Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu pierwszego tomu sięgnęłam po kolejne historie o Nowej Rudzie i okolicach. Miałam pewne opory związane z językiem (zwłaszcza z interpunkcją),ale ciekawość zwyciężyła. Musiałam się jednak poddać "ciężkiej próbie", bo już we wstępie "powitał" mnie rażący błąd ortograficzny! Autor pisze: "...ukarzę Wam skrywane latami sekrety..." Rozumiem, że nie chce nas ukarać tylko ukazać! Nie będę się już znęcać i wypominać innych błędów ortograficznych, które znalazłam. Muszę natomiast napisać znów o interpunkcji, bo ta w tomie drugim jest na jeszcze gorszym poziomie niż w pierwszym. Moc niepotrzebnych przecinków, ciągłe rozdzielanie wyrażenia "mimo że", zamiast, zgodnie z zasadami, postawienie przecinka przed całym spójnikiem. Do tego dochodzą jeszcze błędy językowe i stylistyczne. Mam wrażenie, że może należało trochę poczekać z publikacją (tom 2. ukazał się po roku od 1.) i zadbać bardziej o stronę językową. Może też zmienić korektorkę! Przyznam, że te niedociągnięcia spowodowały odjęcie jednej gwiazdki w ocenie, w porównaniu z tomem pierwszym, a i moje zaciekawienie opowiedzianymi historiami trochę zmalało. Dwa rozdziały opowiadające o "legendach, podaniach i innych bajaniach" oraz "duchach i strachach" były dla mnie czasem mało interesujące, dodane trochę dla zapełnienia stron. Doceniam pasję autora i jego wkład w przybliżanie historii rodzinnych stron. Chwała mu za piękne, unikatowe często, stare zdjęcia, za docieranie do nieznanych źródeł, zapisków, ludzi. Warto jednak zadbać i o język takich publikacji.