Michel Herubel

Bardzo średnia książka. Do połowy udało się autorowi mnie serdecznie zanudzić wymieniając wszystkie, zbędne do portretu psychologicznego Gillesa de Rais, szczegóły typu jakie dokładnie ziemie posiadał, jakie zamki, gdzie one się znajdowały, które miały większe strategiczne znaczenie, z jaką panną miał się ożenić, ale się nie ożenił etc etc. Gdzieś tam od czasu do czasu migają wzmianki o jego homoseksualizmie albo megalomanii, ale to w sumie tyle. Dopiero gdzieś w połowie książki przechodzimy do tematu, z którego de Rais zasłynął, czyli morderstw dzieci. No i teoretycznie moja cierpliwość powinna być teraz nagrodzona, ale zamiast tego została raczej wystawiona na próbę, bo myśli autora sobie meandrowały, rzucał cytatami cokolwiek luźno powiązanymi z tematem, jak uczeń, który dostał zadanie napisać wypracowanie na 3 str. i nie bardzo wie, czym je wypełnić. A to fragment wiersza Williama Blake'a, a to kawałek psalmu, a to wzmianka o tym, jak to Egipcjanie byki składali w ofierze Amonowi Ra... Na dokładkę konkluzja, jaką można wysnuć po przeczytaniu całej książki jest taka, że de Rais był jaki był, bo urodził się w ponurym miesiącu, w ponurym zamku, w ponurym okresie historii i na dodatek miał ponurego dziadka. Śmiem powątpiewać. Dla zawziętych miłośników historii tego okresu.