Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każda książka zostawia w nas ślad. Czasem niezauważalny, czasem na tyle wyraźny, że nie można się od niego uwolnić. Nie inaczej było z debiutem Nataschy Lusenti, który zostawił sporo więcej. Lektura tej książki zostawiła niczym niezmąconą świadomość, że zmiana jest konieczna, że jest preludium do rzeczy, które mogą okazać się piękne. Ale te wszystkie zmiany zależą od nas.. Przyznam się szczerze, oczekiwał od tej książki ciut więcej, oczekiwałam czegoś innego, może ciut głębszego. Sam pomysł na fabułę książki, choć oryginalny, można było rozwinąć go inaczej, bo cały czas miałam nieodparte wrażenie, że prowadzona była prawie za wszelką cenę, do takiego a nie innego końca, by tylko zamknąć historię, zostawiając ją bez jakiejkolwiek konkluzji. Zgrzytały mi też dialogi, które momentami były zbyt sztuczne. Czasami miałam wrażenie, że autorka gubiła się w tym co pisała. Ale być może te wnioski są moja winą, może za bardzo kierowała mną myśl, by zobaczyć w tej książce coś więcej. Z pewnością nie mogę jej odmówić tego, że skłania do drobnych przemyśleń, że wnosi odrobinę beztroski i blasku słońca. Nie mogę również zaprzeczyć, że jest pięknie napisana. Być może trafiła ona nie w tym czasie, być może pozwolę porwać się tej opowieści raz jeszcze, być może wtedy znajdę to czego szukałam.