Źródło: By Anders Beer Wilse - Knut Hamsun på Nørholm, juli 1939.Uploaded by kjetil_r, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=9952522
Norweski pisarz, prekursor modernistycznych tendencji w powieści psychologicznej oraz egzystencjalnej, które w pełni ukształtowały się w drugiej połowie XX wieku.
Hamsun był czwartym spośród siedmiorga dzieci ubogiego wiejskiego krawca. W młodości pracował jako czeladnik szewski, subiekt, kamieniarz i nauczyciel w szkole elementarnej. W latach osiemdziesiątych dwukrotnie wyjeżdżał do USA, gdzie zarabiał na chleb jako buchalter, motorniczy tramwaju, robotnik budowlany (swoje refleksje z pobytu w Ameryce opisał w Fra Det moderne Amerikas Aandsliv (1889)). Do Norwegii wrócił z podejrzeniami śmiertelnej choroby. W rodzinnym kraju odzyskał zdrowie.
Pierwszą powieścią, która zyskała uznanie krytyków był Głód (norw. Sult, 1890, wyd. pol. 1892). W powieści Hamsun odchodzi od dziewiętnastowiecznego psychologicznego naturalizmu. Świat bohatera powieści został zredukowany do psychiki głodującego człowieka, uwikłanego w walkę o byt. Powieść jest prekursorem modernizmu w literaturze i zapowiedzią utworów Franza Kafki i innych pisarzy dwudziestowiecznych, którzy dostrzegali pustkę egzystencji wobec otaczającej cywilizacji. W Głodzie Hamsun odchodzi od dziewiętnastowiecznego modelu narracji – dialogi zastępuje opisami marzeń, urojeń i obsesjami głodującego. Również w kolejnych utworach Hamsun rezygnuje z interpretacji psychologicznej i refleksji filozoficzno-społecznej. Kolejny utwór Misteria (norw. Mysterier, 1892) był prawdopodobnie najwybitniejszym dziełem Hamsuna. Innym ważnym utworem z tego okresu była powieść Pan (1894). Po 1910 w twórczości Hamsuna coraz ważniejsze stają się odniesienia społeczne, a agresywność ustępuje miejsca melancholii.
Arcydziełem w opiniach krytyków było Błogosławieństwo ziemi (norw. Markens Grøde, 1917),za którą w 1920 otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Zbuntowany wobec społeczeństwa włóczęga stał się bohaterem trylogii Hamsuna: Włóczęgi (1927, wydanie polskie 1929),August Powsinoga (1930, wydanie polskie 1931),A życie toczy się dalej (1933, wydanie polskie 1958). Duże uznanie wzbudził zbiór jego poezji Det vilde Kor (Dziki chór) (1904).
Przed II wojną światową i w jej trakcie popierał Adolfa Hitlera i nazistów, za co po wojnie był sądzony i poddany ogólnonarodowemu ostracyzmowi. W 1942 Hamsun spotkał się z Hitlerem. W 1943 oddał nawet swój medal, będący częścią Nagrody Nobla, Josephowi Goebbelsowi na znak podziwu; jeszcze w maju 1945 roku opublikował artykuł gloryfikujący Hitlera. Po wojnie zbliżający się do 90. roku życia pisarz został skazany przez sąd za zdradę ojczyzny na bardzo wysoką grzywnę, która w istocie pozbawiła go całego majątku. Następnie osadzono go w szpitalu psychiatrycznym. Efektem pobytu w szpitalu była powieść Na zarośniętych ścieżkach (På gjengrodde Stier) (1949),napisana po wielu latach przerwy w twórczości. Przedstawiciel kierunku subiektywistycznego w prozie norweskiej. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1920 za książkę Błogosławieństwo ziemi. Jeden z członków komisji noblowskiej uzasadnił ten wybór, porównując twórczość Hamsuna do twórczości Hezjoda.
Jestem mgłą, jestem tu i tam, faluję tam i z powrotem, niekiedy jestem deszczem na wyschłym polu. Lecz inni? Mój syn jest błyskawicą, która ...
Jestem mgłą, jestem tu i tam, faluję tam i z powrotem, niekiedy jestem deszczem na wyschłym polu. Lecz inni? Mój syn jest błyskawicą, która właściwie jest niczym, błyśnięciem bezużytecznym, on może zajmować się handlem. Syn mój jest typem człowieka naszych czasów, wierzy święcie w to, czego dzisiejsze czasy go nauczyły. (...) Ale nie ma we mnie nic tajemniczego, nie, ja tylko jestem mgłą we własnej rodzinie i oto siedzę i potrząsam głową. Cała rzecz w tym, że brak mi daru nieżałownia niczego. Gdybym dar ten posiadał, byłbym również błyskawicą. Tak więc jestem mgłą.
wdrapałem się na szczyt góry
opowiem co widziałem
preria pełna zagubionych dusz
chowają się przed
fałszywymi kapłanami
cholera...gdzie jest Eliasz?
co zrobisz gdy skończą się
wszystkie proroctwa....
Get down moses THE MESCALEROS
Zasada jest prosta....staraj się , pracuj , pokornie ...i ciężko....a wtedy , Bóg , natura , los... wynagrodzi....akurat...to nie zawsze działa panie Hamsun...no tak , może nie jestem zbyt pokorny....znowu ja zjebałe....
ale może to dobrze....
Nie chciałbym mieć nic wspólnego z panem Knutem...
Książka wybitna
" Tam kroczy Izak, kroczy przez pole i sieje (...)
Świat jest wielki, wirują na nim punkciki i Inger tam wirowała...
Wśród ludzi była prawie niczym, punkcikiem...(...)
Inger - to ona, a Izak - to on".
Siłą tej powieści jest prostota, spokój, harmonia.
Prości są bohaterowie, proste jest życie, które prowadzą.
Uwagę zwraca rustykalny, jakby przaśny język oraz nastrojowy, wyciszający klimat.
"Błogosławieństwo ziemi" to jakby oda do prostoty życia, życia w zgodzie z naturą i drugim człowiekiem, w zgodzie z przeznaczeniem; życia stanowiącego jedność człowieka z ziemią. Jego bohaterowie wiedzą, co to szacunek i duma.
Hamsun ostrzega przed cywilizacją i pogonią za pieniądzem; przekonuje, że nie ma powrotu do prostego życia dla tego, kto zaznał cywilizacyjnych wygód.
" Wszyscy popełniają ten sam błąd, że nie chcą kroczyć w zgodzie z życiem, że chcą życie wyprzedzić i pędzą jak opętani ".
"Hej, mocny Boże!"
Zachwycała mnie historia życia Izaka i Inger dopóki autor nie wprowadził nowych bohaterów i nowych wątków.
Nastrój uniesienia minął, zastąpiła go po części monotonia.
Mimo tego odczucia to powieść wybitna.
"Ach, ludzie, więcej umiarkowania".