Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny tom dzieła panów Grinberga i Parczewskiego przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. O II-gich Igrzyskach Olimpijskich wiedziałem chyba najmniej ze wszystkich igrzysk, a po lekturze okazało się że nie wiedziałem nic, bo większość informacji, jakie pojawiały się w obiegu było nieprawdziwych. Wielki ukłon dla Panów, którzy ujawniają fakty i obalają mity, a tych drugich przez dziesiątki lat namnożyło się bardzo wiele. Dokładne opisanie rywalizacji lekkoatletów w Paryżu wydawało mi się czymś nie do zrobienia, ale Daniel Grinberg i Adam Parczewski tego dokonali. Polecam tę książkę wszystkim dziennikarzom, którzy będą relacjonować najbliższe IO w Tokio, aby podczas wspominania historii igrzysk nie palnęli po raz kolejny jakiejś głupoty. Książka jest pięknie wydana (chociaż brakuje mi wydania z twardą oprawą) i czytanie jej jest samą przyjemnością. Wiele zdjęć widziałem po raz pierwszy w życiu, a o historii sportu czytam sporo. Boję się troszkę, że zainteresowanie serią może nie być tak duże jak można by się tego spodziewać, ale wierzę że nie jest ona zagrożona. Brakuje mi jednak szeroko zakrojonej promocji. Sporo się dowiedziałem z tej publikacji, a najbardziej zdumiał mnie widok na zdjęciu Węgra Lajosa Gonczy, skaczącego wzwyż flopem!!! Czy któryś z polskich dziennikarzy sportowych o tym wie??? Ta cała seria powinna być lekturą obowiązkową dla wszystkich dziennikarzy zajmujących się w Polsce sportem. To kopalnia wiedzy bazującej na FAKTACH, a to wymagało przebrnięcia przez całą masę zagranicznej literatury. Zasmuciło mnie więc, że Lech Ufel, doświadczony dziennikarz Przeglądu Sportowego w niedawno opublikowanym artykule dotyczącym pierwszych IO w Atenach powielił te same błędy jakie ludzie powtarzają z pokolenia na pokolenie, mimo że autorzy serii „Igrzyska lekkoatletów” pięknie wszystkie obalili. Wniosek: Pan Lech Ufel książki nie czytał:( Może jeszcze kiedyś przeczyta, kto wie:) Teraz minusy: podobnie jak w pierwszym tomie można znaleźć drobne błędy przy datach urodzeń i śmierci lekkoatletów. Nie ma ich tak dużo jak w pierwszym tomie, ale, np. Harry Lee urodził się wg autorów 22.02.1887 r, a zmarł 10.03.1887, a mimo to zajął szóste miejsce w biegu na 400 m. Dave Hall ur. 1.05.1975, a zmarł 27.05.1872, a jednak był na podium w biegu na 800 m. Mam też jedno pytanie do autorów: kim jest biegacz na zdjęciu ze strony 147? To na pewno jest zdjęcie z Paryża? Na zdjęciu ze startu tego Pana nie ma. Numer 32 na koszulce też sugeruje że to niekoniecznie jeden z uczestników olimpijskiego biegu. Z drugiej strony w tekście była mowa o kilku profesjonalistach którzy włączyli się do biegu, ale czy oni mieliby numery startowe? Reasumując: z wypiekami na twarzy czekam na ciąg dalszy!!!