Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo oryginalna książka. Występuje dziesiątka głównych bohaterów ,powiązana ze sobą jakby w ciąg arytmetyczny czy obwód szeregowy. Każde z dzieci jest widziane, poprzez poprzednie. Na pasie startowym książki staje Oliwia, jadąca z mamą na motocyklu. Trzyma w ręku małą plastikową małpkę. O czym myśli dziewczynka? Jej umysł zaprzątają dzieci znajdujące się w mijających samochodach lub mieszkające w domkach przy drodze. Nagle widzi ruch na pastwisku przy krowach. Wędrują dzieci w żółtych kamizelkach na wycieczkę. Oliwia zastanawia się jak to być jednym z tych dzieci, które odwiedzają krowy i co to dziecko teraz myśli. I tak po kolei przechodzimy do następnego dziecka imieniem Karim, który leży na grzbiecie krowy i przytula się do niej. Jest to takie przejście sceniczne z motocykla do wiejskiej zagrody. Karim opowiada o sobie do momentu zauważenia traktora. I tu sytuacja się powtarza. Chłopiec zastanawia się jak to jest być kimś kierującym tym traktorem i co ten ktoś sobie myśli. Cały czas wędrujemy w czasie jakby tym samym ,a zmienia się tylko przestrzeń i osoby. Przeskoków do różnych miejsc jest dziesięć, tyle ile głównych dziecięcych bohaterów. Spotkamy więc rożne sytuacje, takie jak spacer po lesie, odwiedziny na cmentarzu, podróż koleją, jazda w szoferce ciężarówki. Wszystko to ułamki chwili i spotkanie z danym dzieckiem. Ono myśli o sobie i myślami ucieka do innego dziecka ,które widzi, zastanawiając się, jakby to było właśnie na krótko stać się tym drugim dzieckiem. Rozważania filozoficzne i czysto teoretyczne, ale bardzo ciekawe i bogate w treść wcale niebanalną. Poruszana jest sprawa śmierci osoby bliskiej czy wojny. Warto przeczytać tę książeczkę i obejrzeć piękne kolorowe ilustracje, oddające impresjonistyczne wrażenie chwili. Zakończenie też jest bardzo zaskakujące, bo kto kogo na końcu zobaczy? Zapraszam do lektury. Nie pożałujecie.