Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Weszła na scenę. Tłum zgromadzony na widowni wyczekiwał wpatrzony w NIĄ. Artystka spojrzała na ludzi swoim dziewczęcym wyrazem twarzy. Światła skierowały się na NIĄ. Oczarowała ich już po kilku wypowiedzianych słowach. Bo taka była Jadwiga Andrzejewska. Kiedy grała w teatrze czy filmie, to całym sercem. Tym samym zdobyła ich serca i stała się gwiazdą. Kiedy zabieram się za kolejną biografię przedwojennych aktorów czy aktorek, zawsze jestem ciekawy czy znajdzie się tam coś o czym wcześniej nie widziałem, coś co sprawi, że spojrzę na ich życiorys z innej perspektywy. Autor niniejszej książki Roman Włodek podjął się trudnego wyzwania, ponieważ życie Jadwigi Andrzejewskiej było dość skomplikowane, a i jej kariera aktorska obfitowała w zawirowania. Już na początku kariery dała się ona poznać jako doświadczona przez życie dziewczyna o melancholijnym spojrzeniu. W efekcie znana była głównie z takiego samego rodzaju ról, ale i też potrafiła odnaleźć się w kreacjach komediowych. Biografia została spisana drobiazgowym stylem, pełnym odwołań do prasy. Wszystko zaczyna się od rodzinnego miasta aktorki: Łodzi i kończy w tym samym miejscu. Sam prolog i epilog może wydawać się nieco denerwujący, ponieważ autor sili się tu na trochę naukowy żargon, jeśli chodzi o samo przedstawienie świata filmu czy teatru. Jest to jednak jedyny mankament, bo większa część lektury jest wzorcową biografią. Otrzymujemy przekrój życia aktorki z czasów dzieciństwa, kariery przedwojennej gwiazdy w Warszawie, wojny i PRL-U. Z życiorysu tego wyłania się portret artystki utalentowanej i wrażliwej, nie wykorzystanej jednak odpowiednio na miarę swego aktorskiego daru. Do końca życia pozostała dla widowni "kochaną Jadzią", która potrafiła uchwycić każdą emocję i przekazać odbiorcy. Z całą pewnością jest to pozycja ciekawa i napisana z pełnym obiektywizmem. To również kolejna cegiełka do utrwalenia pamięci o artystach z okresu II RP, którzy długo czekali na swoje miejsce w sercu i umyślę współczesnych Polaków.