Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wróżki w kulturze popularnej kojarzą się z małymi skrzydlatymi ludzikami, które starają się pomagać ludziom. Jednakże w wersji pierwotnej miały też bardziej mroczną i okrutną naturę. Seria „Wika” przedstawia właśnie różnorodne aspekty wróżek. W Królestwie Elfów królowa Tytania żyje u boku swojego ukochanego księcia Grimma. Jej dawna miłość, król Oberon nie może się z tym pogodzić i przypuszcza zbrojny atak na parę królewską. Udaje się przeżyć jedynie małej córeczce Tytani, która nieświadoma swojego prawdziwego pochodzenia jest wychowywana przez zwykłe elfy. Kiedy dziewczyna dorasta, postanawia ruszyć w świat. Wkrótce też jej pochodzenie da o sobie znać. Fabuła jest tak sztampowa jak tylko się da. Wykorzystane są tutaj niemal wszystkie klisze fabularne. Bohaterowie są bardzo stereotypowi z główną bohaterką na czele stanowiąca przykład atrakcyjnej szelmy. Wyjątkiem jest pewne grupa przeciwników Wiki, którzy wzorowani są na siedmiu grzechach głównych – na razie jednak stosunkowo niewiele było scen pokazujących ich charakter. Pomimo tego, że scenariusz nie jest oryginalny, to świat przedstawiony może zrobić wrażenie. Jest to połączenie steampunku z fantasy. Pojawiają się tu naprawdę pomysłowe wynalazki czy stworzenia. Mam mieszane uczucia co do warstwy graficznej. Wiele jest tu przepięknych kadrów przywodzących na myśl obrazy secesyjne. W to wszystko dobrze wkomponowane są elementy science-fiction i fantasy. Jednakże razić może trochę nadmierne epatowanie erotyzmem – Wika jest bardzo często roznegliżowana. Jest to przykład komiksu, gdzie atrakcyjna forma rekompensuje błahą treść. Jeśli ktoś szuka czegoś do podziwiana, to dobrze trafił. Niestety pod względem fabuły można tu się bardzo rozczarować.