Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Małgorzaty Glinki kibicom siatkówki przedstawiać nie trzeba. To bodaj najlepsza polska siatkarka w historii tej dyscypliny sportu. Mimo to, poza jej osiągnięciami w reprezentacji kraju, niewiele więcej o niej wiedziałem. Pewnie wynikało to z tego, że prawie cała jej kariera (prawie 14 lat) przypadła na grę poza granicami Polski, w klubach Włoch, Francji, Hiszpanii i Turcji. W tej książce szczerze i otwarcie opowiada o swojej drodze do zawodowego sportu, trudnej, choć przecież pełnej sukcesów karierze za granicą, a także trudnym powrocie do normalnego życia po skończeniu z wyczynowym sportem. Ujmujący jest jej pozytywny stosunek do ludzi, których spotkała na swojej drodze, a trzeba przyznać, że miała do nich wyjątkowe szczęście. Nie ukrywa, że rodzice, trenerzy, przyjaciele, a zwłaszcza mąż, to ludzie, bez których nigdy nie osiągnęłaby tego, co stało się jej udziałem. Lekko, przyjemnie i z wielkim sentymentem wracałem do jej wspomnień. Dodatkowym plusem tej książki jest jeszcze to, czego zwykle brakuje mi w biografiach - duża liczba niepublikowanych wcześniej zdjęć z wszystkich okresów jej życia prywatnego i kariery sportowej. Dla fanów siatkówki ta pozycja to prawdziwa gratka. Polecam.