Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co tu ukrywać, „Obscura” przyciągnęła mnie do siebie niesamowitą okładką, a kupiła obietnicą ohydy, która miała kryć się we wnętrzu antologii. Po zapoznaniu się z całością opowiadań mam mieszane uczucia. Z jednej strony otrzymałam obiecywaną plugawość i obrazoburcze opisy. (Przy tej okazji warto zaznaczyć, że absolutnie nie jest to pozycja dla osób wrażliwych – na kartach znajdzie się przemoc wobec dzieci i zwierząt, przemoc seksualna, niemała dawka turpizmu i totalnie zwichrowani bohaterowie). Z drugiej, co jest jednocześnie moim najpoważniejszym zarzutem, poziom jest bardzo nierówny. Właściwie to początkowe teksty nie wywołały we mnie żadnych emocji poza znużeniem. Zdarzyło mi się nawet odczuć irytację – gdzie ta makabra? Teraz podejrzewam, że redakcja celowo uszeregowała teksty w taki sposób, by stopniowo zwiększać dawkę plugastwa, żeby czytelnik nie utonął w morzu ohydy już na samym początku. Może i słusznie. Trudno oceniać zbiór opowiadań, gdy każde wyszło spod innego pióra. U jednych autorów zszokowały mnie pomysły, u innych kupił mnie styl, część tekstów była mi obojętna lub zupełnie nie trafiała w moje gusta. Niektórym historiom nie brakowało wad – mogę oskarżyć co najmniej paru bohaterów o nielogiczne postępki, zdarzały się drętwe dialogi, ubogi język, dłużące się fragmenty. Samo w sobie opowiadanie jest trudnym literacko przedsięwzięciem. Przy ograniczonej objętości tekstu niełatwo opowiedzieć intrygującą historię, stworzyć ciekawe kreacje postaci i świat, pokazać swoje umiejętności pisarskie i w dodatku zdobyć zainteresowanie czytelnika już od pierwszych słów. Niektórym tekstom całkowicie się to nie udało, innym zabrakło dobrego, wstrząsającego zakończenia, jeszcze inne spełniły moje oczekiwania. Nie wiem, czy łatwo mnie obrzydzić; chyba nie, bo dyskomfort odczułam tylko przy lekturze jednego fragmentu. Mimo pewnych wahnięć poziomu całość uznaję jednak za dobrą lekturę i nie wątpię, że trafi w gusta koneserów brutalnej i obrzydliwej grozy. Może jedynie nieco zabrakło mi tu finezji, rozdzierających emocji, które sprawiłyby, że zapamiętam te teksty do końca życia. Niemniej, chętnie będę śledzić literacką karierą kilkorga spośród autorów, gdyż ich nazwiska są szczególnie warte zapamiętania.