Jak dla mnie jest to słaba pozycja na temat odpieluchowania. Temat jest bardzo kiepsko opisany i zamyka się w tym, że Tupcio Chrupcio nie nosi już pieluchy a jego młodsza siostra tak. On magicznym sposobem zachęca ją do korzystania z nocnika i wszyscy się cieszą.

Moim zdaniem to bardziej książka dla tych, którzy szukają czegoś opisującego relację brat-siostra. Początkowo sporo tu złości, że siostra skupia na sobie całą uwagę mamy, że kiedyś było inaczej, że przez Mysię musi szybciej wracać do domu. Potem, z czasem przychodzi zrozumienie, chęć zabawy z siostrą i robienie wszystkiego, aby być jak najlepszym starszym bratem.

Jak dla mnie jest to słaba pozycja na temat odpieluchowania. Temat jest bardzo kiepsko opisany i zamyka się w tym, że Tupcio Chrupcio nie nosi już pieluchy a jego młodsza siostra tak. On magicznym sposobem zachęca ją do korzystania z nocnika i wszyscy się cieszą.

Moim zdaniem to bardziej książka dla tych, którzy szukają czegoś opisującego relację brat-siostra. Początkowo...

Historia nie jest o pożegnaniu z pieluszką, tylko o tym, jak Tupcio uczy młodszą siostrę wysiadywania na nocniku. Niestety proceder ten pozostawia wiele do życzenia. Tupcio wam przypomina sobie jak godzinami wysiadywał na nocniku, a mama czytała mu książki. Tego samego sposobu próbuje na siostrze. Z sukcesem, co ciekawe, ale jednak dostępna dziś i nie tajemna wiedza wskazuje, że takie odpieluchowanie jest nie tylko nienaturalne, ale nawet szkodliwe dla zdrowia - zwłaszcza u dziewczynek. Mam nadzieję że żadne dziecko nie wysiaduje po tej lekturze godzinami przy nocniku.
Kolejna rzecz, która mi się nie spodobała to tekst o tym, że skoro Mysia korzysta już z nocnika, to można ją wreszcie ładnie ubierać i bez obaw nosić na rękach. Moim zdaniem takie podejście jest po prostu krzywdzące i mam nadzieję, że żadne dziecko nie będzie na siłę robić na nocnik byleby tylko być noszone na rękach i ładnie ubierane.
I ostatnia rzecz - dlaczego dochodzi do tego, że Tupcio uczy siostrę korzystania z nocnika? Dlatego, że zadzwonił telefon, mama go odebrała, a w tym czasie Mysia narobiła w pieluchę. Tupcio bierze się za przewijanie, bo mama nie słyszy jego wołania o pomoc (mega smutne) DWUKROTNIE. Pomoc przychodzi od taty, dopiero kiedy ten wrócił z pracy. I nie, nie chodzi mi o to, że nie można przy dzieciach rozmawiać przez telefon, ale ilustracja wskazuje, że mama jest bardzo ubawiona rozmową, a tekst - że była ona dla niej ważniejsza od dzieci. Trudno mi wyobrazić sobie sytuację, w której przedszkolak przewija młodsze rodzeństwo, bo mama jest "zajęta rozmową" (to cytat z tekstu).

Jest niewiele książek z serii Tupcio Chrupcio, które mogłabym ocenić wyżej. Jest to dla mnie dziwne, bo po poznaniu "Nie mogę zasnąć" byliśmy pełni nadziei i spodobały nam się odcinki Tupcia na YT.

Historia nie jest o pożegnaniu z pieluszką, tylko o tym, jak Tupcio uczy młodszą siostrę wysiadywania na nocniku. Niestety proceder ten pozostawia wiele do życzenia. Tupcio wam przypomina sobie jak godzinami wysiadywał na nocniku, a mama czytała mu książki. Tego samego sposobu próbuje na siostrze. Z sukcesem, co ciekawe, ale jednak dostępna dziś i nie tajemna wiedza...

Wypożyczyłam tę książkę ze względu na tematykę nauki korzystania z nocnika i się rozczarowałam. Historia ta jest bardziej opowieścią o trudnościach w akceptowaniu przez starsze rodzeństwo młodszego rodzeństwa. Sama tematyka korzystania z nocnika jest tutaj pokazana mało przekonująco. Mysia siada na nocnik i już. Coś się wydarzyło i nie musi już nosić pieluch. W dodatku nie podobało mi się padające w książce zdanie: "Nareszcie można ubierać ją w eleganckie ubranka i bez obaw nosić na rękach". Jakby w pieluszce nie można było? To zdanie ma dla mnie straszny wydźwięk.

Podsumowując, moim zdaniem nie jest to zbyt pomocna książka przy nauce korzystania z nocnika. Jest natomiast bardzo ładnie ilustrowana i może być atrakcyjna dla dzieci. Mój dwulatek polubił książkę i zaśmiewał się z fragmentu "fuj! co za smrodek!". No i miś-przytulanka w maseczce na twarzy fajnie wpisał się w aktualną rzeczywistość :)

Wypożyczyłam tę książkę ze względu na tematykę nauki korzystania z nocnika i się rozczarowałam. Historia ta jest bardziej opowieścią o trudnościach w akceptowaniu przez starsze rodzeństwo młodszego rodzeństwa. Sama tematyka korzystania z nocnika jest tutaj pokazana mało przekonująco. Mysia siada na nocnik i już. Coś się wydarzyło i nie musi już nosić pieluch. W dodatku nie...

Książka Elizy Piotrowskiej "Tupcio Chrupcio. Żegnaj pieluszko!" zawiera piękne ilustracje, rozbudzające wyobraźnię i zaciekawienie dziecka. Jest bardzo pomocna w zrozumieniu przez starsze dziecko faktu pojawienia się rodzeństwa i akceptacji zmian, jakie w jego życiu w związku z tym nastąpiły.
Dzieci słuchają z zaciekawieniem historii o Tupciu i jego rodzinie.
Mnie książeczka też przypadła do gustu. Zachęcam do czytania jej maluszkom. Zdecydowanie warto.

Książka Elizy Piotrowskiej "Tupcio Chrupcio. Żegnaj pieluszko!" zawiera piękne ilustracje, rozbudzające wyobraźnię i zaciekawienie dziecka. Jest bardzo pomocna w zrozumieniu przez starsze dziecko faktu pojawienia się rodzeństwa i akceptacji zmian, jakie w jego życiu w związku z tym nastąpiły.
Dzieci słuchają z zaciekawieniem historii o Tupciu i jego rodzinie.
Mnie...

Często piękne ilustracje w książkach dla dzieci nie idą w parze z treścią. Tutaj tak nie jest. Książka jest pięknie wykonana, posiada śliczne obrazki, a jej treść jest ciekawa i napisana ładnym językiem. Aż miło się czytało. Polecam, bo książeczka niesie ze sobą dodatkowo naukę dla naszych małych pociech.

Często piękne ilustracje w książkach dla dzieci nie idą w parze z treścią. Tutaj tak nie jest. Książka jest pięknie wykonana, posiada śliczne obrazki, a jej treść jest ciekawa i napisana ładnym językiem. Aż miło się czytało. Polecam, bo książeczka niesie ze sobą dodatkowo naukę dla naszych małych pociech.

To nasza pierwsza książeczka z tej serii. Uczucia mam mieszane. Mój dwuipółletni synek bardzo polubił Tupcia i zamęcza nas prośbami o czytanie. Sama historia i bohater ciekawe. Ilustracje są sympatyczne. Książeczka dotyka różnych emocji dziecka i w tym jest świetna. Natomiast sam temat nocnika jest bardzo dziwnie ujęty.
"Teraz ty go wypróbuj, a na pewno coś się wydarzy..." - mówi do siostry Tupcio, wręczając jej nocnik. Po czym Mysia siedzi na nocniku i ..." Nagle... PLUSK! Coś się wydarzyło!". Następują gratulacje i koniec historii.
Mój synek nie miał pojęcia co się wydarzyło. Może taki zabieg miał na celu zachęcenie dziecka do spróbowania samemu co się wydarzy? U nas nic takiego się nie stało, a książeczkę czyta mi się tak sobie.

To nasza pierwsza książeczka z tej serii. Uczucia mam mieszane. Mój dwuipółletni synek bardzo polubił Tupcia i zamęcza nas prośbami o czytanie. Sama historia i bohater ciekawe. Ilustracje są sympatyczne. Książeczka dotyka różnych emocji dziecka i w tym jest świetna. Natomiast sam temat nocnika jest bardzo dziwnie ujęty.
"Teraz ty go wypróbuj, a na pewno coś się...

Tupcio jest zazdrosny o małą siostrzyczkę, której mama poświęca bardzo dużo czasu. Wtedy kiedy jest najlepszy czas na zabawę, oni muszą wracać do domu. Kiedy mała myszka płacze, Tupcio opiekując się nią jest przerażony, próbuje przewinąć siostrzyczkę, nie bardzo jednak mu to wychodzi, z pomocą, na całe szczęście przychodzi tata. Jednak Tupcio wpada na genialny pomysł !!! Czy uda się zrealizować pomysł????

"Tupcio Chrupcio. Żegnaj, pieluszko" to bajeczka z serii "Wychowanie przez czytanie". Za pomocą takich bajeczek, nasze dzieci poznają wiele nowych zagadnień, odnajdą się w wielu dla nich jeszcze nowych sytuacjach. Dodatkowym atutem są zawarte dodatkowe pytania, które mogą być przydatne i zachęcające do rozmowy z dzieckiem. Z przyjemnością z nich korzystamy.
Eliza Piotrowska w bardzo prosty sposób przekonuje dzieci, że mieć rodzeństwo to nie jest nic strasznego, opiekowanie się nim może być zabawne i przyjemne. Piękne ilustracje Marco Campanella dopełniają całości świetnego opowiadania. Okładka oczywiście bajeczna, ale przede wszystkim bezpieczna dla maluszków. Nie ma ostrych kantów, tylko profilowane, okładka jest sztywna, ale zarazem mięciutka i miła w dotyku.
Polecam starszaczkom, bo to niezwykła okazja, by poznać nowe przygody Tupcia, a jednocześnie poćwiczyć samodzielne czytanie, przedszkolaczkom, którzy uwielbiają Tupcia, ale także rodzicom maluchów, którzy zmagają się z problemem korzystania z nocniczka . To świetna historia, która przekona nie jednego brzdąca, by przestał nosić niewygodne i ciężkie pieluchy.

Tupcio jest zazdrosny o małą siostrzyczkę, której mama poświęca bardzo dużo czasu. Wtedy kiedy jest najlepszy czas na zabawę, oni muszą wracać do domu. Kiedy mała myszka płacze, Tupcio opiekując się nią jest przerażony, próbuje przewinąć siostrzyczkę, nie bardzo jednak mu to wychodzi, z pomocą, na całe szczęście przychodzi tata. Jednak Tupcio wpada na genialny pomysł !!! ...

Popłakałam się ze śmiechu czytając o tym, jak Tupcio Chrupcio zmieniał siostrze pieluchę. Świetna opowieść

Popłakałam się ze śmiechu czytając o tym, jak Tupcio Chrupcio zmieniał siostrze pieluchę. Świetna opowieść