Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapewne każdy z nas pamięta bajkę o brzydkim kaczątku i zna znaczenie symbolu łabędzia. To cudowny ptak, ale zanim się nim stał, był małym, brzydkim stworzeniem. Ta książka w moim odczuciu właśnie nawiązuje do tej bajki. Dlaczego? Bo główna bohaterka z brzydkiego kaczątka, pragnie przeobrazić się w łabędzia. Drugim powodem jest również fakt, że podarowany przez ojca łabędź, okazał się być czerwonym żurawiem... Ta książka do odzwierciedlenie wielu młodych kobiet. Ich relacji, pragnień, wyborów i rozterek. Sama jestem kobietą, która wciąż szuka prawdziwej siebie. Nie do końca potrafię odnaleźć się w dorosłym życiu pełnym wyzwań, problemów i rozczarowań. W pewnym stopniu jestem niczym Anastazja - główna bohaterka tej powieści. Anastazja kończy Uniwersytet Warszawski, lecz trudno jest jej się odnaleźć w dorosłości. Miesza się w swoich uczuciach do ukochanego, aż w końcu postanawia zakończyć swój związek... Jednak jeszcze wtedy nie wie, jak dużo traci. Ta książka niesamowicie mi się dłużyła. Jedyne co mi się podobało to fakt, że autorka ukazała szczerą do bólu przyjaciółkę, która za wszelką cenę próbowała przemówić Anastazji do rozumu. Fabuła ani trochę mnie nie zaskoczyła, nawet nie była ciekawa i przyznam się bez bicia, że długo ją męczyłam. Ciągłe rozterki bohaterki, głupie wybory i jej dziecinność... Zdecydowanie są to minusy tej książki. Nie znoszę bohaterów, którzy są dorośli, a wyróżniają się infantylnością, brakiem szacunku i dojrzałości. To potrafi zmęczyć czytelnika. Styl debiutantki był prosty, posługiwała się potocznym, nieco niechlujnym słownictwem. Brakowało mi emocji, dopracowanych dialogów i dynamiki.