Wielki plus tej historii to poważne potraktowanie strachu. Nikt nie mówi "nie bój się", co więcej tata Tupcia zwraca uwagę, że niekiedy strach może być ratunkiem, bo boimy się tego, czego nie znamy i akurat może się tak zdarzyć, że dzięki temu będziemy ostrożniejsi. Doceniam ten drobiazg. Historia jest dość dynamiczna, bo okazuje się, że Tupcio boi się wielu kwestii, natomiast wątek o starszych kolegach z przedszkola jest moim zdaniem z pupy - nie pasuje do niczego, jest niejasny (starsi koledzy fuczą na Tupcia nie wiadomo dlaczego) i nie wnosi wiele nowego do historii.

Wielki plus tej historii to poważne potraktowanie strachu. Nikt nie mówi "nie bój się", co więcej tata Tupcia zwraca uwagę, że niekiedy strach może być ratunkiem, bo boimy się tego, czego nie znamy i akurat może się tak zdarzyć, że dzięki temu będziemy ostrożniejsi. Doceniam ten drobiazg. Historia jest dość dynamiczna, bo okazuje się, że Tupcio boi się wielu kwestii,...

Tak, to kolejny Tupcio. Czy mam dość tej myszy? Tylko wtedy, kiedy czytam tę samą opowieść piąty raz w ciągu dnia.
To, że dziecko chce czytać, jest najważniejsze. :)

Ta część opowiada o różnych lękach Chrupcia. Myszka boi się ciemności, wody, starszaków z przedszkola, burzy, a także boi się, zostać sam bez mamy. Rodzice (super, że autorka pokazuje nas jako pierwszych "na linii frontu" przyjaciół! :) <3 ) pomagają pokonać strach, mądrze tłumaczą Chrupciowi procesy przyrodnicze oraz społeczne.
Dużo tych strachów, ale jest to do ogarnięcia przez małą główkę.

Bardzo podobało mi się szczególnie wyjaśnienie, że strach wcale nie jest zły, że dzięki niemu mamy dystans (respekt) do pewnych rzeczy i być może czasem uda nam się uniknąć złych wyborów.

Tak, to kolejny Tupcio. Czy mam dość tej myszy? Tylko wtedy, kiedy czytam tę samą opowieść piąty raz w ciągu dnia.
To, że dziecko chce czytać, jest najważniejsze. :)

Ta część opowiada o różnych lękach Chrupcia. Myszka boi się ciemności, wody, starszaków z przedszkola, burzy, a także boi się, zostać sam bez mamy. Rodzice (super, że autorka pokazuje nas jako pierwszych...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/02/tupcio-chrupcio-eliza-piotrowska.html

Na samym wstępie przyznam, że straszliwie nie lubię, a w zasadzie brzydzę się i boję gryzoni, szczególnie myszy i szczurów. Wpadam w panikę, kiedy widzę takie stworzonko i uciekam, aż się za mną kurzy. Jednak nic nie powstrzymało mnie przed poznaniem przygód Tupcia Chrupcia, który okazuje się bardzo sympatycznym zwierzątkiem posiadającym problemy typowe dla każdego kilkulatka.

Tytułowy bohater jest bardzo dzielną myszką, ale jak każdy boi się - ciemności, potworów, starszych kolegów, wody w basenie, zniknięcia mamy bądź burzy. Na każdym kroku rodzice starają się uświadamiać go, że strach nie jest niczym złym, ale warto stawiać czoła lękom, które szybko mogą stać się dużo mniejsze.

Ta niepozorna historia skradła moje serce. Jako małe dziecko bałam się dosłownie wszystkiego, więc doskonale rozumiem rozterki Tupcia Chrupcia. Ja się nie boję pozwala uświadomić sobie dzieciom, że strach jest czymś normalnym i nie wolno wstydzić się swoich słabości, ponieważ każdy boi się tego, czego nie zna. Jednak warto przezwyciężać swoje lęki, gdyż strach ma wielkie oczy - nierzadko nie warto czuć obaw.

Tupcio Chrupcio to wspaniały bohater literacki, z jakim mogą utożsamić się wszystkie dzieci. Każda bajka stanowi doskonały pretekst do rozmowy ze swoją pociechą na różnorodne tematy. Dodatkowym atutem są ilustracje idealnie oddające klimat snutej opowieści. Do tego dochodzą bardzo duże litery, które pozwalają na samodzielne czytanie starszakom.

Cieszę się, że w końcu poznałam Tupcia Chrupcia, który na pewno w najbliższym czasie będzie ulubieńcem moim, a także synka. Na pewno niejednokrotnie wrócę do jego przygód, kiedy Jaś stanie się nieco starszy i zacznie przejawiać zachowania podobne do tych, jakie poruszają te historie. Wtedy z przyjemnością ponownie wypożyczę te książki z biblioteki, aby uświadomić synkowi, że jego problemy są normalne i typowe dla maluchów w jego wieku, ale można je przezwyciężyć - wystarczy tylko odrobina chęci.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/02/tupcio-chrupcio-eliza-piotrowska.html

Na samym wstępie przyznam, że straszliwie nie lubię, a w zasadzie brzydzę się i boję gryzoni, szczególnie myszy i szczurów. Wpadam w panikę, kiedy widzę takie stworzonko i uciekam, aż się za mną kurzy. Jednak nic nie powstrzymało mnie przed poznaniem przygód Tupcia Chrupcia, który okazuje się...

Książka o przygodach sympatycznej myszki imieniem Tupcio. Ciekawe historyjki, z którymi dziecko się łatwo utożsamia. Bo czy jest ktoś kto nie bał się ciemności? A burza? Przecież grzmoty i błyskawice potrafią przestraszyć i to bardzo. Nieznane rzeczy potrafią napędzić nie lada strachu, ale od czego są rodzice...
Polecam :)

Książka o przygodach sympatycznej myszki imieniem Tupcio. Ciekawe historyjki, z którymi dziecko się łatwo utożsamia. Bo czy jest ktoś kto nie bał się ciemności? A burza? Przecież grzmoty i błyskawice potrafią przestraszyć i to bardzo. Nieznane rzeczy potrafią napędzić nie lada strachu, ale od czego są rodzice...
Polecam :)

http://basiapelc.blogspot.com/2013/04/tupcio-chrupcio-caa-seria-anna-casalis.html

Bajeczki dla dzieci o Tupciu Chrupciu zna chyba każdy rodzic swojego maluszka. Ja dowiedziałam się o istnieniu takiego stworzonka - bohatera od córki, która ciągle przychodziła ze żłobka do domu i prosiła "Mamka pzecytaj mi ksiązecke o Chupciu, Chupciu". Z czasem dowiedziałam się, że Tupcio Chrupcio nie jest wytworem mojej córki jakże bujnej wyobraźni, ale istnieje cała prześliczna seria książeczek z jego udziałem.

Sławetny Tupcio Chrupcio to mała myszka, która w każdej książeczce przeżywa daną przygodę i uczy się czegoś nowego. Autorka uczy malutkich odbiorców jak bez płaczu iść do przedszkola, jak dzielić się zabawkami z kolegami, jak kochać młodsze rodzeństwo i nie być o nie zazdrosnym, jak przyznać się do kłamstwa, błędu, jak umieć przepraszać, jak nie kaprysić, jak ładnie jeść, jak odnosić się grzecznie do rodziców, jak być posłusznym, jak dbać o higienę, jak myć porządnie zęby i się nie niecierpliwić, jak nie bać się dentysty, co zrobić gdy ktoś nam dokucza, itd...

Baaaaaaaardzo przydatne powiastki kierowane do dzieci mniej więcej w wieku przedszkolnych. Przecudne, zapierające dech w piersiach ilustracje Marco Campanella przepełnione bogatymi szczegółami. Sama z lubością zachwycam się zabawkami "Chupcia", jego rysunkami na łóżeczku, ogromnymi rozmiarami jak dla myszy ludzkich produktów takich jak kubek, łyżka, kwiatek w doniczce, kredka, szczotka, pasta do zębów, metalowy kapsel z butelki służący za zlew, itd. Jedynie może co zmieniłabym, to oczy bohaterów. Ciągle wydają mi się takie smutne, zmrużone i śpiące. Z ogromną chęcią zobaczyłabym "konkretne" oczy. Ale może tak i lepiej, a co jakby mi się nie spodobały! Tak to przynajmniej wiemy na pewno, że ryjki bohaterów wyglądają delikatnie, przyjemnie, ciepło, miło i przyjaźnie.

Każda książeczka jest niezmiernie pouczająca, a po dziecku widać jak doskonale rozumie każdą historię i jak ogląda każdy szczególik na rysunku, tak aby nic nie przeoczyć. Myślałam, że nigdy nic takiego nie napiszę, ale córka rozkochała mnie w swoim ulubieńcu:)

http://basiapelc.blogspot.com/2013/04/tupcio-chrupcio-caa-seria-anna-casalis.html

Bajeczki dla dzieci o Tupciu Chrupciu zna chyba każdy rodzic swojego maluszka. Ja dowiedziałam się o istnieniu takiego stworzonka - bohatera od córki, która ciągle przychodziła ze żłobka do domu i prosiła "Mamka pzecytaj mi ksiązecke o Chupciu, Chupciu". Z czasem dowiedziałam się, że Tupcio...

Mamo, mamo! Potwór w szafie! Mamo, mamo! Coś jest pod łóżkiem!Tato, Tato! Coś jest na suficie!
Mamo, Tato! Mogę spać z Wami????
Mamo, Tato ! Ja się nie boję ! Chcę tylko się przytulić!
Znacie to skądś??? Osobiście znam, tak to jest jak słucha się o strachach, ogląda bajki typu Scooby Doo, potem dzieci prześladują tajemnicze upiory, duchy, latające i pełzające stworzenia, a na koniec nasze dzieci lądują w u rodziców w sypialni.
Tupcia też spotkał ten los, po strasznej wieczornej lekturze, nasz mały przyjaciel nie potrafił zasnąć, a raczej bał się cieni i ciemności. Jak poradziła sobie mała myszka? Czy Tupcio okazał się dzielną myszką??

"Tupcio Chrupcio. Ja się nie boję!" to książeczka z serii "Wychowanie przez czytanie" , gdzie dodatkowym atutem jest to, ze bajeczka zawiera pytania, które po skończonej lekturze możemy zadać dziecku. Dowiemy się, czy dziecko słucha uważnie i zapamiętuje treść. Dodatkowo da nam pretekst do ciekawej dyskusji,a przede wszystkim budowanie więzi między dzieckiem, a rodzicami. Świetnie, a przede wszystkim wspólnie spędzony czas.
Eliza Piotrowska w bardzo prosty sposób przekonuje dzieci, że nie należy się bać, że coś czego nie znamy, nie zawsze jest straszne. Warto poznać nowe rzeczy i przekonać się do nich, niż płakać i być strachliwym. Piękne ilustracje Marco Campanella dopełniają całości świetnego opowiadania. Okładka oczywiście bajeczna, ale przede wszystkim bezpieczna dla maluszków. Nie ma ostrych kantów, tylko profilowane, okładka jest sztywna, ale zarazem mięciutka i miła w dotyku.
Polecam starszaczkom, bo to niezwykła okazja, by poznać nowe przygody Tupcia, a jednocześnie poćwiczyć samodzielne czytanie, przedszkolaczkom, którzy uwielbiają małą myszkę, ale także rodzicom maluchów, którzy zmagają się z problemem nocnego krzyku, a także nocnych wędrówek . To świetna historia, która przekona nie jednego brzdąca, że warto odkrywać nowe rzeczy, niż się ich bać, a także nie taka noc straszna, jak się wydaje.

Mamo, mamo! Potwór w szafie! Mamo, mamo! Coś jest pod łóżkiem!Tato, Tato! Coś jest na suficie!
Mamo, Tato! Mogę spać z Wami????
Mamo, Tato ! Ja się nie boję ! Chcę tylko się przytulić!
Znacie to skądś??? Osobiście znam, tak to jest jak słucha się o strachach, ogląda bajki typu Scooby Doo, potem dzieci prześladują tajemnicze upiory, duchy, latające i pełzające stworzenia, a...

Czy wracacie czasami do lat dzieciństwa i przypominacie sobie jak błahe, niepozorne rzeczy potrafiły Was przestraszyć? Cienie na ścianie, dziwne odgłosy z drugiego pokoju, ciemność czy niewielki szelest urastały do rangi katastrofy. Ile to lęku i obawy wzbudzały w nas te sytuacje, podsycane bogatą wyobraźnią. Ostatnio ten problem pojawił się u Patryczka, który zaczął się bać nocy i po zgaszeniu lampki płakał. Z pomocą przyszła dobrze Wam już znana książeczka „Tupcio Chrupcio. Ja się nie boję” Elizy Piotrowskiej. Niezastąpiona pomoc na kryzysowe sytuacje:)

Tym razem Tupcio Chrupcio musi zmagać się z własnym strachem. Mimo, że jest bardzo dzielny, czasami niektóre sytuacje są dla niego bardzo trudne. Czytanie książki pełnej strasznych obrazków sprawiło, że myszka zaczęła bać się ciemności. Na dodatek nowe doświadczenie w postaci pójścia na basen i obecność tak dużej ilości wody w jednym miejscu każdego może przestraszyć. Nie wspominając już o przerażających odgłosach burzy.. Książeczka „Tupcio Chrupcio. Ja się nie boję” pokazuje, że każdy czegoś się obawia i nie ma w tym nic złego. Dziecko czytając przygody małej myszki, która zmaga się ze swoim strachem i stara się go wytłumaczyć, zrozumie, że to naturalne odczucie i można nauczyć się je oswoić. Dzięki wsparciu kochających rodziców wszystko jest możliwe.

Podobnie jak inne książeczki z tej serii, także i ta oprawiona jest w twardą okładkę i zawiera piękne, kolorowe ilustracje autorstwa Marco Campanella. Z pewnością zachwycą się nimi nie tylko dzieci:). Oprócz tego wspaniały, mądry tekst pomoże naszym szkrabom pokonać problemy z jakimi muszą się zmagać a nam da pewność, że dziecko obcuje z wartościową książką. Naprawdę warta przeczytania bajeczka, dzięki którym problemy przestają być problemami. Patryczkowi pomogła, więc i innym dzieciom na pewno się przyda. Polecam!!!

Moja ocena: 6/6

Czy wracacie czasami do lat dzieciństwa i przypominacie sobie jak błahe, niepozorne rzeczy potrafiły Was przestraszyć? Cienie na ścianie, dziwne odgłosy z drugiego pokoju, ciemność czy niewielki szelest urastały do rangi katastrofy. Ile to lęku i obawy wzbudzały w nas te sytuacje, podsycane bogatą wyobraźnią. Ostatnio ten problem pojawił się u Patryczka, który zaczął się...

To była moja pierwsza książeczka z Tupciem Chrupciem, bardzo mi się podobała. :)

To była moja pierwsza książeczka z Tupciem Chrupciem, bardzo mi się podobała. :)

Bać się można wielu rzeczy: cieni w nocy, staszych czy burzy... Tupcio poznaje różne odmiany strachu i sposoby na radzenie sobie z nimi. Bardzo mądra historia

Bać się można wielu rzeczy: cieni w nocy, staszych czy burzy... Tupcio poznaje różne odmiany strachu i sposoby na radzenie sobie z nimi. Bardzo mądra historia