Popularne hasła / tagi
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Johann Gottfried Herder

Johann Gottfried von Herder (ur. 25 sierpnia 1744 w Morągu, zm. 18 grudnia 1803 w Weimarze) – niemiecki filozof, pastor i pisarz, którego poglądy wpłynęły znacząco na późniejszy rozwój idei narodu (koncepcja Volk) oraz filozofii i historii kultury. Był jednym z klasyków weimarskich.
Studiował na Uniwersytecie Albertyna w Królewcu.
Johann Gottfried Herder wprowadził do filozofii romantycznej pojęcie ludowości, ponieważ był zafascynowany jej naturalnością i pierwotnością. Była przez niego traktowana jako źródło prawdy i tożsamości. Jego dzieło pod tytułem Głosy ludów w pieśniach było czytane przez romantyków i zapoczątkowało zbieranie utworów ludowych, czego przykładem są bracia Grimm.
Herder rozumiał historię jako ciągłość realizującą boski plan. Świat opiera się na ładzie, przyroda jest wzniosła, piękna i bogata w sens. Człowiek posiada rozum i wolność. Współuczestniczy w dziejach, poprzez swe działania tworzy tradycję, którą Herder nazwał łańcuchem kultury. Celem człowieka jest stopniowa humanizacja. Ludzkość to dopiero "pąk kwiatu". Polscy romantycy przejęli część tej koncepcji – obraz świata wyjaśniający przeznaczenie narodu i jednostki. Naród to jedność pokoleń przeszłych, obecnych i przyszłych.
- 40 przeczytało książki autora
- 109 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Mechanizm przewrotów nie zwodzi mnie już teraz; potrzebny jest on rodowi ludzkiemu, jak fale rzece, aby nie przemieniła się w stojące bagno.
Mechanizm przewrotów nie zwodzi mnie już teraz; potrzebny jest on rodowi ludzkiemu, jak fale rzece, aby nie przemieniła się w stojące bagno.
Intelekt spętany literami wlecze się z trudem; najlepsze myśli niemieją w martwych znakach pisarskich.
Intelekt spętany literami wlecze się z trudem; najlepsze myśli niemieją w martwych znakach pisarskich.
Dziki, który w swym ciaśniejszym zakresie myśli w sposób sobie właściwy i wyraża się w sposób prawdziwszy, wyraźniejszy i dobitniejszy, który w sferze swego rzeczywistego życia umie swymi zmysłami i członkami, swym praktycznym intelektem i nielicznymi narzędziami posługiwać się zręcznie i z przytomnością umysłu, dziki taki jest – jeśli porównać człowieka z człowiekiem – bardziej wykształcony niż owa polityczna lub uczona maszyna, która stoi, jak dziecko, na bardzo wysokim rusztowaniu, zbudowanym niestety cudzymi rękoma, a często nawet trudem wszystkich poprzedzających pokoleń.
Dziki, który w swym ciaśniejszym zakresie myśli w sposób sobie właściwy i wyraża się w sposób prawdziwszy, wyraźniejszy i dobitniejszy, któr...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE