Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwne przygody w dawno nieaktualnym kanonie. Ten tom to w większości krótsze historie, a także jeden zeszyt rocznicowy. Tom otwiera zeszyt kończący wątek kosmicznego kasyna z poprzedniego tomu. Pojawia się tu pewien nieoczekiwany zwrot akcji, który był bardzo obiecujący, ale został dosyć szybko zakończony. Szkoda też, że lord Vader miał tu rolę zaledwie epizodyczną, a reszta fabuły potoczyła się bardzo schematycznie. Następny zeszyt w zbiorze to historia z przeszłości Obi-Wana Kenobiego, kiedy to podróżował na pokładzie luksusowego statku pasażerskiego. Historia jest dosyć prosta i niestety w najbardziej interesującym momencie urywa się. Duży plus jednak za pewne bawienie się oczekiwaniami czytelnika. Na kolejne dwa zeszyty składa się opowieść o obronie Yavina. Moim zdaniem jest to całkiem dobrze opowiedziana historia akcji z dosyć ciekawym antagonistą – bogatym i inteligentnym baronem. Szkoda, że niestety Leia jest tu sportretowana w dosyć kontrowersyjny sposób. W tomie powraca również znany z poprzedniego tomu łowca nagród. Dochodzi nawet do pojedynku z Lukiem Skywalkerem. Starcie to na początku jest rzeczywiście bardzo efektowne, ale zostaje zakończone w możliwe najbardziej rozczarowujący sposób. Także starcie tego antybohatera z lordem Vaderem w późniejszej części tomu jest lekko niesatysfakcjonujące, chociaż jest ładniejsze wizualnie. Plus za pewien element rozbudowy świata przedstawionego. Swój własny zeszyt dostają również Han Solo i Chewbacca. Tutaj przyjdzie im zmierzyć się z Jabbą i jego łotrami. Przeciwnicy okazują się zaskakująco łatwi do pokonania, chociaż jest parę bardziej emocjonujących momentów. Z pewnością ciekawe jest ujrzenie w akcji innej wersji Jabby niż tej znanej z filmu „Powrót jedi”. Kolejną historią jest misja Leii na planecie zniewolonej przez Imperium. Podobało mi się przedstawienie społeczeństwa zupełnie oderwanego od natury. Lekko wzruszająca jest nawet ostatnia strona. Szkoda tylko, że przy okazji zostaje popsuta postać barona z historii o Yavinie – tutaj jest on zaskakująco fajtłapowaty. Ostatni zwyczajny zeszyt tomu to z kolei powrót na planetę Tatooine. Jest to początek dłuższej historii. Pojawiają się tu postacie z przeszłości Luke’a Skywalkera – wątek z nimi związany zostaje poprowadzony w dosyć nieoczekiwanym kierunku, pokazuje jak bardzo zmieniły się relacje bohatera z jego dawnymi znajomymi. Ciekawostką tej opowieści jest wykorzystanie wielkich jaszczurów dosiadanych przez szturmowców – kolejny element, który z powodu ówczesnych ograniczeń technicznych nie trafił do filmowej wersji „Nowej Nadziei”. Na sam koniec parę słów o dłuższej historii rocznicowej. Komiks ten opowiada o starciu bohaterów z pewną kosmiczną przestępczynią, która usiłuje dopaść Hana Solo. Sama fabuła do pewnego momentu jest całkiem dobrze prowadzona – ciągła ucieczka przed nową przeciwniczką, a także efektowny finałowy pojedynek. Szkoda, że niestety nie wszystkie wątki zostały tu dobrze wykorzystane. Ciemnoskóra towarzyszka Hana Solo, przywodząca na myśl Sanę Sarros z komiksów z obecnego kanonu, zostaje szybko zamieciona pod dywan. Także pewien bardzo potężny i interesujący przeciwnik zostaje zupełnie zmarnowany. Większość albumu rysuje Carmine Infnantino razem z Bobem Wiackiem. Są to bardzo dynamiczne rysunki ukazujące widowiskowe bitwy kosmiczne i pojedynki. Także świetnie wyglądają różnorodne kosmiczne rasy. Szkoda tylko, że nie udaje się zachować podobieństwa postaci do ich filmowych wizerunków – najgorzej wygląda Chewbacca. Carmine Infantino zostaje też sparowany z Genem Dayem. Tutaj już rysunki są mniej dokładne i pomysłowe. Z kolei zeszyt rocznicowy rysują Mike Vosburg i Steve Leialoha. Często ich prace tutaj są niedokładne i wiele w zamierzeniu spektakularnych scen wypada dosyć blado. Podsumowując, jest to kolejny średni tom głównie dla zatwardziałych miłośników „Gwiezdnych Wojen” i starszych komiksów.