(ur. w 1946 r.) – poeta, współtwórca Nowej Fali, prozaik, eseista i tłumacz. Jest redaktorem Przeglądu Politycznego i miesięcznika Nowaja Polsza. Mieszka w Warszawie. Laureat Nagrody Kościelskich (1986) oraz nagrody literackiej paryskiej Kultury (1999). Ostatnio opublikował tomy szkiców: Współczesna powieść polityczna. Sens literatury, sens historii (2001),Przestrzeń spotkania. Eseje o „Kulturze” paryskiej (2001),Przestrzenie słowa (2001) i Wyzwanie (o poezji z przypisami i bez) (2004) oraz zbiory poetyckie: Mówienia (2004),Życiowy wybór (2006) i Garść wierszy użytkowych (2007). Wydawnictwo FORMA wydało jego pierwszą powieść Zdjęcie (2008) oraz Podróż mego życia (2010). W przygotowaniu nowe tomy prozy, m.in. Dane elementarne.
Proza Eustachego Rylskiego - co najmniej - obiecująca. Opowiadanie Kazimierza Orłosia - wyśmienite. Opowiadania Dominiki Słowik i Pawła Sołtysa przyzwoite. Ciekawy esej Józefa Hena. Odnaleziony felieton Głowackiego. Dobrze wydane 18 zeta. I uwaga natury ogólnej: za parę lat pism literackich (w każdym razie papierowych) nie będzie, więc póki są, można jeszcze na chwilę zanurzyć się w tej dzikiej rozkoszy dinozaurów.
Dane elementarne to podstawowe dane o człowieku, czyli imię, nazwisko, pesel. Od tego wychodzi narrator opowieści uważający, że są to niewystarczające informacje o człowieku, bo co na podstawie paru liter i cyfr możemy powiedzieć o człowieku? Nic. To skłania go do przejścia w gadulstwo, pokazywanie ważnych dla niego momentów jego życia, przybliżania sytuacji społecznej (od gospodarki po politykę).
Sześćdziesięcioletni Olgierd Kleinas pochodzi z rodziny przeniesionej przed 1947 roku z Wilna. Jego opowieść sięga dzieciństwa w mieście tolerancji oraz szczeniackich wybryków, sukcesów i porażek z delikatnie wplątaną polityką i systemem wartości wyniesionym z domu. Szczecin jest tu miejscem, w którym spotykają się przybysze z utraconych po wojnie ziem polskich.
Informacje o przeżyciach stają się pretekstem do wprowadzenia dyskusji ze znajomymi uczonymi, prowadzącymi z nim dyskusje nad kosmosem, który rozbierają cząstek elementarnych, które stają się elementami dyskusji o świecie z nieodłącznymi elementami kultury. Nie zabraknie tu odwołań do mitologii chrześcijańskiej, starożytnych i współczesnych podejść do czasu, przestrzeni i własnego miejsca w nich.
W książce znajdziemy portrety ludzi urodzonych po II wojnie światowej, dla których kluczowymi wydarzeniami jest 1968, 1970 i 1980. Doświadczenia sprawiają, że zarysowują nam się charakterystyczne dla nic cechy pokolenia intelektualistów rozmawiających o sytuacji kraju, nowoczesnej kulturze. Akcję kończy wybuch strajku w stoczni szczecińskiej.
„Dane elementarne” Leszka Szarugi to interesujące spojrzenie na kwestie tożsamości, które w przypadku bohaterów są bardzo zawiłe i nie ważne jest w nich, pochodzenie, narodowość, ale przeżycia bohaterów.
Książkę polecam miłośnikom opowieści Polsce Ludowej, rozmyślań nad ludzkim losem, naszym miejscem w świecie. Całość napisana bardzo pięknym obrazowym, ale jednocześnie prostym językiem sprawia, że czujemy się jakbyśmy słuchali opowieści o tamtych czasach.