującą tekstów o miłości. Cieszę się że nie straciłam czasu na dokładne przebrnięcie przez całość. Śmieję się sama do siebie, że wrócę do książki gdy będę mieć ochotę na obrazowe opisy seksu. Mogą się przydać 🤫