Witold Leder

Rodzynek kupiony przypadkiem, od niechcenia. Przechodziłem obok składu Dedalusa i pośród wielu innych natrafiłem na solidnie wyglądającą książkę w czerwonej okładce. Pewnie bym ją odłożył gdyby nie zdjęcia tytułowe, które przekierowały moją uwagę na tył książki. Oto – biografia żydowskich komunistów trzeciego rzędu urodzonych na ziemiach polskich. A ponieważ ruch rewolucyjny, który doprowadził do komunizmu pasjonuje mnie od strony psychologicznej i jako zjawisko społeczne postanowiłem więcej dowiedzieć się o tych którzy grali w ruchu trzecie skrzypce. Kupiłem i w zasadzie od razu przeczytałem co często mi się nie zdarza. Książka składa się ze wspomnień dwóch braci kuzynów – potomków rodziny Leder, z której wywodziło się wielu działaczy ruchu rewolucyjnego działających przy takich postaciach jak Dzierżyński. Wspomnienia może nie są równe i dotyczą różnych okresów i sytuacji ale świetnie pokazują wewnętrzną motywację tych którzy poświęcili swoje życie dla dobra innych, jakkolwiek go rozumieli. Ale jest jedna rzecz co czyni ją absolutnym rodzynkiem – listy miłosne Feliksa D. do pięknej Pani Leder – młodej dziewczyny trochę zakochanej, trochę niedostępnej. Wysłałem je mojemu przyjacielowi z pytaniem kto mógłby napisać coś tak chwytającego za serce? Jaki to wrażliwy romantyk?, podpuszczałem go. Coś tam próbował zgadywać. Kiedy powiedziałem, że był to Żelazny Feliks odparł – że „im kto piękniej pisze o miłości tym gorszą hieną potrafi się okazać”. Oczywiście nie jest to teza bezwzględna ale zgadzam się z moim przyjacielem że warto by pokazać te listy w zbiorze ze zdjęciami osób pomordowanych przez CzeKa” – ku namysłowi współczesnych socjał-liberałów.