Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezbyt łatwa, ale zaskakująca. Napisana ze 30 lat temu w zupełnie innej kulturze, a... cholernie aktualna. Czy autor nie przegina zrównując proces zwolnień w korporacji z eichmannowskim "ja tylko wykonuję rozkazy". No i cudowny opis korporacji - życia "dżab". "„Dżaby” pisze się w taki sposób, ponieważ dżabom nie podoba się, jeśli mówi się o nich „żaby”. Starają się również w możliwie najbardziej zmyślny sposób ukrywać przed innymi swoją dżabiość. Zaczynają ów kamuflaż, odkąd stają się dżabami, ponieważ dla kogoś, kto był człowiekiem, przemiana w dżabę jest wielką degradacją." [...] "Większość dżab przeznacza swój czas na łapanie much we mgle, a nie na osuszanie bagna. Wydaje się to uzasadnione. Gdyby zajęły się osuszaniem bagna, zabrakłoby much i dżaby wyginęłyby. Dlatego z ich punktu widzenia istotne jest utrzymanie bagna w niezmienionym stanie, a nie jego osuszanie."