Marcia Bartusiak

Jeżeli odnieść się do tej książki z zachowaniem terminologii i szeroko pojmowanym zamiłowaniem do astronomii to najchętniej opatrywałbym ją mianem galaktyki, która podąża w kierunku czytelnika. Taka ponadczasowa konwencja "blueshift" jest niezwykle ujmującym zapisem dziejów i rozwoju myśli astronomicznej, astrofizycznej i kosmologicznej. Wydanie polskie zbiegło się poniekąd z ogłoszeniem nazwisk zdobywców tegorocznej Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki. Współczesne osiągnięcia naukowców w dużej mierze zweryfikowały poglądy i teorie ludzi, którzy odkrywali Wszechświat na przełomie XIX i XX stulecia. Jednakże ich wkład, dorobek intelektualny i tytaniczna praca okazały się być dla potomnych bezcenne i wyznaczyły kierunki na przyszłość. Książkę czyta się niczym najlepszy thriller. Takie osobistości jak Keeler, Slipher czy Shapley zarysowane zostały z dbałością dzięki której zachowano czytelność sylwetek kolejnych postaci. Wspomnienia poparte faktami, cytatami z rozmów i dokumentacji oraz wcale mała ilość fotografii dopełniają obrazu ówczesnego świata astronomów ze szczególnym wskazaniem na Stany Zjednoczone. Książka mimo iście kronikarskiego zacięcia odznacza się wspaniale odmalowanymi postaciami, opisami poszczególnych miejsc do których jesteśmy zapraszani przez autorkę, a wszystko podkreślone zostaje kolejną dawką emocji, którą są perypetie, przygody, animozje i wspólna radość. Cieszy zatem, iż jest to książka po którą może sięgnąć każdy nie napotykając w trakcie lektury na tekst zbliżony do "suchych" prac czy opracowań ściśle naukowych. Ta pozycja to dla laika okazja na zapoznanie się z wieloma terminami i instrumentami pracy astronomów co pozwala na wyzbycie się stereotypowego wzorca tajemniczego pana w stożkowym nakryciu głowy z lunetką. Historia przedstawiona przez Bartusiak zawiera w sobie spory ładunek emocjonalny skrupulatnie dawkowany; czy to pożar w Chicago, który naukowcy mogą jedynie zauważyć z wyżyn swojego obserwatorium czy też niecodzienny obrazek przełamywania ówczesnych konwenansów, które nie dopuszczały kobiet do zajmowania się tajemnicami Wszechświata. Na plus zasługują też humor i anegdoty co przy zapoznawaniu się z treściami traktującymi o naukach ścisłych sprawia, iż czujemy jakby niepostrzeżenie świat nakreślony ręką autorki wychodził nam na przeciw.