Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać100
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel5
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Josué de Castro
Źródło: http://basilio.fundaj.gov.br/pesquisaescolar_en/index.php?option=com_content&id=1135:josue-de-castro
2
6,0/10
Urodzony: 24.09.1908Zmarły: 24.09.1973
Brazylijski geograf, lekarz, pisarz, dyplomata, działacz społeczny i polityk, profesor uniwersytetu w Rio de Janeiro, przewodniczący Rady Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w latach 1952–1956, deputowany do parlamentu Brazylii (1955–1964, po wojskowym zamachu stanu utracił prawa polityczne),autor prac o problemach wyżywienia i głodu.
6,0/10średnia ocena książek autora
4 przeczytało książki autora
2 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Geografia głodu Josué de Castro
7,0
Wielce interesująca książka która, zapewne, jako pierwsza poruszyła sprawę geograficznego głodu na świecie. Należy od razu jednak zaznaczyć, że autor, brazylijski badacz, nie opisuje głodu który wynika z braku pożywienia i towarzyszy ludzkości od początków dziejów. Na warsztat trafia tu tzw. głód utajony czyli innymi słowy głód który wynika z braku właściwego odżywiania.
Jak zauważa autor brak w diecie ludzi pewnych składników (witamin, wapnia, tłuszczy, soli itp.) prowadzi do wielu chorób i wykoślawień tak cech fizycznych jak i psychicznych ludzi. Dziś nie jest to wielkim odkryciem, ale w chwili powstania książki siła jej oddziaływania miała inny kaliber.
Zarazem autor zauważa, że głód utajony nie jest winą przyrody czy wzrastającej populacji. Według niego winę za to ponosi człowiek prowadzący złą gospodarkę żywnościową która wyniszcza mieszkańców lądów nią dotkniętych.
I choć pozycja ma już swoje lata i czuć jej wiek to wciąż jest w znacznym stopniu aktualna (jak choćby głód na świecie spowodowany niewłaściwą dystrybucją żywności, a nie liczbą ludności świata czy choćby fakt, że głód utajony powoduje wzrost przyrostu naturalnego - paradoksalnie ma to głęboki sens bowiem źle odżywieni rodzice przekazują gorszy materiał genetyczny potomstwu i natura zwiększa przyrost by wyrównać straty demograficzne wynikające z mniejszej szansy przeżycia potomstwa).
Trudno nieraz powiedzieć na ile wywody autora są słuszne. Brak nowszych pozycji poruszających ten temat od takiej samej strony zmusza człowieka do zawierzenia autorowi, zarazem jednak nakazuje pewną dozę nieufności. Nie zmienia tego język autora który nieraz brzmi jak kalka z dawnych demoludów, bowiem pamiętajmy, że autor, Brazylijczyk z pochodzenia, był przedstawicielem narodu na którym kolonializm odcisnął swoje piętno i na pewne sprawy zarzucił inną percepcję. Tak samo przypisywanie nieraz całego zła głodowi i temu co go wywołuje nie zawsze musi być obiektywne. Warto jednak poświęcić chwilę temu dziełu, bo choć niewolne od pewnych mankamentów to rzuca nowe światło na pewne sprawy wcześniej pomijane w publicystyce naukowej.