Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poeci wyklęci. Usłyszałam o nich, a dokładniej o Stachurze gdzieś w drugiej klasie gimnazjum i to właśnie przez nich zamiast gotować pożywne potrawy i wykonywać czynności domowe ,,bawię się" w poezję. Ta książka otwiera człowieka na całkiem nowy, brutalny, w większości nie estetyczny, kolokwialnie mówiąc paskudny świat. Czytanie przy jedzeniu to zdecydowanie zły pomysł. Leczy z romantycznego pojmowania miłości (Wojaczek...),wprowadza znajomych i przyjaciół w pewien rodzaj strachu przed twą osobą, chce za wszelką cenę zmienić postrzeganie świata. Genialna pozycja dla osób, którym znudziło się ich obecne ja. Do tego napisana (w sensie: przedmowy) językiem ludzi a nie aniołów - krytyków, więc też zwykli śmiertelnicy mogą czytać bez obkładania się słownikami. Po prostu uwielbiam.