Urodziła się w 1927 roku w Nowym Jorku, ale z pochodzenia była Irlandką. W wieku zaledwie 17 lat została stewardesą w liniach lotniczych Pan American, co pozwoliło jej spełnić marzenia o podróżach (była w Europie, Afryce i Azji). W 1949 roku poślubiła starszego od siebie Warrena Clarka. Po śmierci męża samotnie wychowywała pięcioro dzieci, a gdy podrosły, czyli w wieku 43 lat, rozpoczęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Fordham (Lincoln Centre). Uczelnię ukończyła w 1979 roku. Mary Higgins Clark zaczęła pisać zaraz po ślubie, ale swoje pierwsze opowiadanie udało jej się sprzedać dopiero w 1956 roku. Jej pierwsza książka była powieścią biograficzną o George'u Washingtonie. Kolejna powieść-thriller „Gdzie są dzieci?” okazała się bestsellerem i punktem zwrotnym w życiu i karierze autorki. Mary Higgins Clark - nazywana Królową Suspensu - była najlepiej sprzedającą się autorką tego gatunku powieści w USA. Tylko tam wydrukowano ponad 45 milionów jej książek.
Zmarła 31 stycznia 2020 w Naples (Floryda).http://maryhigginsclark.com/
Bardzo się zaskoczyłem , gdy wyszła 7 część serii – „W cieniu podejrzenia” Zwłaszcza , że autorka nie żyję. Możliwe , że zostawiła po sobie pomysł na fabułę i dalej poszło. Książka jest tak samo świetna jak poprzednie części serii. Jednak mam również wrażenie , że różni się od nich. W poprzednich częściach Laurie od samego początku przygotowywała program rozmawiając z ludźmi związanymi ze sprawą i przy okazji wychodziło na jaw kto jest prawdziwym mordercą. Jednak tutaj jest inaczej. A konkretnie Laurie i Alex za kilka dni biorą ślub i rodzina bohaterów jedzie za miasto odpocząć przed ślubem , ale nagle zdarza się tragedia. A konkretnie 7-letni bratanek Alexa znika na plaży w środku dnia. A bohaterowie i policja rozpoczynają śledztwo i w pewnym momencie ojciec Laurie rzuca teorię , że porywaczowi tak naprawdę chodziło o synka Laurie , a porwał bratanka Alexa , bo się pomylił(obaj chłopcy są bardzo podobni) i sprawcą tego porwania może być mężczyzna , który od wielu lat siedzi w więzieniu za zabicie właściciela knajpy i ostatnio zaczął twierdzić , że jest niewinny i oskarżać ojca Laurie , że ten skłamał mówiąc , że mężczyzna przyznał mu się do winy. I teraz kazał porwać synka Laurie by odzyskać wolność i Laurie zaczyna badać tą sprawę w swoim programie , ale szybko wychodzi na jaw , że mężczyzna nie ma nic wspólnego z porwaniem , a chciał je tylko wykorzystać by odzyskać wolność. I naprawdę zabił właściciela baru. A porywaczowi od początku chodziło o bratanka Alexa i okazuję się nim biologiczny ojciec chłopca , bo jak się okazuje ten był adoptowany przez brata i szwagierkę Alexa. I mężczyzna zabił też biologiczną matkę chłopca , bo ta nie chciała mu powiedzieć , gdzie jest chłopczyk. A na koniec podczas konfrontacji mężczyzna jest gotowy zabić szwagierkę Alexa , ale widząc jak kobieta bardzo kocha chłopca pozwala im odejść i sam się zabija. A książka kończy się na ślubie Alexa i Laurie. Tak jak pisałem książka jest świetna , a tożsamość porywacza nawet na plus , ale nie było jakiegoś wielkiego zaskoczenia. Ciekawi mnie też czy będzie kolejna część z Laurie. Niby autorka nie żyję , ale może zostawiła inne pomysły i ktoś z nich skorzysta i wyjdzie 8 tom. Czas pokażę
Potwory długo dobrze się maskują.
Trzeba czekać do finału by wszystkie się objawiły odkrywając swe paskudne charaktery. J
edno zło ponosi karę ostateczną, inne - będzie toczyło batalię procesową by kara była jak najmniejsza. A jeszcze inne - odejdzie z milionami wyszantażowanych dolarów, ku jeszcze lepszym profitom w objęciach staruszka milionera.
I dałbym wyraz uznania dziełu autorki tylko...
Jak to obserwuję w wielu opowieściach tworzonych przez panie [jakaś taka moda?] tu też pojawia się motyw: Ona, oczywiście piękna, zupełnie przypadkowo, zdaje się - doraźnie spotyka gościa - a on taki przystojny, elegancki, szarmancki, że o kasie nie wspominajmy. I ma być tylko zwykła kolacja niby na bazie interesów ale jakoś tak ciepło się dziewczynie robi i nie może się doczekać kolejnego spotkania (oczywiście niechcianego ale...). I zupełnie wbrew sobie, nie bacząc na groźbę ostracyzmu (a co tam) brnie w ro coraz głębiej (w tej powieści na szczęście bez przeżywania upojnych nocy).
Do tego wszystko rozgrywa się w świecie, w którym portfele pęcznieją nie plikami gotówki a plikami kart kredytowych , wypadających w najmniej wskazanych momentach, by zagrozić przestępcy.
No i przypadek sekretarki oszusta, której w majestacie formalizmu prawnego grozi się wizją gwarantowanego wieloletniego więzienia. Każdy spojrzałby na to: korespondencja, przygotowanie zestawień, serdeczność wobec rozmówców szefa -wykonywała swoje obowiązki. Ale dla wzmocnienia intrygi trzeba z niej uczynić wspólniczkę oszusta, a dowodem jej współudziału jest m.in. to, że miała dobre wynagrodzenie (ale przecież nie "pod stołem"!).
Wreszcie - trochę naiwnie postawiona jest dramatycznie oskarżycielska historia dziewczyny z koledżu (liceum?).
Pomijając potoczne wyobrażenia, z medycznego punktu widzenia wynika, bez szczegółów, że takie zdarzenia jak jej dramat występują w przeważającej większości z przyczyn naturalnych właściwości organizmu, w 60% przypadków (i jest to dobrze udokumentowane medycznie) powodem jest wada chromosomalna, kolejne 20% spowodowane jest innymi wadami genetycznymi. Pozostałe 20% przyczyn to zaburzenia hormonalne, silne urazy brzucha, infekcje (raczej ciężkie przypadki),zaburzenia krzepnięcia i czynniki środowiskowe. W tym fragmencie opowieści odkrywamy, że dziewczyna była wykorzystana ale nie ma nawet zająknięcia
by przy tym odniosła jakieś obrażenia fizyczne.
No ale ten dramat to istotny fragment kształtowania całości.
Poza tym, tak się czepiam ale w całości czyta się to naprawdę dobrze. Można polecać...