Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka teoretycznie nie jest zła, nie jest źle napisana, akcja płynna i w miarę przyjemna... ALE NA LITOŚĆ WSZECHŚWIATA. Jeśli laska miała nadwagę w liceum, była dręczona przez głównych bohaterów, ale potem się odchudziła do stanu "najpiękniejsza aż głowy się za nią odwracają", to uniżenie błagam, nie odbierajcie jej godności i rozumu. Zwłaszcza gdy wielokrotnie bohaterowie byli chamscy w stosunku co do niej, zwłaszcza że na jej wyznania reagowano "o, to smutne, a wiesz że ja...". Chryste umniejszanie traumie bohaterki, bo ktoś też miał gorzej i "ja wiem, że mnie to nie usprawiedliwia, ale..." czyli nie poczuwanie się do skruchy. Aż mnie głowa od tego boli. Bohaterka nie miała nawet czasu, żeby sobie przegryźć ból i upokorzenie, jakie czuła przez bohaterów. Autorka od razu pchała ją w ramiona bohaterów, kazała jej wszystko łykać. Nie. Tak się nie robi.